Misschien ongeveer 800 miljoen dollar, te oordelen naar de omvang van een "schuld-voor-natuur"-ruilovereenkomst waarbij de schulden van Ecuador worden verminderd in ruil voor de bescherming van het kwetsbare ecosysteem van zijn offshore-gebied, volgens mensen die op de hoogte zijn van de besprekingen.

Dit soort overeenkomsten maakt deel uit van de inspanningen om een hardnekkig probleem aan te pakken waarmee de wereldleiders tijdens de COP27-top van de VN in Egypte worden geconfronteerd: wie zal de rekening betalen voor de wereldwijde strijd tegen het verlies van biodiversiteit en klimaatverandering?

"Simon Zadek, directeur van NatureFinance, die regeringen adviseert over schuld-voor-natuurruil en andere vormen van klimaatgerichte financiering.

"De tragedie van de schuldennood biedt een echte kans", voegde hij eraan toe, waarbij hij wees op natuurrijke landen die ideale kandidaten lijken voor een schuldenruil na grote dalingen van hun obligatiekoersen dit jaar.

Ecuador behoort niet tot de rijkste landen ter wereld. Het is een serie wanbetalers en zijn staatsobligaties worden opnieuw verhandeld op "distressed" niveaus, oftewel een grote korting op hun nominale waarde. Maar het heeft wel een rijkdom aan biodiversiteit die het zou kunnen benutten in een grotere regio waar veel wild is weggevaagd.


Schuld-voor-natuurruil

Het land voert gesprekken met banken en een non-profitgroep in een poging een deal te sluiten waarbij ongeveer 800 miljoen dollar van zijn schuld goedkoper wordt geherfinancierd, zodat de besparingen vrijkomen voor natuurbehoud, aldus de drie mensen met kennis van de deal, die niet bij naam genoemd willen worden omdat de gesprekken vertrouwelijk zijn.

Op dat niveau zou het de grootste schuld-voor-natuurruil tot nu toe zijn. Toch zou het uiteindelijk overtroffen kunnen worden door andere landen, waaronder Sri Lanka, dat volgens mensen die bekend zijn met die besprekingen een deal van maximaal 1 miljard dollar heeft besproken.

Kaapverdië, een eilandengroep voor de kust van West-Afrika, is ondertussen dicht bij een natuurruil die tot 200 miljoen dollar waard kan zijn, aldus Jean-Paul Adam, een voormalige regeringsambtenaar van de Seychellen die nu voor de Economische Commissie voor Afrika van de VN (UNECA) werkt en regeringen financieel advies geeft.

De regeringen van Ecuador, Sri Lanka en Kaapverdië reageerden niet op verzoeken om commentaar voor dit verhaal, hoewel de president van Ecuador, Guillermo Lasso, op 12 oktober in een lokale krant zei dat de Galapagos-ruilovereenkomst binnen vier of vijf weken kon worden afgerond.

VERDWIJNENDE DIEREN

De potentiële deals voor Ecuador, Sri Lanka en Kaapverdië, waarover hier voor het eerst in detail wordt bericht, wijzen op een toename van de belangstelling voor deze vorm van financiële alchemie, die tientallen jaren geleden werd bedacht maar tot voor kort een soort niche bleef.

Slechts drie van de ongeveer 140 swaps van de afgelopen 35 jaar - de eerste in 1987 - hadden een waarde van meer dan een kwart miljoen dollar, volgens wereldwijde gegevens van de Afrikaanse Ontwikkelingsbank. De gemiddelde omvang was 26,6 miljoen dollar.

De totale waarde van de swapovereenkomsten tot nu toe bedraagt volgens de gegevens 3,7 miljard dollar. Dat is een fractie van de 400 miljard dollar aan staatsschuld van opkomende markten die volgens analisten van Capital Economics onlangs in nood is geraakt.

Voorstanders zeggen dat die huidige schuldproblemen, in combinatie met de groeiende politieke wil en de recente succesvolle swapovereenkomsten in de Seychellen, Belize en Barbados, betekenen dat een groot aantal andere landen het model nu onderzoekt.

Adam van de UNECA zei zelfs dat vier Afrikaanse landen nu mogelijke swaps onderzoeken. Hij weigerde deze landen bij naam te noemen, omdat hij niet zeker wist of ze klaar waren om dit openbaar te maken.

Patricia Scotland, secretaris-generaal van het Gemenebest van 56 landen, vertelde aan Reuters: "Veel van mijn leden kijken ernaar en wij kijken er samen met hen naar".

De ecologische inzet kan nauwelijks hoger zijn.

De wereldwijde populaties van zoogdieren, vogels, vissen, reptielen en amfibieën zijn sinds 1970 gemiddeld met bijna 70% afgenomen, terwijl Latijns-Amerika een daling van meer dan 90% te zien heeft gegeven, volgens de Living Planet Index van dit jaar, samengesteld door het Wereld Natuur Fonds (WWF) en de Zoological Society of London.

Wereldwijd verlies aan biodiversiteit

HET CULTIVEREN VAN PORTEFEUILLES

Dergelijke swaps zijn vaak compromissen.

Als een land in gebreke blijft, verliezen zijn obligatiehouders geld of moeten ze op zijn minst veel langer wachten om het terug te verdienen.

Schuld-voor-natuur deals kunnen helpen omdat ze zogenaamde groene, of blauwe obligaties kunnen opleveren in het geval van obligaties die gericht zijn op het behoud van de oceanen, die aantrekkelijk zijn voor een snel groeiend aantal beleggers die willen voldoen aan ESG- en netto-nuldoelstellingen.

Volgens Carl Ross, een ervaren fondsbeheerder bij GMO, heeft de belofte van Belize om zijn uitgestrekte barrièrerif - het grootste op het westelijk halfrond - te beschermen, ertoe bijgedragen dat de herstructurering vorig jaar in een deal waarbij hij betrokken was, "over de bult" kwam.

In het eenvoudigste geval worden dure obligaties of leningen afgeschreven en vervangen door goedkopere financiering, meestal met behulp van een kredietgarantie van een multilaterale ontwikkelingsbank.

Ecuador is bijvoorbeeld in gesprek met de Pew Charitable Trusts, de Inter-American Development Bank en de U.S. International Development Finance Corporation, aldus twee mensen die op de hoogte zijn van de geplande deal.

Pew en de banken weigerden commentaar te geven.

De betrokkenheid van de ontwikkelingsbanken is meestal essentieel voor de economische haalbaarheid van een deal. Maar omdat de banken hun kapitaal en kredietwaardigheid nauwgezet moeten bewaken om goedkoop te kunnen lenen, heeft die hindernis de groei van swaps lang beperkt.

De operationeel directeur van de Wereldbank, Axel van Trotsenburg, vertelde Reuters in de marge van COP27 dat hij schuld-voor-natuurruil steunt, net als Akinwumi Adesina, voorzitter van de Afrikaanse Ontwikkelingsbank, die zei dat zijn bank "absoluut" kredietgaranties zou gaan verstrekken.

De regeringen van de G7 en het "Bridgetown-initiatief" van premier Mia Mottley van Barbados hebben de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds opgeroepen de klimaatgerelateerde financiering op te voeren.

Kristalina Georgieva, hoofd van het IMF, zei tijdens COP27 dat swaps een waardevol onderdeel zijn van het instrumentarium, maar geen wondermiddel in de wereldwijde inspanningen om natuurbehoud te financieren.

BELIZE'S $ 550 MILJOEN DEAL

Schuld-voor-natuur deals vallen in het niet bij de omvang van de financieringsuitdaging: ontwikkelingslanden zullen tegen het einde van het decennium 1 biljoen dollar per jaar aan externe financiering nodig hebben om effectieve klimaatmaatregelen te nemen en de natuur te herstellen, aldus een tijdens COP27 uitgebracht rapport.

Toch zeggen degenen die betrokken zijn bij dergelijke swaps dat ze effect hebben.

De swap van 553 miljoen dollar die Belize vorig jaar sloot, leverde geld op voor de bescherming van het op één na grootste koraalrif ter wereld en verminderde de schuldenlast met meer dan 10% van het bbp, aldus de regering.

Bij de overeenkomst van 2015 met de Seychellen, waarbij na acht jaar onderhandelen 's werelds eerste blue bond tot stand kwam, verbond de regering zich ertoe 30% van haar wateren - een gebied zo groot als Duitsland - te beschermen tegen overbevissing en ontwikkeling en kocht zij 22 miljoen dollar van haar schuld terug tegen gunstige voorwaarden, aldus voormalig minister van Milieu Ronny Jumeau.

Voorstanders van swaps dringen erop aan dat het dozijn of zo grote ontwikkelingsbanken samenkomen met uitgebreide en gestandaardiseerde steun om een wijdverbreid gebruik van de instrumenten te stimuleren.

"Dat is de beperkende factor die ons ervan weerhoudt om dit op te schalen naar triljoenen dollars", voegde Kevin Bender van The Nature Conservancy toe, die de teams voor staatsschuld van de NGO leidt en werkte aan de Belize-swap.

Esteban Brenes, de Amerikaanse directeur van het WWF voor financiering van natuurbehoud, zei dat er ook verbeteringen nodig zijn in de manier waarop toezeggingen inzake natuurbehoud worden gecontroleerd en geverifieerd, zodat schuldeisers ervan overtuigd zijn dat landen hun verplichtingen nakomen.

Controle kan creatief zijn.

Het WWF heeft projecten in Midden- en Zuid-Amerika waarbij de ontbossing wordt gecontroleerd door jaguars te volgen, aldus Brenes, die de afgelopen 25 jaar heeft gewerkt aan debt-for-nature swaps.

De grote katten hebben ongeveer 50 vierkante kilometer goed bos nodig om te jagen en zich voort te planten, en zijn dus een goede indicator voor de gezondheid van het bos. Meer gegevens die aantonen dat swaps werken, zouden internationale instellingen ertoe moeten aanzetten mee te doen, voegde Brenes eraan toe.

"Geen planeet, geen handel - dat is wat de IMF's van deze wereld moeten begrijpen," zei hij.


De pijn verspreiden