Terwijl hoogbouwflats werden getroffen en buurten werden beschoten, moesten zij uit zien te vinden welke van de vele brandende woningen voorrang moest krijgen, wie zij het eerst moesten redden, en hoe zij dan tegelijkertijd een fabrieksbrand kilometers verderop moesten aanpakken.

"Wanneer je naar binnen gaat en je ziet zes of zeven flats tegelijk branden en je weet niet waar sommige mensen zijn en je hebt maar drie vrachtwagens ... (is het) de gelukkige loterij waar je je troepen moet inzetten," vertelde Roman Kachanov, chef van een brandweerkazerne in de Oekraïense stad Charkiv, aan Reuters.

Hij vertelde hoe ingewikkeld het is om met veel branden tegelijk te maken te hebben en snel de orders van zijn team te moeten veranderen: "Je hebt al het werk al gedaan en je moet het onmiddellijk veranderen. Het maakt de zaak alleen maar erger."

Hij voegde eraan toe: "Het is net als het milieu in Irak of Afghanistan ... je weet niet wat er gebeurd is - ze hebben net een of andere plaats gebombardeerd, we weten niet of ze weer zullen bombarderen?"

Kharkiv, dat dicht bij de Russische grens in het noordoosten van Oekraïne ligt, is de laatste zes maanden bijna dagelijks door raketten en granaten bestookt, op een rustpauze in juni na.

Rusland, dat op 24 februari Oekraïne binnenviel, ontkent de beschuldiging van Kiev dat het opzettelijk burgers als doelwit neemt in wat het Kremlin zijn "speciale militaire operatie" noemt.


Voor een foto-essay, klik op https://reut.rs/3AZfuxb

HOOP VOOR HUG

Evgeny Vasylenko, persvoorlichter van de Staatsnooddienst van Oekraïne in de regio Kharkiv, zei dat brandweerlieden branden moeten blussen tijdens beschietingen of herhaalde beschietingen. Zij dragen nu helmen en kogelvrije vesten, waardoor het gewicht van hun gebruikelijke uitrusting met ongeveer 20 kg toeneemt, zei hij.

"Voor het begin van de oorlog en daarna is het blussen van branden heel anders," zei hij.

In een verklaring van begin augustus zei hij dat sinds het begin van de oorlog de brandweerploegen in de regio 1.700 branden hadden aangepakt die het gevolg waren van beschietingen.

Hij zei dat er in de regio drie brandweerlieden waren omgekomen en dat er ongeveer 30 brandweerlieden gewond waren geraakt.

De brandweerlieden krijgen extra betaald voor het risico en de dienstroosters zijn gereorganiseerd om te proberen ervoor te zorgen dat de bemanningen wat rust krijgen. Tussen de oproepen door trainen de brandweerlieden, net zoals zij dat vóór februari zouden hebben gedaan,, doen ze aan fitness, kaarten ze samen, bellen ze met geliefden of slapen ze gewoon.

Hoewel het na maanden van oorlog nooit genoeg is. "Ik ben geestelijk en lichamelijk uitgeput," zegt Kachanov.

Voor de 33-jarige is het ergste van zijn rol het zien van dode kinderen of kinderen die hun ouders verloren hebben.

"Als je de dode kinderen ziet, is dat erg. Dan krijg ik tranen in mijn ogen," zei hij.

Hij herinnert zich dingen waarvan hij nooit gedacht had dat hij ze zou meemaken. Terugdenkend aan zo'n gelegenheid, zei hij: "Ik weet niet hoe oud het kind was, de jongen was, ongeveer waarschijnlijk acht of negen jaar oud, was helemaal in orde. Hij had een soort granaatscherf, wat op hem, maar zijn vader en moeder waren dood en hij zat te huilen."

Zijn eigen dochter, Violetta, zeven jaar, is met zijn vrouw Marina in Duitsland. "Ze hebben een geweldige familie die hen heeft opgevangen en alles is goed voor hen en ik ben blij dat ze veilig zijn."

Op vele dagen heeft hij het te druk om na te denken of oproepen van zijn vrouw te beantwoorden. Maar hij mist ze.

"Het is alles als je na het werk gaat slapen," zei hij. "Ik zou ze willen omhelzen. Ik ben gewend om elke avond een verhaaltje aan mijn meisje te vertellen."

Waar zij in Duitsland verblijven, hebben zij een "prachtig huis" en een zwembad, zegt hij. Hij vertelt dat hij tegen Violetta zegt als ze praten: "Geniet er maar van en vergeet papa maar terwijl je geniet. Geniet er gewoon van en we spreken elkaar nog wel, we zijn er nog, we hebben nog contact, dus alles is goed."