Door 
Laten we beginnen met de langverwachte monetaire beleidsvergadering van de Amerikaanse Federal Reserve. Zoals Anthony Bondain heel goed samenvatte in zijn ochtendrubriek, herneemt de Fed de regie en verspreidt een boodschap die in lijn is met de verwachtingen. Hoewel het centrale scenario draait om slechts één renteverlaging, laat de dot plot, die de positie van elk lid van het comité beoordeelt met betrekking tot de rentevoeten, de deur open voor twee verlagingen tegen het einde van het jaar. Vooral als de inflatie ons nog meer plezier doet door sterker te dalen dan verwacht. Laten we niet vergeten dat de kern-CPI 0,1 punt onder de verwachtingen uitkwam op +0,2 % op maandbasis.
Na deze publicatie stegen de indices aanzienlijk tegen de achtergrond van dalende rentetarieven, een dalende dollar en een stijgende goudprijs. Toch daalden de Europese indices de dag na de beslissing. De schuld van de Franse president? Nee, niet deze keer (hoewel?), maar we komen hier later op terug.
Grafiek: Bloomberg Opinion
De bovenstaande grafiek toont de bewegingen van de vier belangrijkste financiële activa op 12 juni. Hoewel de CPI duidelijk goed werd ontvangen, slaagden de markten er niet in hun initiële trends vast te houden. De dollar en de obligatierendementen herstelden geleidelijk een deel van hun verliezen, waardoor de aandelenindices de volgende dag tijdens de Europese sessie daalden.
In Europa is de situatie enigszins gespannen na de Europese verkiezingen. Frankrijk is een slechte leerling met een zeer rechtse stem en de verrassende ontbinding van de Nationale Vergadering, hoewel de prestaties van de Parijse markt ten opzichte van zijn collega's al maanden aan het verslechteren waren, zoals blijkt uit de onderstaande grafiek.
Whatever it takes
De spread tussen de Franse en Duitse rentetarieven is in enkele dagen met 25 basispunten gestegen. Met andere woorden: beleggers maken zich zorgen over de toekomst van Frankrijk en laten het land meer betalen voor zijn schulduitgiften. Beleggers hebben immers een hekel aan (slechte) verrassingen. De kwestie komt bovendien op een slecht moment na de verlaging van de beoordeling van de Franse schuld door kredietbeoordelaar Standard & Poor's.
Bron: Bloomberg
De bovenstaande grafiek toont de evolutie van de spread in weekgegevens over de afgelopen 15 jaar. Zoals je ziet, was de situatie al veel erger, vooral in 2011 en 2012, toen angst over de toekomst van de euro de kop opstak. Destijds was de vastberadenheid van Super Mario Draghi en zijn beroemde "whatever it takes" nodig om de speculanten te kalmeren.
Hoewel de huidige situatie veel lokaler is, weerspiegelt dit nog steeds het wantrouwen van beleggers jegens Frankrijk en weegt dit op de overheidsfinanciën. Met het doorbreken van de weerstand op 63/65, die nu als eerste steun fungeert, is de spread blijven toenemen en test momenteel de weerstand van 74/76, met het risico een piek te bereiken tot 86 voor de volgende verkiezingen. Afhankelijk van de resultaten kan de zone van 110/112 de volgende doelstelling zijn. Met andere woorden: de Fransen zijn nog niet klaar met betalen...
