De grap stamt uit de tijd van de subprimecrisis, toen men met verbazing vaststelde dat veel Duitse regionale banken op bergen waardeloos schuldpapier zaten dat hen met gretigheid waren verkocht door hun Noord-Amerikaanse tegenhangers. Die waren waarschijnlijk maar al te blij om in Europa zulke gewillige tegenpartijen te vinden.

Wordt de geschiedenis eeuwig herhaald? Misschien niet in zulke dramatische proporties, maar toch keken onze analisten met nieuwsgierigheid naar het nieuws dat de Duitse verzekeraar Allianz de belangrijkste koper is — goed voor een kwart van de uitgifte — van de laatste 0 % converteerbare obligaties van MicroStrategy.

Het geval MicroStrategy kwam hier al herhaaldelijk uitgebreid aan bod, onder andere in deze rubriek enkele maanden geleden: MicroStrategy Incorporated: de goede en slechte kant van de beurs. En vorige week nog: MicroStrategy, het bedrijf dat Nvidia overtreft (het cryptonieuws van de week).

De auteur gaat recht op de man af en waarschuwt dat de zaak een regelrechte Ponzi-affaire is. Rake bewoordingen, want laten we niet vergeten dat MicroStrategy gratis kapitaal ophaalt; dit herinvesteert in een hoogst speculatief actief dat geen rendement oplevert, waardoor de koers kunstmatig stijgt; en terwijl ondertussen de belangrijkste architect van dit manoeuvre — MicroStrategy-voorzitter Michael Saylor — zijn aandelen in het bedrijf verkoopt alsof zijn leven ervan afhangt.

Waarom zou de betrokkene zijn kompas verliezen? MicroStrategy bezit 331.200 bitcoin, wat neerkomt op 31 miljard USD aan activa tegen de laatste koers van de cryptomunt. Na aftrek van de 4 miljard USD aan schulden bedraagt de waarde van het eigen vermogen van het bedrijf, dat overigens in enkele dagen zou kunnen verdampen als de bitcoin zou instorten, bijgevolg 27 miljard USD, tegenover een huidige beurswaarde van 85 miljard USD.