In de eerste negen maanden van het jaar bereikte de omzet van PDD 40,3 miljard USD, vergeleken met 22 miljard USD in dezelfde periode vorig jaar. De operationele winst bedroeg 12 miljard USD, tegenover 5 miljard USD aan het einde van het derde kwartaal van 2023.
Deze bedragen moeten worden gezien in het licht van de omzet van PDD acht jaar geleden: 73 miljoen USD. "Bliksemsnel" is dus zeker een goede omschrijving van de opkomst van een groep die, net als Shein, grotendeels in het kielzog van TikTok is ontstaan.
In deze omstandigheden is het verrassend om te zien dat de waardering van PDD de afgelopen maanden zo abrupt is gedaald. Ondanks zijn groeiprestaties, een winstgevendheid die vergelijkbaar is met die van Google, en het ontbreken van financiële hefboomwerking, zijn alle veelvouden aanzienlijk gekrompen.
Hoewel Chinese bedrijven traditioneel gepaard gaan met risico’s — denk maar aan boekhoudingen met soms twijfelachtige integriteit, volledig ondoorzichtige offshore controlestructuren, of de grillen van een graag interveniërende centrale partij — is er iets vreemds aan de hand met PDD. De economische prestaties zijn immers bijna te perfect om geloofwaardig te zijn.
Hoewel duidelijk is dat het bedrijfsmodel puur op intermediëring is gebaseerd, hoe kan PDD dan bijvoorbeeld blijven pronken met zulke hoge brutomarges — veel hoger dan die van Amazon — terwijl het een buitengewoon agressieve lagekostenstrategie hanteert? Of hoe kan het zich uitgaven voor onderzoek en ontwikkeling permitteren als die slechts een fractie zijn van die van zijn concurrenten, én tegelijk concurrerend blijven?
Dat is een mysterie dat opheldering verdient, naast twee andere realiteiten die de groep snel zouden kunnen inhalen. Ten eerste het ontwaken van concurrenten Alibaba en JD.com, die de afgelopen jaren wellicht wat ingedommeld waren. En ten tweede zou in de VS en in Europa de regelgevers wel eens wakker kunnen schieten. Die kijken momenteel met argusogen naar het bedrijfsmodel van PDD, dat is ontworpen om douanerechten te omzeilen.