De koers van het aandeel Ströer — dat kenners van straatmeubilair al snel zullen herkennen als een concurrent van JCDecaux — blijft in 2024 exact op hetzelfde niveau als acht jaar geleden. Destijds stond het bedrijf in het vizier van Muddy Waters.

De bekende shortseller — die, het moet gezegd, de laatste tijd wat van zijn geloofwaardigheid heeft verloren — had publiekelijk de bedrijfsvoering van de flamboyante zakenman Udo Müller en de zoon van oprichter Dirk Ströer ter discussie gesteld. Samen controleren zij bijna de helft van het kapitaal van Ströer.

Het stof in die zaak ging weliswaar uiteindelijk liggen maar de koers van het aandeel is, na een reeks van oplevingen, haperingen en terugvallen, weer op zijn laagste punt beland. Dit terwijl de omzet, de operationele winst en het dividend in acht jaar tijd zijn verdubbeld — althans op papier voor de eerste twee.

Met een ondernemingswaarde van zeven keer de operationele winst voor investeringen, of ebitda, aanzienlijk onder het tienjarige gemiddelde van dertien keer de ebitda, is de waardering van Ströer nog nooit zo laag geweest. Opmerkelijk is dat de malaise ook JCDecaux niet spaart, dat zelf gewaardeerd wordt tegen negen keer zijn ebitda.

Zijn de vermoedens van twijfelachtige governance nog steeds actueel? Straft de markt de sector als geheel, of heeft men nog steeds moeite om de herziening van de boekhoudnormen te verteren die sinds 2019 deze groepen verplichten om operationele leases als schulden op de balans te zetten?

Of wordt een niet altijd even duidelijke diversificatie van Ströer tussen zijn verschillende segmenten gesanctioneerd: buitenreclame, callcenters voor direct marketing, en een digitale tak die onder meer de bekende site Statista exploiteert?

In 2021 nam een andere bekende activist, ValueAct, een belang van 15 % in het kapitaal, vermoedelijk om het duo Udo Müller-Dirk Ströer te steunen. Tenzij het Amerikaanse fonds andere strategische plannen koestert, zoals bijvoorbeeld een zorgvuldig georkestreerde spin-off van Statista?

Wat de omgang met omstreden managers betreft, zullen gevatte geesten opmerken dat dit voor ValueAct niet de eerste keer zou zijn. We herinneren ons dat het Amerikaanse fonds op de eerste rij zat tijdens het debacle van Valeant — een debacle waarvan het zich, tot zijn eer, vrij snel herstelde.