Veracyte, Inc. kondigt aan dat nieuwe gegevens, die op 29 augustus 2022 in Nature Medicin gepubliceerd zijn, het eerste bewijs leveren dat het tumormilieu (TME) dat aan de behandeling voorafgaat, de respons op chimeer-antigeen-receptor (CAR) T-celtherapie bij patiënten met groot B-cel lymfoom (LBCL) kan beïnvloeden. De bevindingen van de studie toonden voor het eerst de prognostische en voorspellende mogelijkheden aan van Veracyte's eigen biomarkers bij LBCL-patiënten die met CAR T-celtherapie behandeld werden. Deze studie had tot doel biomarkers te identificeren die geassocieerd zijn met de resultaten van CAR T-celtherapie bij patiënten die behandeld werden met axicabtagene ciloleucel (axi-cel) van Kite, een first-in-class anti-CD19 CAR T-celtherapie.

Onderzoekers van de studie voerden een retrospectieve analyse uit met behulp van Veracyte's Immunoscore Clinical Research (CR) en Immunosign 21 (IS21) assays, samen met drie aangepaste panels (Immunoscore T-cell Exhaustion, TCE+ panels en Immunoscore Suppressive Cells panel) om de TME-patronen vóór de behandeling te vergelijken die geassocieerd waren met een betere respons in Kite's ZUMA-1 studie, de cruciale fase 2 studie bij volwassen patiënten met recidief of refractaire LBCL. De gepubliceerde resultaten suggereren dat de tumorimmuuncontextuur vóór de behandeling geassocieerd was met, en mogelijk een belangrijke determinant was van, de klinische uitkomsten bij ZUMA-1 patiënten. Betere klinische resultaten waren meer geassocieerd met een hoge resolutie van de pre-treatment immuuncontextuur, gekenmerkt door Immunoscore CR en Immunosign 21, dan met algemene T-cel genprofielen en -dichtheden.

In de studie stelden de onderzoekers snelle en brede veranderingen vast in de immuunprogramma's van het TME na de behandeling, die geassocieerd zijn met een verbeterde respons, met een duidelijke afname van de genexpressie van de B-cellijn in het TME van de responders. De onderzoekers suggereren ook dat op immuun gebaseerde therapieën met curatief potentieel, zoals axi-cel, overwogen zouden moeten worden in vroegere behandelingslijnen, waar een groter percentage van de patiënten gunstiger TME-kenmerken en een lagere tumorlast heeft, om het klinisch voordeel mogelijk te maximaliseren.