Onvoorziene politieke en economische gebeurtenissen hebben beleggers het hele jaar door naar de veiligheid van de dollar getrokken. Kijk maar naar de politieke chaos die dinsdag schijnbaar uit het niets in Zuid-Korea uitbrak, waardoor de won naar een laagste punt in twee jaar zakte en op een gegeven moment op weg was naar de slechtste dag in acht jaar.
Het is waar dat de won slechts de 12e meest verhandelde valuta ter wereld is, die betrokken is bij amper 2% van de gemiddelde dagelijkse wisselkoersomzet. Maar Zuid-Korea is de op drie na grootste economie van Azië en de golf van volatiliteit die over de valutamarkten en aandelenmarkten spoelde, waardoor Seoel noodmaatregelen moest nemen om de financiële stabiliteit te handhaven, heeft de wolken over de opkomende markten in het algemeen verduisterd.
Dat geldt vooral voor Azië, waar de vrees voor invoerrechten van de komende regering van de gekozen president van de VS Donald Trump ook de Chinese yuan naar het laagste punt van dit jaar heeft geduwd.
Weinig analisten hadden op 1 januari de staat van beleg in Zuid-Korea op hun bingokaart voor 2024 staan. Het is ook twijfelachtig of ze het volgende hadden verwacht: een zwakke groei in de eurozone, waar de economische zwakte in Duitsland en de politieke crisis in Frankrijk op de voorgrond staan; China dat in deflatie slaapwandelt; de trage groei in Canada die de diepste renteverlagingen in de G7 heeft veroorzaakt; de Japanse yen die naar het laagste punt in 33 jaar is gezakt; en fiscale angsten die de Braziliaanse real naar een laagterecord hebben geduwd.
Veel waarnemers zullen beweren dat het altijd zo is geweest op de valutamarkt, een nulsomarena waar prijzen altijd relatief zijn. Maar dit jaar is vooral gunstig geweest voor de dollar vanwege de idiosyncratische politieke problemen en economische zwakte die ontwikkelde en belangrijke valuta's van opkomende markten hebben geteisterd.
ONGEKENDE RUGWIND
De oude stelregel van de FX-markt dat de dollar het "schoonste vuile shirt" in de valutawasmand is, is bevestigd door de gebeurtenissen van het afgelopen jaar.
Bedenk dat de dollarindex, een maatstaf voor de waarde van de greenback ten opzichte van zijn G10-collega's, dit jaar met slechts 5% is gestegen, zelfs terwijl de VS haar wurggreep op de wereldwijde aandelenmarkten als nooit tevoren heeft verstevigd. Buitenlanders hebben dit jaar recordbedragen in Amerikaanse aandelen gestoken en Amerikaanse beleggers zijn massaal thuisgebleven.
Bovendien is de Federal Reserve veel voorzichtiger geweest met het verlagen van de rentetarieven dan de markt een jaar geleden had verwacht, wat nog een onverwachte rugwind voor de dollar betekende.
Begin dit jaar rekenden de rentefutures op ongeveer 150 basispunten verwachte versoepeling van de Fed in 2024. Met nog één beleidsvergadering te gaan, is het duidelijk dat dit niet gaat gebeuren.
Gooi daar de problemen bij die de eurozone, Canada en andere grote economieën hebben geteisterd, en een stijging van 5% lijkt opeens niet zo indrukwekkend meer. Toegegeven, de dollar is meer gestegen ten opzichte van veel valuta's uit opkomende markten, maar die maken veel minder deel uit van de totale waarde van de greenback.
Gezien dit alles zou men kunnen verwachten dat de greenback dit jaar meer zou zijn gestegen dan hij deed.
Vooruitkijkend is de vraag: kan de greenback volgend jaar op eigen kracht schitteren? Misschien. Het is op dit moment in ieder geval moeilijk voor te stellen hoe de eurozone, China of een andere grote economie volgend jaar een aanzienlijk herstel kunnen doorvoeren dat de dominantie van de dollar bedreigt.
Maar nu de dollar rond zijn sterkste niveau in meer dan 20 jaar zweeft en beleggers zwaar "long" zijn, zal een verdere stijging veel moeilijker worden. Vooral als andere shirts in de wereldwijde valutawasmand opkrabbelen.
(De hier geuite meningen zijn die van de auteur, een columnist voor Reuters).
