Zijn vervanger zal waarschijnlijk door de raad van bestuur en daarbuiten onder druk worden gezet om dat te veranderen.

Tijdens zijn vierjarige ambtstermijn heeft de 59-jarige voormalige investeringsbankier 14,5 miljard euro ($ 17 miljard) opgehaald door de verkoop van activa, waaronder wat ooit werd beschouwd als UniCredits kroonjuwelen, vermogensbeheerders Pioneer Investments en Fineco.

De verkopen, samen met een cash call van 13 miljard euro, vulden een gat in UniCredits kapitaal en hielpen het bedrijf 54 miljard euro aan probleemleningen van de hand te doen.

Maar de lof die Mustier oogstte met de ommekeer van wat tot dan toe de grootste bank van Italië was, ging gepaard met de verwachting dat hij deze nieuwe financiële vuurkracht zou gebruiken om zich te concentreren op overnames.

Dat deed hij niet. En het zette de toon voor een botsing over de strategie met de raad van bestuur die voorafging aan zijn besluit, dat maandag werd aangekondigd, om aan het einde van zijn termijn in april te vertrekken -- of zodra een vervanger is gevonden.

Toen de besprekingen over een fusie met Société Générale (SocGen) en Commerzbank op niets uitliepen, koos Mustier ervoor om overtollig kapitaal terug te geven aan de aandeelhouders, een strategie die door de coronaviruscrisis en de daaropvolgende dividendstop op de helling kwam te staan.

De pandemie maakte een consolidatiegolf in Italië, die op gang was gebracht door de overname van UBI door Intesa Sanpaolo in de zomer, nog urgenter, waardoor het standpunt van Mustier dat "fusies geen wondermiddel" zijn, niet meer van deze tijd lijkt.

Beleggers vrezen nu dat UniCredit het door een reddingsoperatie geredde Monte dei Paschi zal overnemen, het zorgenkind van het Italiaanse bankwezen, over wiens overname UniCredit volgens bronnen met het ministerie van Financiën heeft gesproken.

De overname van de Toscaanse kredietverlener zou een ommekeer betekenen voor UniCredit.

Onder Mustier heeft de bank haar aanwezigheid in het buitenland verkleind, onder andere door de verkoop van haar Poolse en Turkse activiteiten, maar ook door haar Italiaanse aanwezigheid te verkleinen, onder andere door een lang aangehouden belang in rivaal Mediobanca van de hand te doen.

Door gebruik te maken van de grensoverschrijdende aanwezigheid van UniCredit wilde Mustier de activiteiten in Duitsland en Oostenrijk zoveel mogelijk afschermen van het Italië-risico dat op de binnenlandse activiteiten drukte. Maar sterke interne weerstand dwong hem, volgens bronnen, om een plan voor een sub-holding op te schorten om de binnenlandse en buitenlandse activa van UniCredit te scheiden. Het verleggen van de focus van de bank naar het buitenland was een goede zaak voor beleggers, die blij waren met UniCredits nieuwe internationale normen op het gebied van bestuur en duurzaamheid. Maar het zorgde ook voor kritiek in eigen land. "Ik heb met Mustier te maken gehad als minister en ik vond hem nogal koud en afstandelijk tegenover Italië, alsof de bank er op de een of andere manier niet bij hoorde," vertelde voormalig minister van Industrie Carlo Calenda maandag in een televisieprogramma.

Hij wimpelde het vertrek van Mustier af met de opmerking: "Ik vind het helemaal niet erg."

Mustier, die in het openbaar snel zijn Italiaans verruilde voor zijn Engels met een sterk accent, was tussen 2011 en 2014 werkzaam bij UniCredit, waar hij leiding gaf aan de afdeling corporate and investment banking (CIB) van de bank. Hij had zijn financiële vaardigheden verfijnd bij Société Générale, waar hij vanaf 2003 aan het hoofd stond van de CIB-divisie. In 2009 trad hij af nadat een malafide handelaar in een groot derivatenschandaal voor 4,9 miljard euro aan verliezen had geoogst. Na zijn universitaire studie was hij in 1987 bij SocGen begonnen als handelaar in aandelenopties, waar hij later aan het hoofd kwam te staan van de Amerikaanse optiedivisie. Toen hij door UniCredit werd aangesteld, werkte Mustier bij Tikehau Capital als een in Londen gevestigde partner die de internationale expansie van de Franse investeringsmaatschappij aanstuurde. Bankiers en oud-bestuurders van UniCredit zeggen dat zijn achtergrond hem geschikt maakte voor de kapitaalbeheeractiviteiten die werden gebruikt om UniCredit weer uit het slop te trekken, maar dat hij minder geschikt was om de commerciële activiteiten weer op groei te brengen. Omdat UniCredit moeite had om inkomsten te genereren uit leningen met negatieve rentetarieven, werd het onder Mustier gedwongen om afscheid te nemen van provisiemotoren zoals Pioneer en Fineco. Een aandelenkoers die een disagio van 66% ten opzichte van de boekwaarde vertoonde, had de positie van Mustier intern verzwakt, zeiden mensen die met de zaak bekend waren, en voegden eraan toe dat zijn compromisloze aard de zaken tot een breekpunt had gedreven. "De waarheid is dat er niet één CEO is voor alle seizoenen," zei een Italiaanse bankier.