De aanloop naar deze gebeurtenissen is heel anders dan in 2017 en 2018, toen het vooruitzicht van een extreem-rechts, eurosceptisch Frans presidentschap en de botsingen van Italiaanse politici met Brussel respectievelijk de breukmeters van de eurozone in vuur en vlam zetten.

De vrees voor een "Frexit" en een "Quitaly" - het risico dat deze landen de eenheidsmunt zouden laten vallen, waardoor het blok uiteen zou vallen - was ook groot in de nasleep van het schokkende Britse Brexit-referendum van 2016.

Maar de Franse presidentsverkiezingen van april staan niet echt op de radar, ondanks de mogelijkheid dat een extreem-rechtse kandidaat het tot de tweede ronde schopt.

Ook de Italiaanse presidentsverkiezingen, die op 24 januari van start gaan en waarbij premier Mario Draghi president zou kunnen worden, en die eventueel aanleiding zouden kunnen geven tot vervroegde verkiezingen die tot een mogelijk gebroken coalitie zouden kunnen leiden, laten de markten grotendeels onberoerd.

De verminderde vrees voor een uiteenvallen van de eurozone deze keer weerspiegelt een verschuiving in de retoriek, nadat de pandemie de voordelen van het lidmaatschap van het blok voor staten met een grotere schuldenlast duidelijk maakte.

"Anti-euro retoriek is niet meer zo in de mode na de pandemie en de NGEU," zei Mauro Valle, portefeuillebeheerder bij Generali Investments Partners, verwijzend naar het Herstelfonds van de Europese Unie dat in 2020 in het leven werd geroepen om tot 800 miljard euro (917,44 miljard dollar) aan de lidstaten uit te keren.

Nu de presidentsverkiezingen in Italië naderen, is de Italiaanse yield spread boven de regionale benchmark Duitsland - de premie die beleggers vragen voor blootstelling aan Italië, de economie van de eurozone met de op één na hoogste schuldenlast - verruimd tot ongeveer 140 basispunten, een stijging van 10 basispunten sinds eind november.

Maar dat is minder dan de helft van wat het in oktober 2018 was.

Ook de Franse spreads, die begin 2017 de 80 basispunten bereikten, liggen nu rond de 30 basispunten.

"Op een schaal van 1 tot 10, waarbij 10 de maximale paniek is, denk ik dat we nog steeds rond de 1 of 2 zitten," zei UBS strateeg Rohan Khanna.

"Wat Italië betreft ... zijn de vragen over hoe dit (politieke) risico af te dekken nog maar net begonnen," zei Khanna.

Khanna zei dat hij vorig jaar enkele vragen van klanten over Franse risico's had gekregen, maar dat die sindsdien waren afgenomen, mogelijk omdat de extreem-rechtse campagnes aan kracht hebben ingeboet.

De Italiaanse en Franse rente zijn sinds begin december weliswaar gestegen en de Italiaanse spreads ten opzichte van Duitsland zijn groter geworden, maar dat maakt deel uit van een brede stijging onder invloed van de hogere leenkosten wereldwijd en de dreigende vertraging van de obligatieaankopen door de Europese Centrale Bank.

Dus terwijl in 2017 en 2018 de Frans-Duitse en Italiaans-Duitse spreads respectievelijk zo'n 50 bps en 180 bps stegen, verwachten de meeste door Reuters geënquêteerde beleggers niet meer dan 20-25 bps van de Italiaanse spreadverruiming tijdens de stemming over een nieuwe president en de nasleep daarvan.

Ook de Franse spreads zullen naar verwachting bescheiden bewegen en uit een enquête van Deutsche Bank van december bleek dat slechts 1% van de respondenten verwacht dat de verkiezingen een belangrijke gebeurtenis voor de financiële markten zullen zijn.

(Grafiek: FR-DEspread - )

(Grafiek: IT/DEspread - )

En er is geen teken van een veiligheidsbod dat een stormloop veroorzaakt op Duitse obligaties, waar de rendementen net als elders zijn gestegen.

VERTROUWEN IN DE EURO

Elke verkiezing brengt risico's met zich mee, en voor Mike Riddell van Allianz Global Investors zijn die een reden om short te gaan in Italiaanse en Franse obligaties, "niet omdat wij denken dat er een grote uitslag komt, maar omdat er zo weinig risico is dat die ingeprijsd wordt".

De laatste opiniepeilingen in Frankrijk laten zien dat een van de twee extreem-rechtse kandidaten de tweede ronde wellicht niet zal halen, wat betekent dat de conservatieve Valerie Pecresse het in de plaats zal moeten opnemen tegen zittend president Emmanuel Macron.

Maar de grootste verandering deze keer is dat extreem-rechtse politici over het algemeen hun euroscepticisme hebben afgezwakt, merkt Valle van Generali Investments Partners op, die "overwogen" is in Italiaanse obligaties en elke terugval als een kans ziet om zijn allocaties te verhogen.

Vooral de oprichting van het Herstelfonds van de Europese Unie wordt beschouwd als een keerpunt voor de EU, waardoor het mogelijk werd gezamenlijk leningen aan te gaan op een schaal die in eerdere crises ondenkbaar was.

De pandemie heeft er ook toe bijgedragen dat Duitsland de noodzaak van hogere uitgaven en gezamenlijke leningen heeft aanvaard; een nieuwe sociaal-democratische regering heeft laten weten open te staan voor een hervorming van de uitgavenregels voor de eurozone, die momenteel zijn opgeschort.

Italië, waar de extreemrechtse leider Matteo Salvini obligatiebeleggers als "heren van de spread" bestempelde, is de voornaamste begunstigde van het fonds en van het besluit van de EU om de schuldregels op te schorten.

Het zal maar liefst 205 miljard euro uit het fonds ontvangen via leningen en subsidies, wat Khanna van UBS beschreef als een "welkomstgeschenk" voor elke aankomende Italiaanse leider en een krachtige stimulans om op goede voet te blijven met het blok.

"Ze kunnen er niet van weglopen," voegde hij eraan toe.

($1 = 0,8720 euro)