Berlijn wil het gebruik van waterstof als energiebron uitbreiden om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen voor zeer vervuilende industriële sectoren die niet geëlektrificeerd kunnen worden, zoals de staal- en chemische industrie, en om de afhankelijkheid van geïmporteerde fossiele brandstoffen te verminderen.
Groene waterstof wordt geproduceerd met behulp van zonne- en windenergie en is een pijler van de geplande energietransitie van Duitsland. Volgens de studie van de in Berlijn gevestigde denktanks Agora Energiewende en Agora Industry zou waterstof tegen 2035 kunnen voorzien in 11,2% van de verwachte totale energiebehoefte van het land van 894 TWh.
Maar Duitsland zal ongeveer 50% tot 70% van zijn waterstof moeten importeren vanwege de beperkte hernieuwbare energiebronnen.
Op dit moment gebruikt Duitsland ongeveer 55-60 TWh waterstof per jaar, maar dit wordt bijna uitsluitend geproduceerd uit fossiele brandstoffen, zo blijkt uit gegevens van het ministerie van Economische Zaken.
Volgens de studie zou Duitsland tegen 2030 11 TWh waterstof kunnen produceren en via pijpleidingen ongeveer 17 TWh groene en ongeveer 15 TWh blauwe waterstof, geproduceerd uit aardgas, kunnen importeren. Dat zou minder dan de helft van de totale Duitse vraag naar waterstof dekken, die tegen het einde van het decennium naar verwachting 95 TWh tot 130 TWh zal bedragen.
Door gebruik te maken van de bestaande aardgasinfrastructuur in Europa zou Duitsland de invoer via pijpleidingen echter kunnen opvoeren tot 60 TWh tot 100 TWh in 2035, aldus de studie.
"Om klimaatneutraliteit te bereiken, heeft Duitsland een veilige en kosteneffectieve aanvoer van hernieuwbare waterstof nodig. De invoer via pijpleidingen uit Europa speelt hierbij een cruciale rol," zei Simon Mueller, directeur van Agora Energiewende, in een verklaring.
Om dit importpotentieel te bereiken, heeft Duitsland een financieringsmodel nodig en zal het snel afspraken moeten maken over kostendeling tussen de betrokken landen, aldus Mueller.
"Dit is de enige manier waarop de vereiste hoeveelheden groene waterstof in de eerste helft van het volgende decennium geleverd kunnen worden," zei hij.
Waterstofproducenten en pijpleidingexploitanten zullen ook garanties nodig hebben over de toekomstige vraag naar waterstof vanuit Duitsland, voegde Mueller eraan toe.
In de studie werden vijf potentiële waterstofpijpleidingcorridors naar Duitsland onderzocht, rekening houdend met factoren zoals productiepotentieel, politieke steun en technische complexiteit.
Veelbelovende corridors zijn onder andere de invoer uit Denemarken en Noorwegen via de Noordzee, en mogelijk in een later stadium uit Zweden en Finland via de Oostzee, vanwege de afstand en de technische complexiteit, voegde hij eraan toe.
Op lange termijn kunnen pijpleidingen uit Zuid-Europa en Noord-Afrika, vooral Spanje en Tunesië, een belangrijke rol spelen, naast mogelijke invoer uit het Verenigd Koninkrijk, Portugal, Algerije, Griekenland en Oekraïne.
