Toen zij op het podium van het Toronto International Film Festival de inspiratiebronnen besprak voor de korte film die zij maakte voor haar hit "All Too Well (Taylor's Version)", noemde zij onder andere het Hollywood van de vroege jaren 1970.

Het appartement van Barbra Streisand's personage, Katie, in "The Way We Were" uit 1973, inspireerde hoe Swift de persoonlijkheden van de personages in haar 10 minuten durende film deelde, zei ze. De belichting is geïnspireerd op de tearjerker romance "Love Story" uit 1970.

"Als ik aan die film denk, denk ik aan de herfst en dat probeerde ik in de eerdere delen van de film vast te stellen," zei Swift tijdens een gesprek met de CEO van het festival, Cameron Bailey.

Wanneer de hoofdpersonen Sadie Sink en Dylan O'Brien verliefd worden, wilde Swift dat het warmer aanvoelde en gebruikte de belichting om de kijker te helpen aangeven wat zij als publiek moesten voelen. Toen zij in het appartement waren en ruzie maakten, wilde zij het koeler laten aanvoelen. Aan het eind was het een combinatie van beide, zei Swift.

"Ze is nog steeds zichzelf, maar ze is veranderd door deze ervaring," en de belichting weerspiegelt dat, zei Swift.

Haar videoclip "The Man" was een hommage aan "The Wolf of Wall Street," terwijl "Bad Blood" zijn hoed afslaat naar het genre van de spionagethrillers, zei ze.

"All Too Well: A Short Film" ging op het festival van Toronto in 35mm-film in première.

"Ik heb het gevoel dat als je het in 35mm bekijkt er een diepte is, er is een contrast," zei Swift. "Het is een andere ervaring."

Overal op de sociale media klaagden mensen over de moeilijkheid om kaartjes te krijgen voor een van de meest begeerde evenementen op het festival.

"Ik heb zo mijn best gedaan om kaartjes te krijgen en ze waren onmogelijk te krijgen, dus ik dacht: 'Laten we om 5 uur 's morgens gaan kamperen,'" zei Emily Zeppieri, 24, die vanuit Whitby, Ontario, naar Toronto reed en om 3.45 uur 's morgens haar huis moest verlaten.

Naast Emily op de stoep zat Jess, die zij vrijdag ontmoet had. Zij kregen een band over hun liefde voor Swift en hun wanhoop om kaartjes te krijgen. De rij langs de straat was collegiaal, met meerdere groepen die verhalen deelden over de levenslange vriendschappen die zij gesloten hadden, ongeacht of zij uiteindelijk Swift zouden zien.

"Wij gingen om beurten naar de wasgelegenheid en pakten eten," zei Zeppieri. "Iedereen in de rij lette op elkaars rug."