BNP PARIBAS FORTIS SA Welke gevaren bedreigen de Europese industrie?
Eind september 2022 stuurden vier Europese sectorfederaties van energie-intensieve industrieën een noodkreet richting de Europese Commissie: "We riskeren het tijdperk van de Europese de-industrialisatie in te gaan." De aardgasprijs is sindsdien aanzienlijk teruggevallen. Maar nog steeds betalen we een veelvoud van de Aziatische en Amerikaanse prijzen.
Dan is er de 386 miljard dollar omvangrijke Amerikaanse Inflation Reduction Act, of IRA. Doel is via subsidies en belastingvoordelen de binnenlandse toevoerketen uit te bouwen van componenten voor in de VS geproduceerde zonnepanelen, batterijen of elektrische wagens. Amerikanen met een laag inkomen of middeninkomen genieten zo van een investeringsaftrek van 4000 en 7500 dollar voor de aankoop van een in de VS geproduceerde tweedehands of nieuwe elektrische wagen.
Met de IRA willen de Amerikanen hun afhankelijkheid van China afbouwen. Volgens de Franse president Macron zal het misschien de problemen van de VS oplossen, "maar het maakt de mijne wel erger", voegde hij eraan toe. Sindsdien kondigden BMW en het Noorse Freyr investeringen aan in nieuwe batterijfabrieken in respectievelijk South Carolina en Georgia. En chemiereus BASF gaf aan dat expansie alleen nog in de VS gebeurt en niet langer in Europa.
De Belgische bedrijven slikken bovenop dat alles een automatische loonindexering. Die zadelt ons over de periode 2022-2023 op met een cumulatief loonverschil van 5,6 procentpunt tegenover onze drie belangrijkste buurlanden. In 2024-2025 zou die kloof - hopelijk - krimpen tot 2,3 procent.
Welke verdedigingslinies worden opgeworpen?
Is een Belgische en Europese de-industrialisatie onvermijdelijk? De Amerikanen zullen hun IRA niet afvoeren, maar aanpassingen worden wel besproken zodat bijvoorbeeld Amerikaanse wagens met daarin Europese componenten ook aanspraak maken op investeringskredieten. De Europese Commissie beseft ook het gevaar. In Davos beloofde Commissievoorzitter Von der Leyen 'vuurkracht' om bedrijven hier te houden, zoals soepelere regels voor staatsteun en geld via een nog op te richten Europees soevereiniteitsfonds.
Een tweede verdedigingslinie is de introductie van de koolstofgrensbelasting. Steeds meer Europese bedrijven betalen CO2-emissierechten. In de staalproductie komt twee ton CO2 vrij per ton product, wat betekent dat een ton staal vandaag een CO2-kost heeft van 194 euro. In de meeste regio's buiten de EU geldt geen CO2-kost. Vanaf 2027 zullen buitenlandse concurrenten voor de import van energie-intensieve producten een belasting betalen op de koolstofvoetafdruk ervan. In combinatie met de dalende CO2-uitstoot bij Europese bedrijven verbetert dat de concurrentiepositie.
Tot slot ontstaat er langzaam een globale in plaats van regionale LNG-markt. Een prijsverschil met de VS zal blijven, maar naarmate er meer LNG-tankers en terminals operationeel worden, zal dat verschil dalen. Er wachten nog enkele moeilijke kwartalen voor de Europese industrie, zelfs jaren. Maar dat besef maakt dat, zowel bij de bedrijven als op Europees niveau, alles in stelling wordt gebracht om die stevige overlevingsstrijd frontaal aan te gaan.
- België
Attachments
- Original Link
- Original Document
- Permalink
Disclaimer
BNP Paribas Fortis SA published this content on 26 January 2023 and is solely responsible for the information contained therein. Distributed by Public, unedited and unaltered, on 26 January 2023 08:52:00 UTC.
