FARMLAND PARTNERS INC. 
Ongeveer 445 hectare van zijn akkers in de buurt van Wheatfield, Indiana, zijn bedekt met zonnepanelen en bijbehorende machines - land dat Duttlinger in april 2019 heeft verhuurd aan Dunns Bridge Solar LLC, voor een van de grootste zonne-energieprojecten in het Middenwesten.
Op die winderige lentemiddag in 2022, zei Duttlinger, rinkelde zijn telefoon met vragen van gefrustreerde buren: Waarom zit er stof van uw boerderij in mijn vrachtwagen? In mijn huis? Wie moet ik bellen om het op te ruimen?
Volgens het zonnecontract van Duttlinger, dat door Reuters is bekeken, zei Dunns Bridge dat het bedrijf "commercieel redelijke inspanningen zou leveren om schade aan en verstoring van groeiende gewassen en akkerland veroorzaakt door zijn bouwactiviteiten" buiten de projectlocatie tot een minimum te beperken en "geen bovengrond" van het perceel zelf zou verwijderen. Toch hebben onderaannemers de velden van Duttlinger bewerkt om te helpen bij de aanleg van wegen en de installatie van palen en panelen, zei hij, ondanks zijn waarschuwingen dat het land hierdoor kwetsbaarder zou kunnen worden voor erosie.
De ploegen herschikten het landschap en verspreidden fijn zand over grote stukken rijke bovengrond, zei Duttlinger. Toen Reuters vorig jaar en dit voorjaar zijn boerderij bezocht, was veel van het land onder de panelen bedekt met geelbruin zand, waar geen planten groeiden.
"Ik zal nooit meer iets op dat veld kunnen verbouwen," zei de boer. Ongeveer een derde van zijn boerderij van ongeveer 1.200 hectare - waar zijn familie maïs, sojabonen en luzerne voor vee verbouwt - is geleased.
Het Dunns Bridge Solar project is een dochteronderneming van NextEra Energy Resources LLC, 's werelds grootste producent van hernieuwbare energie uit wind- en zonne-energie. Duttlinger zei dat toen hij NextEra benaderde over de schade aan zijn land, het bedrijf zei dat het zou bekijken of er herstelwerkzaamheden nodig waren aan het einde van het contract in 2073, volgens de voorwaarden van de overeenkomst.
NextEra weigerde commentaar te geven op de zaak of op de toekomstige toezeggingen die het bedrijf aan Duttlinger heeft gedaan, en Reuters kon deze niet onafhankelijk bevestigen. Projectontwikkelaar Orion Renewable Energy Group LLC stelde vragen aan NextEra.
De zonne-energie-industrie dringt steeds meer door in het Amerikaanse Midwesten, aangetrokken door goedkopere landhuren, toegang tot elektriciteitstransmissie en een overvloed aan federale en staatsstimulansen. De regio heeft ook wat zonne-energie nodig heeft: uitgestrekte velden.
Een hausse in hernieuwbare energie dreigt enkele van Amerika's rijkste gronden in belangrijke landbouwstaten zoals Indiana te beschadigen, volgens een analyse van Reuters van federale, staats- en lokale gegevens, honderden pagina's rechtbankverslagen en interviews met meer dan 100 energie- en bodemwetenschappers, landbouweconomen, boeren en landeigenaren, en lokale, staats- en federale wetgevers.
Een deel van de boerderij van Duttlinger, waaronder delen die nu bedekt zijn met zonnepanelen, ligt op land dat door het Amerikaanse Ministerie van Landbouw (USDA) geclassificeerd is als het meest productief voor het verbouwen van gewassen, volgens een analyse van Reuters.
Voor landeigenaren zoals Duttlinger is de belofte van winst aantrekkelijk. Zonnepachtcontracten in Indiana en omliggende staten kunnen $900 tot $1.500 per acre per jaar aan pachtgrond opleveren, met jaarlijkse tariefverhogingen, volgens een onderzoek van Reuters naar zonnepachtcontracten en interviews met vier ontwikkelaars van zonneprojecten. Ter vergelijking: de pacht van landbouwgrond in de topmaïs- en sojaproducenten Indiana, Illinois en Iowa bedroeg gemiddeld ongeveer $251 per acre in 2023, zo blijkt uit gegevens van het USDA.
Farmland Partners Inc, een beursgenoteerd vastgoedbeleggingsfonds voor landbouwgrond (REIT) heeft in het hele land ongeveer 9.000 hectare verhuurd aan zonne-energiebedrijven. Veel van die grond is zeer productief, aldus uitvoerend voorzitter Paul Pittman.
"Denk ik dat dit het beste gebruik van die grond is? Waarschijnlijk niet. Maar onze investeerders zouden ons vermoorden als we dit niet zouden doen," zei hij.
Sommige ontwikkelaars van hernieuwbare energie zeggen dat niet alle huurcontracten zonneprojecten worden. Sommigen ontwerpen hun locaties zo dat er gewassen tussen de panelen kunnen groeien, terwijl anderen, zoals Doral Renewables LLC, zeggen dat ze vee gebruiken om rond de panelen te grazen als onderdeel van hun landbeheer. Ontwikkelaars voeren ook aan dat in het Midwesten, waar meer dan een derde van de Amerikaanse maïsoogst wordt gebruikt voor de productie van ethanol, zonne-energie essentieel is voor de aandrijving van toekomstige elektrische voertuigen.
Sommige landbouweconomen en landbouwkundigen stellen daar tegenover dat het uit productie nemen van zelfs maar kleine hoeveelheden van de beste landbouwgrond voor de ontwikkeling van zonne-energie en het beschadigen van waardevolle bovengrond al gevolgen heeft voor het toekomstige oogstpotentieel in de Verenigde Staten.
Gebruikelijke bouwpraktijken voor zonneparken, zoals het rooien en egaliseren van grote stukken land, kunnen volgens het Amerikaanse Environmental Protection Agency en het Ministerie van Justitie ook leiden tot aanzienlijke erosie en grote hoeveelheden sediment die zonder de juiste sanering in waterwegen terechtkomen.
De ontwikkeling van zonne-energie vindt plaats te midden van een toenemende concurrentie voor land: In 2023 zullen er 76,2 miljoen - of bijna 8% - minder hectares in landbouwbedrijven zijn dan in 1997, zo blijkt uit gegevens van het USDA, omdat landbouwgrond wordt omgezet voor residentieel, commercieel en industrieel gebruik.
In antwoord op de bevindingen van Reuters zei het USDA dat stedelijke wildgroei en ontwikkeling op dit moment een grotere bijdrage leveren aan het verlies van landbouwgrond dan zonne-energie, daarbij verwijzend naar rapporten van het Ministerie van Energie en door het agentschap gefinancierd onderzoek.
BOUWEN OP AKKERLAND
Niemand weet hoeveel akkerland er momenteel in het hele land onder zonnepanelen ligt of geleased wordt voor mogelijke toekomstige ontwikkeling. Landtransacties zijn meestal privétransacties.
Wetenschappers van de United States Geological Survey en het Lawrence Berkeley National Laboratory van het Amerikaanse Ministerie van Energie hebben een database samengesteld van bestaande zonne-installaties in het hele land. Het werk aan de U.S. Large-Scale Solar Photovoltaic Database begon in 2020 en omvat gegevens over 3.699 installaties in 47 staten en het District of Columbia.
Hoewel dat project onvolledig is en nog steeds loopt, ontdekte Reuters dat ongeveer 0,02% van alle akkerland in de continentale VS op de een of andere manier doorsneden wordt door grootschalige, grondgebonden zonnepaneellocaties die zij vanaf 2021 hebben geïdentificeerd.
De totale stroomcapaciteit van de zonne-energieactiviteiten die in de dataset werden bijgehouden, vertegenwoordigt meer dan 60 gigawatt aan elektrisch vermogen. In de daaropvolgende twee jaar is de zonne-energiecapaciteit bijna verdrievoudigd, volgens een rapport van 2023 van de Solar Energy Industries Association (SEIA) en Wood Mackenzie.
Om de toekomstige patronen van landgebruik beter te begrijpen, analyseerde Reuters gegevens van de federale overheid om akkerland te identificeren dat door het USDA geclassificeerd is als eersteklas, uniek, of van lokaal of staatsbelang. Reuters bekeek ook meer dan 2000 pagina's met documenten die betrekking hadden op zonne-energie en die waren ingediend bij de lokale districtskantoren in een kleine steekproef van vier districten in het Middenwesten - Pulaski, Starke en Jasper counties in Indiana, en Columbia County in Wisconsin.
De counties, die een gebied vertegenwoordigen dat iets groter is dan de staat Delaware, zijn de plaatsen waar enkele van de grootste projecten van het land worden ontwikkeld of gebouwd. De steekproef is niet noodzakelijk representatief voor de rest van de Verenigde Staten, maar geeft een idee van de potentiële impact van zonneprojecten in counties met veel landbouwbedrijven.
Reuters ontdekte dat het percentage van de meest productieve landbouwgrond van deze graafschappen dat vanaf eind 2022 in handen was van zonne- en energiebedrijven als volgt was: 12% in Pulaski, 9% in Starke, 4% in Jasper en 5% in Columbia.
Jerry Hatfield, voormalig directeur van het National Laboratory for Agriculture and the Environment van de USDA Agricultural Research Service, zei dat de bevindingen van Reuters in de vier graafschappen "verontrustend" zijn.
"Het is niet het aantal hectares dat wordt omgezet naar zonne-energie," zei hij. "Het gaat om de kwaliteit van het land dat uit productie gaat, en wat dat betekent voor de lokale economieën, de staatseconomieën en de toekomstige mogelijkheden van het land om gewassen te produceren."
Meer dan een dozijn agronomen, evenals onderzoekers op het gebied van hernieuwbare energie en andere experts die door Reuters geraadpleegd werden, zeiden dat de benadering van het meten van de impact van zonne-energie eerlijk was. Het persbureau deelde haar bevindingen ook met zes zonne-energieontwikkelaars en energiebedrijven die in deze provincies werken. Drie daarvan zeiden dat de steekproef van Reuters te klein was en de bevindingen te uiteenlopend om een eerlijk beeld te geven van de locatiekeuze en bouwpraktijken in de industrie.
Tegen 2050, om de doelstellingen van de regering Biden voor het koolstofvrij maken van de economie te halen, zal de VS tot 1.570 gigawatt aan elektrische energiecapaciteit uit zonne-energie nodig hebben.
Hoewel het land dat nodig is voor de ontwikkeling van zonne-energie op de grond om dit doel te bereiken niet per staat gelijk zal zijn, zal het naar verwachting niet meer dan 5% van het landoppervlak van elke staat beslaan, behalve de kleinste staat Rhode Island, waar het in 2050 6,5% zou kunnen zijn, volgens de Solar Futures Study van het Energy Department, gepubliceerd in 2021.
Onderzoekers van de American Farmland Trust, een non-profitorganisatie voor de bescherming van landbouwgrond die zich inzet voor wat zij Smart Solar noemen, voorspelden vorig jaar dat 83% van de nieuwe zonne-energieontwikkeling in de VS op boeren- en ranchgrond zal plaatsvinden, tenzij het huidige overheidsbeleid verandert. Bijna de helft zou plaatsvinden op het beste land van het land voor de productie van voedsel, vezels en andere gewassen, zo waarschuwden zij.
BRANDSTOF DEBAT
Vijf ontwikkelaars van hernieuwbare energie en zonne-energiebedrijven die door Reuters werden geïnterviewd, beweren dat het gebruik van landbouwgrond door de industrie te klein is om de binnenlandse voedselproductie in het algemeen te beïnvloeden en dat dit in evenwicht moet worden gebracht met de noodzaak om de Amerikaanse energiemarkt koolstofvrij te maken met het oog op de klimaatverandering.
Doral Renewables, de ontwikkelaar achter het 1,5 miljard dollar kostende Mammoth Solar project in Pulaski en Starke counties, houdt geen rekening met maïs- of sojaopbrengsten bij haar locatiebeslissingen.
In plaats daarvan kijkt het bedrijf naar de topografie van het land, de bestemmingsplannen en de nabijheid van een elektriciteitsnet of substation - en probeert het beboste gebieden, sloten en ecologisch kwetsbare gebieden te vermijden, aldus Nick Cohen, president en CEO van Doral.
Maïsarealen verschuiven voor zonne-energie? "Ik zie het niet als vervanging van iets dat van vitaal belang is voor onze samenleving," zei Cohen. Zonne-energie kan landbouwgrond "productiever maken vanuit een economisch perspectief," voegde hij eraan toe.
De Indiana boer Norm Welker zegt dat hij een betere deal kreeg door 60% van zijn landbouwgrond aan Mammoth te verhuren dan wanneer hij maïs zou verbouwen, nu de prijzen dit jaar tot een dieptepunt in drie jaar zijn gedaald.
"We hebben hopen maïs, we zitten onder de productiekosten en op dit moment, als je land huurt om maïs te verbouwen - verlies je geld," zei Welker. "Op deze manier zijn mijn economische omstandigheden heel goed." (Verslaggeving door P.J. Huffstutter in Chicago, Columbia County, Wisconsin, en Jasper, Starke en Pulaski Counties, Indiana. Verslaggeving door Christopher Walljasper in Chicago; Bewerking door Caroline Stauffer en Claudia Parsons)
