GeNeuro heeft op het congres van de Schizophrenia International Research Society (SIRS), van 6 tot 10 april in Florence, Italië, de eerste gegevens gepresenteerd die het resultaat zijn van hun samenwerking die in 2021 van start is gegaan, in het kader van COVID. De eerste resultaten die in Florence gepresenteerd werden, waren gebaseerd op de analyse van bloedmonsters van 104 patiënten die tussen januari en maart 2021 voor psychiatrische stoornissen, hetzij voor het eerst, hetzij wegens herval, opgenomen waren op de afdeling psychiatrie van Prof. Leboyer in Créteil in Hôpital H. Mondor, en 63 controles. Het doel van deze analyse was het coronavirus-infectiecijfer te meten in een populatie zonder gerapporteerde COVID-ziekte en te zoeken naar verbanden tussen SARS-CoV-2-infectie en het endogene retrovirale eiwit W-ENV.

De analyses zijn uitgevoerd door het INSERM "We-Met" platform aan de Paul Sabatier Universiteit in Toulouse. Uit de specifieke serologische analyses van SARS-CoV-2 bleek dat 82% van de patiënten die op de psychiatrische afdeling waren opgenomen, blootgesteld waren geweest aan het COVID-19-virus. De opsporing van het W-ENV-eiwit was positief in het serum van 40% van de onderzochte patiënten, maar bijna uitsluitend en zeer significant bij patiënten die seropositief waren voor SARS-CoV-2 (p < 0,01).

De aanwezigheid van W-ENV-eiwit in het bloed was ook sterk gecorreleerd met verhoogde niveaus van cytokines die kenmerkend zijn voor aangeboren ontsteking, zoals TNF-a, IL-1ß of IL8 (p < 0,0001 voor alle drie). In 2021 gepubliceerde studies hadden aangetoond dat de expressie van W-ENV door SARS-CoV-2 werd uitgelokt in de witte bloedcellen en weefsels van ongeveer 20% van de gezonde donoren, wat wijst op een individuele gevoeligheid. Dit eiwit werd ook gedetecteerd in het bloed van gehospitaliseerde COVID-19 patiënten, waar de hoeveelheid expressie in lymfocyten geassocieerd was met de ernst van de ziekteprogressie.

De persistentie van W-ENV expressie lang na de acute fase van de ziekte en de associatie ervan met immuno-inflammatoire manifestaties ondersteunen de biologische hypothese van het belang ervan in de neuropsychiatrische syndromen op lange termijn waaraan veel post-COVID patiënten lijden.