Een maand nadat het Britse Hooggerechtshof het beleid onwettig verklaarde, hoopt Sunak met de nieuwe wetgeving zijn belofte na te komen om te voorkomen dat mensen in kleine bootjes het Kanaal oversteken.

Hier vindt u details over het plan en de migratiekwestie:

WAAROM IS IMMIGRATIE ZO'N PROBLEEM IN BRITANIE?

Het terugnemen van de controle over de landsgrenzen en het beëindigen van het vrije verkeer van personen was een belangrijke factor die in 2016 leidde tot de beslissing van Groot-Brittannië om de Europese Unie te verlaten.

Volgens de regelmatige opiniepeiling van opiniepeiler YouGov staat immigratie momenteel op de tweede plaats na de economie.

Opeenvolgende conservatieve regeringen hadden beloofd om de nettomigratie terug te brengen tot minder dan 100.000 per jaar, voordat ze die belofte in 2019 lieten vallen.

In 2022 bereikte het een record van 745.000, deels door nieuwe visumroutes voor nieuwkomers uit Oekraïne en Hongkong.

Als reactie hierop heeft de regering van Sunak vorige week een reeks maatregelen onthuld die dat aantal met 300.000 zou kunnen verminderen.

Ondertussen werd in 2022 een recordaantal van 45.775 mensen ontdekt die zonder toestemming in kleine bootjes aankwamen op de zuidelijke stranden van Engeland. Dit jaar zijn er tot nu toe bijna 29.000 bijgekomen.

WAT IS HET RWANDA-PLAN VAN BRITANIE?

Het Rwanda-plan, in april 2022 overeengekomen door de toenmalige premier Boris Johnson, is bedoeld om migranten ervan te weerhouden de gevaarlijke reis van ongeveer 32 km over het Kanaal te maken in kleine boten of opblaasbare rubberboten.

Volgens het plan zou iedereen die na 1 januari vorig jaar illegaal Groot-Brittannië was binnengekomen, naar Rwanda worden gestuurd, zo'n 6.400 km verderop.

De eerste deportatievlucht in juni 2022 werd echter geblokkeerd door een last-minute bevel van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens.

Vorige maand bevestigde het Hooggerechtshof unaniem een uitspraak dat de regeling onwettig was omdat Rwanda geen veilig derde land was en migranten het risico liepen om teruggestuurd te worden naar hun thuisland, waar ze het risico liepen op mishandeling.

Ondanks het feit dat er geen deportaties hebben plaatsgevonden, heeft Groot-Brittannië al 240 miljoen pond aan Rwanda betaald.

WAAROM IS HET RWANDA-BELEID ZO BELANGRIJK VOOR SUNAK?

Nadat Sunak in oktober vorig jaar premier werd, maakte hij het "stoppen van de boten" tot een van zijn top vijf prioriteiten, maar de rechtervleugel van zijn Conservatieve Partij wil dat hij verder gaat.

Opiniepeilingen geven aan dat de Conservatieven zo'n 20 punten achterliggen op de oppositiepartij Labour en een voormalige hoge minister zei dat ze "electoraal in de vergetelheid" zouden raken bij de verkiezingen die volgend jaar worden verwacht, tenzij hij het plan op poten zou zetten.

Groot-Brittannië geeft momenteel meer dan 3 miljard pond per jaar uit aan het verwerken van asielaanvragen, waarbij de kosten voor het onderbrengen van migranten die op een beslissing wachten in hotels en andere accommodaties ongeveer 8 miljoen pond per dag bedragen.

Volgens cijfers van de regering in augustus bereikte de achterstand van asielaanvragen die wachten op een eerste beslissing een recordhoogte van meer dan 134.000, of 175.457 als de afhankelijke personen worden meegerekend. Sunak had beloofd dit weg te werken.

Elke asielzoeker naar het Afrikaanse land sturen zou gemiddeld 169.000 pond (213.450 dollar) kosten, aldus de regering.

WAT IS DE NIEUWE NOODWET VAN SUNAK VOOR RWANDA?

Om de door het Hooggerechtshof opgeworpen problemen aan te pakken, is Sunak een nieuw verdrag met Rwanda overeengekomen en heeft hij noodwetgeving ingediend die alle wetten die de deportatieregeling in de weg zouden staan, terzijde schuift.

De wet maakt enkele secties van de Britse Human Rights Act ongeldig en zegt dat alleen de ministers kunnen beslissen of ze al dan niet gehoor geven aan een bevel van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens.

Zijn rechtse critici, van wie velen willen dat Groot-Brittannië uit het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens stapt, hebben echter gezegd dat het nog steeds niet ver genoeg gaat om te voorkomen dat uitzettingen door de rechtbank worden geblokkeerd. Zijn minister van immigratie is opgestapt.

Sunak zei dat Rwanda de stekker eruit zou trekken als het wetsvoorstel beschouwd zou worden als een schending van internationale mensenrechtenwetten. Ook de centrumconservatieven zijn bang dat het wetsvoorstel te ver gaat.

ZAL DE NOODWET WORDEN AANGENOMEN?

Het wetsvoorstel "Veiligheid van Rwanda" staat dinsdag voor een beslissende stemming in het Lagerhuis van het parlement, waar de Conservatieven van Sunak momenteel een werkende meerderheid van 56 hebben.

In theorie betekent dit dat als 29 parlementsleden in opstand komen of als 56 parlementsleden zich van stemming onthouden, de regering verslagen zou zijn, hoewel het wetsvoorstel nog steeds aangenomen zou kunnen worden met steun van onafhankelijken of Noord-Ierse wetgevers.

Een nederlaag zou Sunaks hele premierschap op het spel zetten.

Zelfs als hij in staat is om de nodige stemmen te winnen - de stemming van dinsdag is nog maar de eerste - zou de wetgeving kunnen worden tegengehouden door de hoogste kamer, het Hogerhuis, waardoor het geen wet kan worden voor de verkiezingen.

HOE VERHOUDT BRITANNIË ZICH TOT ANDERE LANDEN OP HET GEBIED VAN IMMIGRATIE?

Australië is pionier op het gebied van het houden van asielzoekers in offshore detentiecentra. Denemarken heeft een gelijkaardige overeenkomst getekend met Rwanda, maar heeft er nog geen migranten naartoe gestuurd.

Israël schrapte in 2018 na vijf jaar een soortgelijke overeenkomst met Rwanda. Het Israëlische Hooggerechtshof verklaarde de overeenkomst onwettig omdat Rwanda zich niet had gehouden aan de garanties die het had gegeven.

Sommige EU-landen verscherpen ook hun grenscontroles. Italië heeft onlangs plannen aangekondigd om opvangcentra in Albanië te bouwen om migranten die over zee aankomen te verwerken.

Volgens de House of Commons Library, die onderzoek doet voor Britse wetgevers, waren er in 2022 ongeveer 13 asielaanvragen per 10.000 inwoners van Groot-Brittannië, vergeleken met 22 aanvragen per 10.000 inwoners in de EU.