De franchisegever helpt de franchisenemer bij het opstarten van zijn bedrijf om een goede werking te verzekeren. Hij biedt zijn bekendheid, ervaring, marketingstrategie, nationale of internationale communicatie en knowhow aan. Deze bundeling van middelen stelt franchisenemers in staat snel te starten en te profiteren van een beproefd economisch model, dat vaak vanaf het begin winstgevend is dankzij de ervaring met andere franchises.

In ruil daarvoor moet de franchisenemer het concept van het merk lokaal tot leven brengen door het economische model van de franchisegever te respecteren. Om het merk te gebruiken, betaalt de franchisenemer een deel van zijn inkomsten in de vorm van royalty's, die enkele tientallen procenten van de omzet kunnen vertegenwoordigen, en soms de huur als hij geen eigenaar is van het pand. Hij moet ook een toetredingsvergoeding betalen om franchisenemer te worden en een eigen inbreng leveren die niet door een bank wordt gefinancierd. Naast deze kosten moet de franchisenemer de richtlijnen van de franchisegever respecteren, wat zijn flexibiliteit kan beperken.

Ondanks de hoge initiële kosten voor de franchisenemer is dit model voordelig voor beide partijen. Het zorgt voor terugkerende inkomsten en vereist weinig startkapitaal voor de franchisegever, terwijl het de franchisenemer een garantie op succes biedt zonder dat grote voorkennis nodig is. Dit model heeft zijn effectiviteit bewezen, waardoor bedrijven snel kunnen groeien en tegelijk een uniforme kwaliteit en service kunnen behouden.

Voor potentiële aandeelhouders van franchisegevers is het belangrijk te weten dat je zowel belegt in een vastgoedportefeuille, een merk en een logistiek netwerk, als in een keten van restaurants, autodealers of hotels. Je profiteert ook van terugkerende (recurrente) inkomsten, een betere zichtbaarheid en een economisch model dat relatief weinig activa en investeringsuitgaven behoeft.

Hier volgt een lijst van de belangrijkste beursgenoteerde franchisegevers.