De koolstofmarkt van de EU is het belangrijkste beleid van het blok om de uitstoot van broeikasgassen, die de aarde opwarmen, te verminderen. Dit gebeurt door van energiecentrales en fabrieken te eisen dat ze een vergunning kopen voor elke ton koolstofdioxide die ze uitstoten.
Ruben Vermeeren, plaatsvervangend hoofd van de EU-eenheid voor de koolstofmarkt van de Europese Commissie, zei dat Brussel aan het beoordelen is of koolstofverwijderingscredits in toekomstige jaren in de regeling moeten worden opgenomen.
"Dit is iets waar we nu naar beginnen te kijken," vertelde hij op een conferentie georganiseerd door de International Emissions Trading Association in Florence, Italië.
De Commissie heeft tot 2026 de tijd om te beslissen of ze regels voorstelt om verwijderingscredits aan de markt toe te voegen. Dergelijke credits staan voor de verwijdering van koolstofemissies en kunnen worden gegenereerd door projecten zoals de aanplant van nieuwe CO2-absorberende bossen of de bouw van technologieën om CO2 uit de atmosfeer te halen.
Vermeeren zei dat het toevoegen van verwijderingskredieten aan de bestaande koolstofmarkt of het vormen van een aparte EU-markt voor verwijderingskredieten tot de opties behoorden.
Veel bedrijven "compenseren" hun eigen uitstoot van broeikasgassen door koolstofkredieten te kopen, die staan voor het vermijden of verwijderen van uitstoot. In tegenstelling tot de koolstofmarkt van de EU, die verplicht is voor industrieën in Europa, is het gebruik van compensatiekredieten door bedrijven vrijwillig.
Wetenschappers hebben gezegd dat het jaarlijks verwijderen van miljarden tonnen koolstofdioxide uit de atmosfeer, met behulp van de natuur of technologie, noodzakelijk zal zijn om de opwarming van de aarde te beperken. Maar critici waarschuwen dat een afhankelijkheid van verwijderingscredits de inspanningen van landen en bedrijven om hun totale uitstoot te verminderen, kan vertragen.
De EU heeft sinds 2020 internationale koolstofcompensaties uit haar emissiemarkt verbannen, vanwege zorgen over goedkope internationale credits met lage milieunormen.
Sindsdien heeft de EU een streng standpunt ingenomen over het gebruik van koolstofcredits, die niet kunnen worden meegeteld bij het behalen van de emissiereductiedoelstelling van de EU voor 2030.
Vermeeren zei dat het toevoegen van verwijderingen aan de koolstofmarkt van de EU onder andere als voordeel kan hebben dat het industrieën een manier biedt om de laatste emissies aan te pakken die ze niet kunnen elimineren. Maar hij waarschuwde voor het risico dat het stimuleren van het gebruik van compensaties bedrijven ervan zou kunnen weerhouden om hun uitstoot daadwerkelijk te verminderen.
"Compensaties kunnen mitigatie niet vervangen," zei hij.
