In een lange vergadering van zijn Veiligheidsraad, die op de staatstelevisie werd uitgezonden in wat een presentator "ongekende beelden" noemde, onderwierp Poetin ministers en spionagechefs aan een kruisverhoor over de vraag of de twee afgescheiden Donbass-regio's in Oost-Oekraïne als onafhankelijke staten moeten worden erkend.

De een na de ander liep naar een witte lessenaar in de met zuilen beklede zaal om een meedogenloos grimmig beeld te schetsen van de situatie in Donbass.

Poetin zag er bleek en vermoeid uit en trommelde af en toe met zijn vingers terwijl hij luisterde.

Zijn speciale vertegenwoordiger voor Oekraïne, Dmitry Kozak, zei dat Kiev en het Westen geen belangstelling hadden voor de uitvoering van een vredesakkoord uit 2015 om een einde te maken aan het conflict in Oost-Oekraïne, waar pro-Russische separatisten al acht jaar tegen de Oekraïense regeringstroepen vechten.

Het hoofd van de veiligheidsdienst FSB, Alexander Bortnikov, vertelde Poetin dat de veiligheidssituatie in de twee afgescheiden regio's aan het verslechteren was, en dat tot nu toe bijna 70.000 mensen naar Rusland gevlucht waren.

Minister van Defensie Sergei Shoigu beschuldigde Oekraïne ervan de beschietingen van de separatistische regio's op te voeren - wat Kiev ten stelligste heeft ontkend - en zei dat sommige inwoners zonder gas of water waren komen te zitten.

Er hing veel af van het besluit van de president. Erkenning van de separatistische regio's zou Rusland een voorwendsel kunnen verschaffen om openlijk zijn strijdkrachten naar de Donbass te sturen en dat te rechtvaardigen met het argument dat het de bewoners daar tegen Oekraïne beschermt.

Het zou ook de vredesakkoorden van Minsk, die alle partijen, ook Rusland, tot nu toe de enige mogelijke uitweg uit de crisis hebben genoemd, effectief om zeep helpen.

Maar Poetin nam zijn tijd.

TOON VAN GEZAG

Op een gegeven moment kwam hij tussenbeide om te benadrukken dat hij niet van tevoren had besproken wat de ambtenaren hem zouden gaan vertellen, als om de indruk weg te nemen dat het proces gechoreografeerd was.

In werkelijkheid leek de op televisie uitgezonden bijeenkomst de indruk te wekken van een leider die zorgvuldig tot een belangrijke beslissing komt na alle bewijzen van zijn ondergeschikten te hebben afgewogen.

Het gaf Poetin ook de kans om zijn gezag over de machtigste mensen van het land te demonstreren, door hen op hun plaats te zetten als zij een misstap begingen.

Hij sprong in het geweer om het hoofd van de buitenlandse inlichtingendienst, Sergej Naryshkin, te kastijden toen deze laatste zei dat hij de erkenning van de Donbass-regio's "zal steunen".

"Zal steunen, of steunen? Zeg het me rechtuit, Sergej Jevgenjevitsj," zei Poetin.

Toen Naryshkin vervolgens zei dat hij er voorstander van was dat de afgescheiden regio's bij Rusland zouden gaan horen, schold Poetin hem weer de huid vol: "Daar hebben we het niet over... We hebben het over de vraag of we hun onafhankelijkheid moeten erkennen of niet."

Naryshkin: "Ja, ik steun het voorstel om hun onafhankelijkheid te erkennen."

Poetin: "Ok, gaat u zitten, dank u."

Nu alle verslagen afgeleverd waren, richtten alle ogen zich op Poetin om zijn oordeel uit te spreken - maar hij was nog niet klaar om de spanning te beëindigen.

"Vandaag zal een besluit worden genomen," zei hij - en daarmee hielden de camera's op met draaien.