Milieuactivisten hadden aangevoerd dat de bouwvergunning voor het behoud en de uitbreiding van een oliebronlocatie in Zuid-Engeland gebrekkig was, omdat er alleen rekening was gehouden met het directe effect van de ontwikkeling, en niet met de gevolgen van de uitstoot van broeikasgassen door het gebruik van de gewonnen olie.
De rechters van het hoogste gerechtshof van het Verenigd Koninkrijk waren het met een krappe meerderheid van drie tegen twee eens en zeiden dat de goedkeuring van de planning onwettig was omdat de latere emissies in een milieueffectrapportage (MER) in aanmerking hadden moeten worden genomen.
"Het wordt niet betwist dat deze emissies, die gemakkelijk gekwantificeerd kunnen worden, een aanzienlijke invloed op het klimaat zullen hebben," zei George Leggatt, een van de drie rechters van het Hooggerechtshof die het met het beroep eens waren.
"De enige vraag is of de verbrandingsemissies überhaupt effecten van het project zijn. Het lijkt me duidelijk dat ze dat zijn."
Voorafgaand aan de uitspraak zeiden campagnevoerders dat, als ze zouden winnen, de uitspraak het veel moeilijker zou maken voor nieuwe olie-, gas- en steenkoolprojecten om goedgekeurd te worden, en dat andere controversiële projecten beïnvloed zouden worden.
"Het is heel moeilijk om het belang van deze zaak te overschatten," zei Sam Fowles, specialist op het gebied van ruimtelijke ordening en milieurecht bij Cornerstone Barristers. "(Het) zou het begin van het einde kunnen zijn van nieuwe winning van fossiele brandstoffen in het Verenigd Koninkrijk."
In 2019 gaf de Surrey County Council toestemming aan Horse Hill Developments, dat deels eigendom is van het Britse energiebedrijf UK Oil & Gas Plc, om twee oliebronnen te behouden en er nog eens vier te boren gedurende meer dan 20 jaar in de buurt van de stad Horley, dicht bij de Londense luchthaven Gatwick.
Een MEB voor het project onderzocht het effect van de bouw, productie en ontmanteling van de locatie, maar beoordeelde niet de downstream gevolgen van emissies die het gevolg zouden zijn van het gebruik van de olie wanneer deze later geraffineerd en gebruikt zou worden, bijvoorbeeld als brandstof.
De Weald Action Group (WAG), een overkoepelende organisatie van lokale groepen die campagne voeren tegen de winning van olie en gas in Zuidoost-Engeland, schatte dat dit zou neerkomen op meer dan 10 miljoen ton koolstofemissies.
Een campagnevoerder die namens WAG optrad, lanceerde een juridisch bezwaar tegen de goedkeuring van de planning, maar dit werd verworpen door zowel het Hooggerechtshof in Londen als door het Hof van Beroep, dat oordeelde dat de gemeenteraad niet onrechtmatig had gehandeld en dat het aan de regering was om te beslissen over het maken van beleid.
"Naar mijn mening was er geen basis waarop de gemeenteraad redelijkerwijs kon besluiten dat het niet nodig was om de verbrandingsemissies te beoordelen," zei Leggatt in zijn uitspraak van het Hooggerechtshof.
