In plaats daarvan leven de baby's in een tent in een kamp voor ontheemden in Rafah, in het zuiden van Gaza. Hun moeder kan ze geen borstvoeding geven omdat ze niet genoeg voeding krijgt om melk te produceren. En ze zijn nog nooit in bad geweest.
Alma en Salma maken deel uit van een generatie baby's uit Gaza die geboren zijn in dakloze, berooide gezinnen die vechten om de woeste militaire aanval van Israël op hun overvolle strook land, die een humanitaire ramp heeft veroorzaakt, te overleven.
Hun grootmoeder, Um Mohammed al-Jadba, worstelt elke dag om water te vinden om flessen flesvoeding voor hen te maken. Ze kookt het water in een thermosfles op een vuurtje buiten de tent.
"Ze zijn nu een maand oud en hebben nog geen bad gehad. Zie je de ruimte waarin ze leven?" zei ze, terwijl ze een baby in de holte van elke arm hield terwijl ze in de tent zat. De vloer bestond uit matten en dekens die op zand waren uitgespreid.
Een paar bezittingen hingen in plastic zakken aan triplex latten die het dak van de tent omhoog hielden. Verder lagen kostbare bezittingen zoals kleding en een plastic waterfles opgestapeld op de vloer, rond de randen van de matten.
Al-Jadba zei dat er sinds het begin van de oorlog vier baby's in haar familie ontheemd waren geboren: haar schoondochter beviel van een meisje, daarna kreeg haar schoonzus een jongetje, en daarna werden Alma en Salma geboren bij haar andere schoondochter.
Het was een strijd om hen allemaal te voeden, zei ze. De hele familie had honger.
"Er is geen voeding (voor de moeders), noch voedsel voor hen om te eten, hoe kunnen ze borstvoeding geven? Er is niets te eten voor hen. Elke dag geef ik ze tijm, er is niets anders te eten," zei ze.
Het gezin was eerst verhuisd van Gaza Stad naar Khan Younis, de belangrijkste stad in het zuiden van Gaza. De tweeling werd daar geboren, in het Nasser ziekenhuis. Toen de Israëlische troepen hun grondaanval in het zuiden uitbreidden, verhuisde de familie opnieuw naar Rafah.
WE ETEN NIET VEEL
"Onze hoop was dat deze kinderen op een veilige plek geboren zouden worden, zonder luchtaanvallen, zonder oorlogen, zonder de ontheemding die deze kinderen meemaken," zei al-Jadba terwijl hij de babymeisjes vasthield.
Een van hen sliep vast, gekleed in een wit slaappakje versierd met kleurrijke vlinders en gewikkeld in een turquoise deken. De andere had een effen witte pyjama aan en een roze deken, keek met grote ogen om zich heen, zwaaide met haar kleine vuistjes en draaide haar gezicht naar haar oma toen ze sprak.
"Ze zouden op een veilige plek geboren moeten worden, in een schone kamer, zodat ze in bad kunnen. Welke fout hebben deze kinderen begaan?" zei de grootmoeder.
Israël lanceerde zijn aanval op Gaza als reactie op een ravage door Hamas-militanten in het zuiden van Israël op 7 oktober, waarbij 1.200 mensen, waaronder baby's en kinderen, werden gedood en 240 mensen van alle leeftijden werden gegijzeld, aldus Israël.
De bombardementen hebben ongeveer 19.000 Palestijnen in Gaza gedood, voornamelijk vrouwen en kinderen, volgens gezondheidsautoriteiten in het door Hamas bestuurde gebied. Door een nijpend gebrek aan voedsel, water, brandstof, medicijnen en adequaat onderdak is overleven een dagelijkse strijd voor de hele bevolking van 2,3 miljoen mensen.
Elders in het tentenkamp waar Alma en Salma woonden, werden andere gezinnen met baby's met soortgelijke ontberingen geconfronteerd.
Yasmine Saleh wiegde haar dochter Toleen, die op 15 oktober geboren was, acht dagen na de oorlog. Achter haar zag je een felgroen slaappakje en een klein roze slabbetje, uitgespreid om te drogen op het schuine dak van hun tent.
"Ik had nooit gedacht dat ik in zo'n situatie zou bevallen, of mijn dochter in een tent zou zetten in koud en ijskoud weer," zei Saleh, die haar baby in meerdere lagen kleurrijke dekens had gewikkeld.
Binnenin was een canvas tas vol plastic waterflessen en een zuigfles voor Toleen opgeborgen naast de voedselvoorraden van de familie: een klein bord pasta en een paar zoete aardappelen en paprika's.
"De situatie is extreem moeilijk. We eten niet veel, dus ze krijgt geen moedermelk," zei Saleh.
"We willen een mooi leven, veiligheid, terug naar onze huizen, als die nog overeind staan. Dat ze een goed leven krijgt, weg van de oorlog. Dat ze een stabiel en veilig leven heeft."
