Tegen de achtergrond van een over het algemeen beroerd jaar voor de meeste grote markten en oogstrelende inflatie- en recessievoorspellingen, hebben Britse activa beter standgehouden dan u zou denken.
De Bank of England heeft het weinig benijdenswaardige record om de eerste G7-economie te worden die de inflatie in de huidige wereldwijde prijspiek boven de 10% ziet uitkomen en heeft iedereen al laten schrikken door te voorspellen dat het percentage dit najaar boven de 13% zal uitkomen, gevolgd door de langste recessie sinds de wereldwijde financiële crisis van 14 jaar geleden.
Het land zit nog steeds in een hiaat van leiderschap en krijgt pas volgende maand een nieuwe premier. De favoriet om het stokje over te nemen, minister van Buitenlandse Zaken Liz Truss, heeft zo'n 30 miljard pond aan grotendeels niet-gefinancierde belastingverlagingen beloofd - maar dat legt alleen maar meer druk op de BoE om de rente volgend jaar te verdubbelen om de inflatie te beteugelen, waardoor de stijging van het bbp met ongeveer een half procentpunt die van de belastingmaatregelen wordt verwacht, wordt getemperd.
De hoge energierekeningen voor huishoudens in de komende zes maanden, de grote reële loonsverlagingen en de stijgende financieringskosten wijzen allemaal op de langdurige bevriezing van de vraag die de BoE signaleert na deze zomer van droogte en politiek vacuüm.
"Het pad is geëffend voor een verzengende zomer van prijsstijgingen die zal overgaan in een afschuwelijke herfst en een winter van ellende naarmate huishoudens worstelen tegen dit tij van inflatie", zei Susannah Streeter van Hargreaves Lansdown deze week.
Dat klinkt allemaal nogal apocalyptisch - en dat is nog voordat u de Britse pers leest.
Dus vermoedelijk hebben de markten dit zien aankomen?
Ja en nee.
Het Britse pond heeft dit jaar tot nu toe meer dan 10% verloren ten opzichte van de welig tierende dollar, de Britse staatsobligatiefondsen zijn minstens evenveel gedaald en de Britse midcap-aandelen zijn in dollar uitgedrukt met bijna 25% gedaald en presteren zelfs slechter dan de blue chips uit de eurozone.
Toch is het beeld niet geheel uitzonderlijk - nog niet tenminste.
GEEN PLAN
Gevleid door het zwakkere pond en grote belangen in Britse grondstoffen- en cyclische of 'waarde'-aandelen zoals grote oliemaatschappijen, mijnbouwers en banken, heeft de FTSE100 index het beter gedaan dan veel van zijn concurrenten.
Met een verlies van slechts 9% in dollartermen tot nu toe dit jaar, verslaat de index de S&P500, de Japanse Nikkei225 en de Stoxx600 van de eurozone - evenals de wereldwijde MSCI-index.
Het pond heeft de hitte gevoeld, maar slechts marginaal meer dan de euro en veel minder dan de Japanse yen - die is blootgesteld doordat de Bank of Japan een van de weinige grote centrale banken is die dit jaar de monetaire teugels niet heeft aangehaald. Speculatieve posities in het pond zijn nog steeds netto negatief - maar veel minder dan het dieptepunt in mei.
Uit het wereldwijde fondsenonderzoek van Bank of America bleek dat in augustus netto 15% van de fondsen onderwogen was in Britse aandelen - de grootste maanddaling van alle belangrijke regio's en negatiever dan de posities in Japan, de opkomende markten en de Verenigde Staten, waar beleggers overwogen zijn.
Maar zelfs dan was de Britse onderweging aanzienlijk minder dan de kolossale netto 34% negatieve posities in Europese aandelen - een waarde die twee standaarddeviaties onder het langetermijngemiddelde ligt.
Nogmaals, de grote tegenvaller voor veel vermogensbeheerders is de sectorale mix van de Britse aandelenindices en de FTSE100 in het bijzonder - zwaar in verwaarloosde zogenaamde 'waarde'-aandelen zoals banken die profiteren van een hogere rente en ook grondstoffenrijke olie- en mijnbouwbedrijven die een impuls krijgen door geopolitieke schokken en krapte in de aanvoerketen.
Stephane Monier, Chief Investment Officer van Lombard Odier, legt uit waarom zijn bedrijf zijn overwogen positie in Britse aandelen sinds begin vorig jaar heeft gehandhaafd. "Het had niets te maken met anticiperen op de seculiere prestaties van de Britse economie", zei hij.
Maar hij denkt dat daar nu verandering in kan komen.
"In dit stadium word ik voorzichtiger met betrekking tot het VK. Wij denken erover om die overweging terug te brengen tot ten minste een neutrale positie", aldus Monier, die eraan toevoegde dat dit een heroverweging op lange termijn is over de richting van de economie na de Brexit en dat deze wellicht in de komende weken en maanden zal worden uitgevoerd.
Naast de relatieve eb en vloed van inflatie, groei en rente in de komende maanden, zei Monier dat wat hem het meest verontrust, het ontbreken is van een coherent politiek plan om de verliezen voor de Britse handel en het concurrentievermogen als gevolg van het vertrek uit de Europese Unie te compenseren - vooral nu de geopolitiek een minder open wereld en potentiële deglobalisering voorschrijft.
"Ongeacht de verdiensten van Brexit moet je ervoor zorgen dat je een echt goed plan hebt om te compenseren voor wat je verliest door uit de EU te stappen - en ik zie dat plan niet." De auteur is hoofdredacteur financiën en markten bij Reuters News. De hier geuite meningen zijn van hemzelf
