Acadia Pharmaceuticals Inc. kondigde de toevoeging aan van een nieuwe ontwikkelingskandidaat in Fase 3 aan zijn portfolio van zeldzame ziekten, ACP-101 (intranasaal carbetocine), voor de behandeling van hyperfagie (een valse en niet aflatende staat van uithongering) bij het Prader-Willi-syndroom (PWS). Acadia verwierf wereldwijde rechten om ACP-101 te ontwikkelen en te commercialiseren met de overname van Levo Therapeutics in juni 2022. Vóór de overname door Acadia voerde Levo een multicenter, gerandomiseerde, dubbelblinde, 8 weken durende placebogecontroleerde Fase 3-studie uit waarin twee doses ACP-101, 3,2 mg en 9,6 mg, werden geëvalueerd versus placebo, driemaal daags met een gelijkmatige randomisatie (1:1:1). De toplineresultaten toonden aan dat ACP-101 veilig en goed verdragen werd en een nominaal statistisch significante werkzaamheid vertoonde bij de dosis van 3,2 mg. Het Prader-Willi-syndroom is een zeldzame, neurobehaviorale genetische aandoening die wordt gekenmerkt door ernstige en levensbedreigende hyperfagie, stofwisselingsproblemen, intellectuele tekorten en andere gedragsproblemen. Naar schatting lijden 8.000 tot 10.000 patiënten in de Verenigde Staten aan deze aandoening.1,2 Er is geen door de FDA goedgekeurd geneesmiddel voor de behandeling van hyperfagie bij PWS.
ACP-101 is een onderzoeksgeneesmiddel in de vorm van een intranasale formulering van carbetocine die wordt ontwikkeld voor de behandeling van hyperfagie bij Prader-Willi syndroom (PWS). Carbetocine heeft verbeterde medicijneigenschappen ten opzichte van oxytocine, waaronder een langere werkingsduur en een grotere specificiteit voor de oxytocinereceptoren in vergelijking met vasopressinereceptoren, wat zou kunnen zorgen voor een significante werkzaamheid met een aantrekkelijk veiligheidsprofiel bij patiënten met PWS.8 Voor de behandeling van het Prader-Willi-syndroom in het bijzonder, een aandoening van het centrale zenuwstelsel, werd een intranasale formulering van carbetocine ontwikkeld, die zorgt voor een directe toediening van het geneesmiddel aan de hersenen, waardoor de systemische blootstelling en de kans op bijwerkingen sterk worden verminderd. ACP-101 heeft van de FDA de status Orphan Drug, Fast Track en Rare Pediatric Disease gekregen. Het Prader-Willi syndroom is een zeldzame neurobehaviorale genetische aandoening die zowel mannen als vrouwen treft.1 De prevalentieschattingen variëren van 1 op 15.000 tot 1 op 25.000 levendgeborenen wereldwijd, wat zich vertaalt naar een geschatte 8.000 tot 10.000 patiënten in de Verenigde Staten.2 PWS beïnvloedt het functioneren van de hypothalamus en andere aspecten van de hersenen, waarbij de symptomen per individu verschillen.1,5 De aandoening wordt meestal gekenmerkt door hyperfagie, wat een onverzadigbare eetlust en een gebrek aan verzadiging is, waaraan een tekort aan oxytocine vermoedelijk bijdraagt. Oxytocine is een natuurlijk hormoon dat verschillende functies in het lichaam reguleert, waaronder honger, angst, sociaal gedrag en hechting.1 Mensen met PWS hebben minder neuronen in de hersenen die oxytocine produceren.6 Andere kenmerken van het syndroom zijn een verminderd energieverbruik in rust, ontwikkelingsachterstand en gedragsproblemen zoals angst en depressie. Patiënten kunnen ook last hebben van botafwijkingen, een hoge pijntolerantie die leidt tot onvermoede problemen zoals fracturen en gastro-intestinale problemen, ademhalings- en temperatuurregulatiestoornissen. 3-5,7 Er is geen door de FDA goedgekeurde behandeling voor de hyperfagie die gepaard gaat met PWS.