Amylyx Pharmaceuticals, Inc. kondigde tussentijdse gegevens aan van de lopende Fase 2 HELIOS klinische studie van AMX0035 (natriumfenylbutyraat [PB] en taurursodiol [TURSO, ook bekend als ursodoxicoltaurine]) bij volwassenen die leven met het Wolfram-syndroom, een zeldzame, progressieve genetische ziekte waaraan ongeveer 3.000 mensen in de VS lijden. De tussentijdse gegevens van acht deelnemers die 24 weken behandeling hebben voltooid, toonden aan dat AMX0035 een klinisch betekenisvol effect had op belangrijke uitkomsten die de progressie van diabetes meten, visuele HELIOS is een lopende, open-label fase 2-studie bij 12 deelnemers die ontworpen is om te evalueren of AMX0035 de progressie van diabetes, visuele en andere maatregelen vertraagt bij mensen die leven met het Wolfram-syndroom en om de veiligheid en verdraagbaarheid te evalueren. Het primaire werkzaamheidseindpunt van de studie meet de verandering ten opzichte van de uitgangswaarde in C-peptide, een gevestigde, objectieve laboratoriummeting van de pancreas-bètacelfunctie en glykemische controle, beoordeeld met behulp van een Mixed Meal Tolerance Test (MMTT). Secundaire en verkennende resultaten omvatten de meting van andere diabetische reacties en andere domeinen die door de ziekte worden beïnvloed.

De uitgevoerde tussentijdse analyse is gebaseerd op een gegevenssluitingsdatum van 5 maart 2024, die alle deelnemers omvat die hun beoordelingen van week 24 vanaf de sluitingsdatum hebben voltooid (n=8). In deze tussentijdse analyse van acht deelnemers die met AMX0035 werden behandeld, werden gemiddeld toenames waargenomen in het primaire resultaat van totale C-peptiderespons (C-peptide AUC-verandering ten opzichte van de uitgangswaarde), inclusief in de 90-minutenrespons op week 24 (+15,6 ng min/mL, 95% CI: [1,3, 30,0]). Bij het Wolfram-syndroom zou een progressieve afname op deze meting verwacht zijn.

Daarnaast vertoonden zeven van de acht deelnemers ten minste een 30 minuten kortere tijd tot de piekrespons op C-peptide. Bij het Wolfram-syndroom zou een progressieve toename van de tijd tot de piek van de C-peptiderespons, wat duidt op een langzamere pancreasrespons, en een verminderde totale C-peptiderespons de volgende belangrijke gegevens uit de tussentijdse analyse hebben opgeleverd: Hemoglobine A1C (HbA1c) is een maat voor geglycosyleerd hemoglobine, die dient als maatstaf voor hoe goed de suikerspiegel in het bloed onder controle wordt gehouden. HbA1c was gemiddeld met 0,26% (SE: 0,15%) verlaagd na 24 weken behandeling met AMX0035, waarbij zes van de acht deelnemers verbetering in hun HbA1c vertoonden.

Veel onderzoeken hebben een verlaagd HbA1c in verband gebracht met betere klinische resultaten. Alle deelnemers hadden continue glucosemonitoring tijdens het onderzoek, waardoor de tijd in het doelbereik voor glucose nauwkeurig gemeten kon worden. De absolute tijd in het doelbereik voor glucose verbeterde gemiddeld met +7,1% (SE: 4,7%).

Bij vijf van de acht deelnemers verbeterde de tijd in het doelbereik. Een langere tijd in het doelbereik voor glucose wordt geassocieerd met betere diabetesresultaten. De gezichtsscherpte werd gemeten met de Snellen-grafiek.

Het Wolfram-syndroom resulteert in progressieve atrofie van de oogzenuw, wat leidt tot een onophoudelijk verlies van zowel gezichtsscherpte als kleurenzicht, en uiteindelijk blindheid. In HELIOS verbeterde de gezichtsscherpte gemiddeld met +0,05 -LogMAR (SE: 0,09), waarbij vijf van de acht deelnemers enige verbetering in het gezichtsvermogen vertoonden. Van degenen die verbeterden, veranderde één deelnemer van wettelijk blind in wettelijk ziende.

De resultaten van optische coherentie tomografie zijn nog niet beoordeeld en zullen worden opgenomen in de uiteindelijke gegevensanalyse van HELIOS. Alle deelnemers (8 van de 8) vertoonden ziektestabiliteit of verbetering op week 24, zoals gemeten door de Clinician Report Global Impression of Change (CGIC) en Patient Reported Global Impression of Change (PGIC). Verbetering werd vastgesteld door de CGIC in 62,5% van de gevallen (5 van de 8) en door de PGIC in 75% van de gevallen (6 van de 8); de rest rapporteerde ziektestabiliteit op zowel de CGIC als de PGIC.

Deze uitkomstmaten zijn ontworpen om aan te geven of de algehele ziektelast verbeterd, gelijk gebleven of verslechterd is vanuit het perspectief van de clinicus of de patiënt. Het veiligheidsprofiel van AMX0035 in HELIOS was consistent met eerdere veiligheidsgegevens. AMX0035 werd over het algemeen goed verdragen.

De meeste ongewenste voorvallen (AE's) waren mild of matig en er waren geen ernstige AE's gerelateerd aan de behandeling met AMX0035. De meest voorkomende bijwerking was diarree.