electroCore, Inc. kondigde de publicatie aan van twee collegiaal getoetste publicaties die het gebruik van gammaCore (niet-invasieve nervus vagus stimulatie; nVNS) bij patiënten met posttraumatische stressstoornis (PTSS) ondersteunen. Het eerste artikel met de titel "Effect van transcutane cervicale nervus vagusstimulatie op het declaratieve en werkgeheugen bij patiënten met een posttraumatische stressstoornis (PTSS): A pilot study" is geschreven door Tilendra Choudhary en de tweede, "Transcutane nervus vagus stimulatie moduleert stress-geïnduceerde plasma ghreline niveaus: A double-blind, randomized, sham-controlled trial" werd geschreven door Kasra Moazzami. Beide onderzoeken werden uitgevoerd aan de Emory University en werden gepubliceerd in het door vakgenoten beoordeelde Journal of Affective Stress Disorder.

De prevalentie van PTSS in de Verenigde Staten wordt geschat op 10-12% bij vrouwen en 5-6% bij mannen, en de prevalentie bij veteranen kan twee keer zo hoog zijn. Ghreline is een neuropeptide waarvan wordt aangenomen dat het betrokken is bij de stressrespons, maar het speelt ook een belangrijke rol bij de regulatie van de eetlust. Biomarkers die gemakkelijk beoordeeld kunnen worden, kunnen helpen bij het identificeren van personen die waarschijnlijk op een specifieke therapie zullen reageren en zijn van cruciaal belang voor het verbeteren van de patiëntervaring en het verlagen van de kosten van de gezondheidszorg.

De resultaten van dit onderzoek toonden aan dat TCVNS, in combinatie met gepersonaliseerde traumatische scripts, resulteerde in lagere ghrelinespiegels (265,2 +- 143,6 pg/ml vs 478,7 +- 349,2 pg/ml, P = 0,01). Bovendien bleken de ghrelinespiegels na het afleggen van de tests voor spreken in het openbaar en mentale wiskunde lager te zijn in de groep die TCVNS had gekregen (293,3 +- 102,4 pg/ml vs 540,3 +- 203,9 pg/ml, P = 0,009).2 Ghreline kan betrokken zijn bij gedrag zoals stress-geïnduceerd overeten, wat toekomstige wegen voor onderzoek naar het potentieel van nVNS in de behandeling van obesitas en mogelijk stress-geïnduceerde eetstoornissen suggereert.