Nu in de Verenigde Staten geproduceerde F-16 gevechtsvliegtuigen voor Oekraïne aankomen in trainingscentra in de Verenigde Staten en Europa, hopen de bondgenoten van Kiev dat de moderne vliegtuigen Russische vliegtuigen verder van de frontlinies kunnen duwen, effectiever op radarzenders kunnen richten en meer kruisraketten kunnen opjagen.

De opperbevelhebber van de Oekraïense strijdkrachten, Valery Zaluzhnyi, zei in november dat F-16's nu "minder nuttig" zouden zijn dan een jaar geleden, omdat Rusland tijd heeft gehad om zijn luchtafweer te verbeteren.

Maar ze zullen helpen een probleem aan te pakken dat al vanaf het begin van de invasie in februari 2022 bestaat: de modernere gevechtsvliegtuigen van Rusland zijn voor het Oekraïense leger moeilijk te bestrijden met zijn eigen verouderde gevechtsvliegtuigen.

Reuters onderzocht technische documenten en sprak met acht militaire experts, waaronder voormalige F-16 trainers en piloten, over de mogelijkheden en beperkingen van de straaljagers en de impact die ze zouden kunnen hebben op de oorlog in Oekraïne.

Westerse militaire functionarissen en experts zeggen dat het toevoegen van F-16's aan de Oekraïense vloot het verloop van de oorlog niet abrupt zal veranderen. Het trainen van piloten en ondersteunende bemanningen kost tijd, grond-luchtraketten blijven een grote bedreiging, en de straaljagers zijn niet ontworpen voor de beschadigde en soms geïmproviseerde landingsbanen van Oekraïne.

Maar ze zijn een verbetering ten opzichte van het dichtstbijzijnde equivalent dat Oekraïne heeft - de MiG-29 van sovjetontwerp - en op de lange termijn zullen ze Kiev helpen integreren met westerse militaire bondgenoten en af te stappen van de afhankelijkheid van verouderde hardware die door de vijand is gebouwd.

Het zet Oekraïne vast op een technologisch pad dat de NAVO momenteel volgt, aldus Robert Farley, een professor aan de Universiteit van Kentucky die gespecialiseerd is in militaire zaken en luchtmacht. Wat Oekraïne nu heeft, is een doodlopende weg; het gaat nergens heen. Als je over 10 jaar een luchtmacht wilt hebben, zullen het F-16's of iets dergelijks moeten zijn.

DE IMPACT

De gevechtsvliegtuigen zullen de gespannen en uitgedunde Oekraïense vloot van MiG-29's, Su-24's en Su-25's vervangen, straaljagers die uit de tijd van de Koude Oorlog stammen.

Oekraïne heeft nieuwe manieren gevonden om westerse wapens in deze vliegtuigen te integreren. F-16's zullen het Oekraïense leger in staat stellen om meer prestaties uit dergelijke systemen te halen, aldus Brynn Tannehill, een voormalig piloot van de Amerikaanse marine die F-16 piloten van de Amerikaanse luchtmacht heeft helpen opleiden.

Een voorbeeld is de AIM-120 Advanced Medium-Range Air-to-Air Missile (AMRAAM), die Oekraïne nu gebruikt voor luchtdoelbestrijding vanaf de grond en die binnenkort ook voor luchtdoelgebruik zal worden geleverd.

De AMRAAM C- en D-modellen die op weg zijn naar Oekraïne kunnen doelen buiten visueel bereik aanvallen, maar wat nog belangrijker is, is dat ze vuur en vergeet: als de piloot het radarlock met een doelwit moet verbreken, zal de radar van de raketten aan boord het doelwit leiden. Zelfs als er geen luchtgevechten boven de frontlinies plaatsvinden, kunnen Oekraïense piloten effectiever op kruisraketten jagen.

MULTIROLE

Er zijn meer dan 4.600 F-16's geproduceerd en verkocht aan meer dan twee dozijn landen in veel verschillende configuraties. Lockheed Martin weigerde commentaar te geven op de specifieke capaciteiten van de vliegtuigen die naar Oekraïne worden gestuurd.

Sinds de introductie aan het eind van de jaren 1970 is de F-16 opgewaardeerd om vele missies uit te voeren. Tijdens de Golfoorlog in 1990 voerden F-16's regelmatige grondaanvalsmissies uit met raketten, bommen en radarwapens.

Hoewel de MiG-29 een aantal rudimentaire grond-lucht missies kan uitvoeren, is hij er niet voor gemaakt, zegt Peter Layton, een gastmedewerker aan het Griffith Asia Institute en voormalig officier van de Koninklijke Australische Luchtmacht.

Ze begonnen allebei als een lichtgewicht dagjager, maar omdat westerse concepten evolueerden (evolueerde de F-16) geleidelijk in een multifunctioneel gevechtsvliegtuig dat meer geavanceerde luchtverdedigingsmissies en grondaanvallen kon uitvoeren, zei Layton.

De F-16 kan meer wapens dragen dan de MiG-29, Su-27 en Su-25, en ongeveer evenveel als de tactische bommenwerper van Oekraïne, de Su-24. De versies die naar Oekraïne worden gestuurd, hebben waarschijnlijk een verbeterde versie van de AN/APG-66 radar, zei Kelly Grieco, een senior fellow bij het Stimson Center. Deze kan doelen in de lucht en op de grond in de gaten houden, met een lucht-luchtbereik van meer dan 100 km.

Russische vliegtuigen kunnen Oekraïense MiG-29's veel verder weg zien dan de Oekraïners Russische vliegtuigen kunnen zien, aldus Grieco. De krachtigere F-16 radars zullen het radarnadeel verkleinen, maar niet opheffen, zei ze.

F-16's, en Westerse vliegtuigen in het algemeen, hebben de neiging om pilootvriendelijker te zijn, met intuïtieve besturingselementen en displays waarmee de piloten hun hoofd omhoog kunnen houden, voegde Tannehill eraan toe, en noemde de cockpits van de MiG-29's en Su-27's hopeloos verouderd.

DE UITDAGINGEN

MiG-29's, en veel andere gevechtsvliegtuigen uit het Sovjettijdperk, waren bedoeld om te vliegen op slechte start- en landingsbanen en hebben luiken die over hun luchtinlaten naar beneden vallen om te voorkomen dat de motoren brokstukken opzuigen als het vliegtuig op de grond staat. De luchtinlaat aan de onderkant van de F-16 heeft dergelijke beschermingen niet en is niet bedoeld om in moeilijke omstandigheden te vliegen, aldus Grieco.

De F-16 is een soort kostbaar vliegtuig, het is breekbaar, zei ze. Het is een vliegtuig dat een lange startbaan nodig heeft, en de startbaan is echt glad. Maar ze bevinden zich in een omgeving waar (Oekraïense piloten) gedistribueerde operaties hebben uitgevoerd. Dit is geen vliegtuig dat dat kan.

Om dit te compenseren, moeten de Oekraïense strijdkrachten het oppervlak van de start- en landingsbaan voorzichtig schoonvegen, wat een hele uitdaging is midden in een oorlog.

Het trainen van voldoende piloten en ondersteunend personeel om de nieuwe vloot te bedienen zal vele maanden in beslag nemen.

Acht piloten en 65 ondersteunende personeelsleden zijn in de eerste stadia van het leren bedienen van de F-16 in Denemarken; anderen zijn in Arizona en in de Zuidoost-Roemeense stad Fetesti.

Hoewel het exacte aantal vliegtuigen nog niet bekend is gemaakt, wordt verwacht dat het er tientallen zullen zijn, aldus experts.

Voor onervaren piloten is de eerste stap het vertrouwd raken met het nieuwe vliegtuig op de grond en in een klaslokaal. Deze elementen, plus simulatortijd, zullen ongeveer drie weken duren, aldus Layton, die tijdens zijn carrière de overstap maakte van P-3B maritieme patrouillevliegtuigen naar F-111 bommenwerpers. De volgende stap is om de komende maand rustig aan te beginnen met vliegen.

Nadat het basisvliegen overdag aan de verwachtingen van de instructeurs heeft voldaan, gaan de studenten over op nachtvliegen, vliegen bij slecht weer en instrumentvliegen, wat veel technischer is.

Luchtgevechten komen daarna, met zes tot acht weken instructie. Lucht-grondtraining zou nog eens twee maanden duren, zei hij. Na de basisopleiding leren Amerikaanse en NAVO-piloten maandenlang hoe ze meer gespecialiseerde missies moeten uitvoeren.

Het is niet genoeg om ze alleen maar te trainen om de basis te doen als je het meeste uit die vliegtuigen wilt halen. Je zult ze moeten trainen om de complexe dingen te doen, zei Tannehill, zoals het coördineren met grondeenheden of het vliegen van missies met meerdere vliegtuigen.

Zelfs voor ervaren piloten kan het leren van nieuwe systemen moeilijk zijn, zei Grieco.

Als je met gevechtspiloten praat, hebben ze het over spiergeheugen: Ik moet iets kunnen doen waarbij ik niet denk, waar zit de knop? zei ze. Dit zijn mensen die in een fractie van een seconde beslissingen moeten nemen.

Taal zou een probleem kunnen zijn voor piloten zonder veel Engelse ervaring. Verschillende piloten en tientallen onderhoudsmedewerkers krijgen taalonderricht voordat ze in de Verenigde Staten gaan trainen, aldus het Pentagon.

Reserveonderdelen, handleidingen en voorraden voor de F-16's zouden er in overvloed moeten zijn, en de straaljager is nog steeds in productie, zei Farley. Er zijn ooit maar ongeveer 1.600 MiG-29's geproduceerd en de vliegtuigen zijn zelfs in Rusland op sterven na dood, volgens een rapport van het Royal United Service Institute (RUSI) uit 2020.

Goed opgeleide onderhoudsploegen zijn van cruciaal belang, want om F-16's in de strijd te houden is regelmatig werk nodig, misschien wel meer dan normaal als ze in moeilijke omstandigheden moeten werken.

Soren Sorenson, een voormalige Deense F-16 piloot, zei dat de onderhoudsbehoeften zouden betekenen dat elk vliegtuig 25%-50% van de tijd inzetbaar zou zijn. Layton schatte dat elk vliegtuig tussen twee vluchten ongeveer 20 onderhoudsuren nodig zou hebben, en dat op dagelijkse basis ongeveer 25 van elke 40 vliegtuigen vliegklaar zouden zijn.

DE WAPENS

In 2022 begonnen de Verenigde Staten met het leveren aan Oekraïne van AGM-88 High-speed Anti-Radiation Missiles (HARM), een wapen dat ontworpen is om vijandelijke radarsystemen te raken en te vernietigen. Het werd in de jaren 1980 geïntroduceerd en was nooit bedoeld voor gebruik met iets anders dan Westerse vliegtuigen. Maar door een Amerikaanse wapenmast aan een Oekraïense mast te bevestigen, kon de raket toch werken.

De raket had een snelle impact, verraste de Russische radaroperators en dwong hen voor het eerst in de oorlog voorzichtig te zijn met waar en wanneer ze opereerden, zei Tannehill. Maar de HARMs moesten op de grond geprogrammeerd worden om naar bepaalde coördinaten te vliegen. Als er niets was om op te richten toen ze aankwamen, landden de raketten onschadelijk.

Met de F-16 kun je ze tijdens de vlucht dynamisch programmeren. Met de HARM kun je het volledige potentieel gebruiken omdat je de instructies kunt veranderen, zei ze.

F-16's stellen Oekraïne ook in staat om zijn lucht-luchtcapaciteiten te verbeteren, zei Layton. Het Oekraïense radargestuurde luchtdoelraketarsenaal is gebaseerd op het R-27 model - geïntroduceerd in het begin van de jaren 1980. Deze maakt gebruik van semi-actieve radargeleiding, waarbij de sensoren van het lanceervliegtuig het naar het doel leiden.

Daarentegen kunnen de vuur-en-vergeet AMRAAM en zijn grotere bereik - de Amerikaanse luchtmacht noemt het meer dan 20 mijl en de Oekraïense luchtmachtwoordvoerder Yuriy Ihnat zei dat het doelen op 160 km afstand kan raken - betekenen dat Russische vliegtuigen niet langer straffeloos op Oekraïense vliegtuigen kunnen schieten.

DE TOEKOMST

Ihnat zei dat hij niet verwachtte dat de straaljagers tot 2024 in Oekraïne zouden opereren.

We zullen de oorlog niet meteen winnen, maar de F-16 is in staat om de loop der gebeurtenissen te veranderen, zei hij in augustus.

Rusland heeft gewaarschuwd tegen de levering van F-16's aan Oekraïne en zijn ambassadeur in Denemarken zei in augustus dat dit een escalatie van het conflict zou betekenen.

De belangrijkste gevolgen, zei Tannehill, zouden niet pas over maanden, maar pas over jaren duidelijk worden.

De F-16's zullen waarschijnlijk nodig zijn om in de toekomst een levensvatbare luchtmacht te hebben, zei ze. Het bereidt zich voor op een toekomst met de NAVO, het moderniseert en er komen nieuwe toestellen bij. En dat zal belangrijk zijn." (Verslag door Gerry Doyle. Aanvullende rapportage door Mariano Zafra en Jacob Gronholt-Pedersen; Bewerking door Mike Collett-White en Frank Jack Daniel)