Yellen's adviseur Brent Neiman bekritiseerde China's "onconventionele" schuldpraktijken en het uitblijven van schuldverlichting tijdens een evenement in het Peterson Institute for International Economics.
"China's enorme omvang als kredietverstrekker betekent dat zijn deelname essentieel is", zei Neiman in de toespraak, waarover Reuters het eerst berichtte. Hij verwees daarbij naar schattingen dat China 500 miljard tot 1 biljoen dollar aan officiële leningen heeft uitstaan, voornamelijk aan landen met lage en middeninkomens.
Veel van die landen verkeren in schuldennood nadat ze zwaar hebben geleend om COVID-19 en de economische gevolgen daarvan te bestrijden. Nu heeft de oorlog van Rusland in Oekraïne de voedsel- en energieprijzen doen stijgen, terwijl de stijgende rente in de geavanceerde economieën de grootste netto kapitaaluitstroom uit de opkomende markten sinds de wereldwijde financiële crisis heeft veroorzaakt, aldus Neiman.
Hij zei dat er geen systemische schuldencrisis is ontstaan, maar dat de economische spanningen en binnenlandse kwetsbaarheden toenemen en erger kunnen worden.
China heeft een unieke verantwoordelijkheid inzake schuldkwesties, aangezien het de grootste bilaterale schuldeiser ter wereld is, met vorderingen die groter zijn dan die van de Wereldbank, het Internationaal Monetair Fonds en alle officiële schuldeisers van de Club van Parijs samen, aldus Neiman.
Gevraagd naar de opmerkingen van Neiman tijdens een reguliere persconferentie, zei de woordvoerder van het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken, Wang Wenbin, dat westerse commerciële en multilaterale schuldeisers de belangrijkste schuldeisers van ontwikkelingslanden zijn, niet China.
"In de afgelopen jaren is de toenemende schuld van ontwikkelingslanden voornamelijk afkomstig van westerse commerciële schuldeisers en multilaterale instellingen, en de langetermijnbetalingen van ontwikkelingslanden zijn voornamelijk naar westerse commerciële schuldeisers en multilaterale instellingen gevloeid", aldus Wang.
"De desbetreffende opmerkingen van Amerikaanse zijde zijn niet in overeenstemming met de feiten."
De kritiek van Neiman op de schuldpraktijken van China is het laatste salvo van westerse ambtenaren en de leiders van de Wereldbank en het IMF, die moe zijn geworden van de vertragingen en gebroken beloften van China en particuliere kredietverstrekkers.
Maar liefst 44 landen hebben elk een schuld van meer dan 10% van hun bruto binnenlands product bij Chinese kredietverstrekkers, maar Beijing heeft consequent nagelaten schulden af te schrijven wanneer landen hulp nodig hadden, aldus Neiman.
In plaats daarvan heeft China ervoor gekozen de looptijden of aflossingsvrije periodes te verlengen, en in sommige gevallen, zoals dat van Congo in 2018, de nettowaarde van zijn leningen zelfs verhoogd.
Neiman zei dat het gebrek aan transparantie van China en het frequente gebruik van geheimhoudingsovereenkomsten gecoördineerde schuldherstructureringsinspanningen bemoeilijken en betekenen dat schulden aan China "systematisch worden uitgesloten" van multilateraal toezicht.
Beijing heeft zich aangesloten bij het gemeenschappelijke kader voor schuldbehandelingen dat eind 2020 door de Groep van 20 grote economieën en de Club van Parijs is overeengekomen, maar heeft de vorming van crediteurencomités uitgesteld voor Tsjaad en Ethiopië, twee van de drie landen die in het kader van het kader om hulp hadden gevraagd.
In juli zeiden zij dat zij en andere officiële schuldeisers schuldbehandelingen zouden verstrekken aan het derde land, Zambia, maar de vertragingen hebben de onzekerheid verlengd en zouden andere landen kunnen ontmoedigen om hulp te vragen, aldus Neiman.
Hij zei te hopen dat de crediteuren van Zambia tegen het eind van het jaar een memorandum van overeenstemming kunnen afronden.
Alle drie de gevallen moeten snel worden opgelost, zei hij, en hij voegde eraan toe dat sommige middeninkomenslanden zoals Sri Lanka ook dringend een schuldsanering nodig hebben.
Neiman waarschuwde dat IMF-financiering niet door landen mag worden gebruikt om selecte schuldeisers terug te betalen, en riep op tot transparantere rapportage en het volgen van financieringsgaranties.
Hij merkte op dat China "onconventionele" praktijken had toegepast waardoor het IMF verder kon gaan zonder standaard financieringsgaranties te verkrijgen.
Hij noemde China's eerdere acties met betrekking tot de schuld van Ecuador in 2020 en zijn weigering om de schuldendienst voor Argentinië te herstructureren, hoewel de crediteuren van de Club van Parijs dat waarschijnlijk wel zouden doen.
"In veel van deze gevallen is China niet de enige schuldeiser die een snelle en effectieve uitvoering van het typische draaiboek (schuldherschikking) tegenhoudt. Maar in het hele internationale leningenlandschap is China's gebrek aan deelname aan gecoördineerde schuldverlichting het meest voorkomende en het meest ingrijpend." (Verslaggeving door Andrea Shalal; Aanvullende rapportage door Eduardo Baptista in Peking; Bewerking door Ana Nicolaci da Costa en Kim Coghill)
