In complete stilte loopt een sombere stoet van jong en oud langzaam langs de kist van de langst dienende Britse vorstin, die in het oudste deel van het Palace of Westminster in staat van paraatheid ligt voor haar begrafenis op maandag.
In het midden ligt de kist van de koningin, bedekt met de Royal Standard vlag bovenop een paarse katafalk. De keizerlijke staatskroon, die af en toe glinstert in het licht, ligt op een kussen bovenop, naast een bloemenkrans.
Op de vier hoeken flikkeren grote kaarsen zachtjes. Soldaten in volledig ceremonieel uniform en politieagenten houden de wacht terwijl twee rijen mensen aan weerszijden passeren.
Gehuld in warme jassen na een wachttijd van wel 10 uur buiten gedurende de nacht, daalt het publiek de trappen af naar de hal, waar het ochtendlicht door een enorm glas-in-loodraam naar binnen valt.
Het geluid van honderden voetstappen over de oude stenen vloer wordt gedempt door een breed beige tapijt dat tijdelijk langs elke kant van de kist is gelegd.
Bij de koningin aangekomen, stoppen de meesten om het hoofd te buigen in een moment van stille bezinning, sommigen maken het kruisteken. Een man geeft haar een kus. Oude soldaten groeten.
Terwijl ze weglopen, vegen velen hun tranen weg. Sommigen snikken zichtbaar, overmand door emoties, terwijl anderen gewoon arm in arm lopen met hun vrienden of familie en elkaar troosten. Enkelen kijken vol ontzag op naar het middeleeuwse houten dak met hamerbalken.
Ze komen uit alle lagen van de bevolking: ouders met buggy's die slapende baby's dragen, kinderen in schooluniform, voormalige soldaten met medailles en baretten. Sommigen worden geholpen door wandelstokken, anderen worden geduwd in rolstoelen.
Om de 20 minuten wordt de stilte verbroken door een dubbele tik op de stenen vloer die aangeeft dat het tijd is om de wacht te wisselen, en het geluid van de ritmische voetstappen van soldaten die de trap aflopen naar de hal vult de lucht.
De gestage optocht van mensen die langs de kist lopen, wordt onderbroken terwijl 10 bewakers in scharlakenrode uniformen langzaam door de zaal marcheren, over de plaquettes op de vloer die eerdere sterfgevallen herdenken, om hun collega's af te lossen die rond de katafalk waken.
Na enkele ogenblikken van eerbetoon lopen de rouwenden naar de enorme dubbele deuren om de zaal te verlaten in de koele Londense lucht, waarbij de meesten de drang niet kunnen weerstaan om nog een laatste blik op de kist te werpen.
