Zestien van hen zijn kardinaal-electoren die jonger zijn dan 80 jaar en in aanmerking komen om aan een conclaaf deel te nemen om na zijn dood of aftreden zijn opvolger uit hun midden te kiezen. Elf van de kiesmannen zijn afkomstig uit, of gevestigd in, landen buiten Europa of Noord-Amerika.

De kardinalen staan in de hiërarchie van de Kerk op de tweede plaats na de paus en zijn zijn naaste adviseurs in eigen land en in de wereld. Vanwege hun historische macht en invloed worden zij nog steeds de Prinsen van de Kerk genoemd, hoewel Franciscus hun heeft opgedragen niet als vorsten te leven en dicht bij de armen te staan.

Een belangrijke benoeming in de rijke wereld was die van bisschop Robert McElroy van San Diego, Californië, die gezien wordt als een progressief iemand. Door San Diego zijn eerste kardinaal te geven, omzeilde Franciscus de conservatieve aartsbisschoppen in de grotere steden San Francisco en Los Angeles.

McElroy is een uitgesproken bondgenoot geweest van de pastorale aanpak van Franciscus in kwesties zoals milieubescherming en een meer gastvrije benadering van homoseksuele katholieken.

Hij heeft zich ook verzet tegen conservatieve kerkleden in de V.S. die katholieke politici willen verbieden de communie te ontvangen wegens hun steun aan abortusrechten.

Na de ceremonie van 27 augustus om hen officieel te installeren, die consistorie wordt genoemd, zal Franciscus ongeveer 82 van de ongeveer 132 kardinaal-electoren hebben benoemd, waardoor de kans toeneemt dat zijn opvolger een man zal zijn die zijn standpunten over belangrijke kwesties weerspiegelt.

Tegen die tijd zal de eerste paus uit Latijns-Amerika ongeveer 63% van de kardinaal-electoren hebben benoemd, waardoor hun aanwezigheid in de derde wereld nog groter wordt, en de greep die Europa eeuwenlang op het college van kardinalen had, weer losser wordt.

Het zal het achtste consistorie zijn sinds Franciscus, 85 jaar oud, in 2013 werd verkozen, en met elk consistorie heeft hij doorgezet wat een diplomaat op zondag "een kanteling naar Azië" noemde, waardoor de kans toeneemt dat de volgende paus uit die regio afkomstig zal zijn.

Door kardinalen in Singapore, Mongolië, India en Oost-Timor te benoemen, lijkt Franciscus het prestige en de invloed van de Kerk in Azië, een groeiende economische en politieke macht, te willen vergroten.

Franciscus deed de verrassende aankondiging na zijn zondagmiddagzegening voor duizenden mensen op het Sint-Pietersplein.

WEINIG KATHOLIEKEN MAAR STRATEGISCHE LIGGING

Onder de nieuwe kiesmannen bevindt zich ook aartsbisschop Giorgio Marengo, een Italiaan die momenteel de bewindvoerder van de katholieke kerk in Mongolië is.

Het land telt minder dan 1.500 katholieken, maar is van strategisch belang omdat het grenst aan China, waar het Vaticaan de situatie voor de katholieken in het communistische land probeert te verbeteren. Met zijn 48 jaar is hij de jongste van de nieuwe kardinaal-electoren.

Andere kardinaal-electoren komen uit Frankrijk, Nigeria, Brazilië, India, de Verenigde Staten, Oost-Timor, Italië, Ghana, Singapore, en Paraguay. Drie Vaticaanse ambtenaren die in augustus tot kardinaal worden benoemd, komen uit Zuid-Korea, Groot-Brittannië en Spanje.

Opnieuw is Franciscus voorbijgegaan aan aartsbisschoppen van grote steden in Europa en Amerika die vóór zijn verkiezing in 2013 van oudsher kardinalen hadden, en heeft hij er de voorkeur aan gegeven mannen te benoemen in verafgelegen plaatsen waar de kerk klein is of groeit en bruisender dan in Europa.

Tot de nieuwe kardinalen uit andere ontwikkelingslanden behoren aartsbisschoppen in Ekwulobia in Nigeria, Manaus en Brasilia in Brazilië, Goa en Hyderabad in India, Wa in Ghana, en Asuncion in Paraguay.