Hun strijd tegen de hardnekkige economische tegenwind doet echter vermoeden dat de golf is gekropen. Een anti-gevestigde houding die links heeft doen opleven, zou de verkiezingen wel eens de andere kant op kunnen sturen.

Om dezelfde blijvende kracht te hebben als de linkse renaissance rond de eeuwwisseling, moeten de regeringen de economieën nieuw leven inblazen die zowel kiezers als investeerders hebben gefrustreerd tijdens een decennium van overwegend middelmatige groei.

De Chileense president Gabriel Boric, 36 jaar, trad in maart aan als de meest progressieve leider van zijn land in een halve eeuw en de jongste ooit. Maar tegenslagen zoals de verwerping van een nieuwe grondwet hebben zijn populariteit een deuk toegebracht en hem gedwongen concessies te doen aan het centrum, onder meer door een aantal van de jeugdige cohort in zijn kabinet in te ruilen voor meer ervaren gevestigde figuren.

Colombia zwaaide ook sterk naar links met de verkiezing in juni van Gustavo Petro, een 62-jarige voormalige guerrilla die belooft de ongelijkheid aan te pakken met belasting- en landhervormingen. Met de eerste heeft hij de fiscale zorgen weggenomen, maar investeerders afgeschrikt met een voorstel voor een verbod op nieuwe olie- en gasexploratie en een tweede oordeel over het beleid van de centrale bank.

De 77-jarige Braziliaanse president Luiz Inacio Lula da Silva, die de zittende president Jair Bolsonaro in oktober nipt versloeg, is een overblijfsel van het eerste roze tij in de regio, toen hij zijn presidentschap in de periode 2003-2010 dankzij de grondstoffenhausse met een recordaantal stemmen kon afsluiten.

Corruptieschandalen en economisch wanbeheer onder zijn opvolger hebben de erfenis van Lula echter bezoedeld. Diepe polarisatie, een vergrijzende beroepsbevolking en een grotere overheidsschuld maken het hem vrijwel onmogelijk om opnieuw zo'n torenhoge populariteit te bereiken.

WAAROM HET BELANGRIJK IS

Terwijl de binnenlandse gevolgen nog niet zijn uitgewerkt, heeft de progressieve inslag van Latijns-Amerika - waartoe ook de eerder gekozen presidenten van Mexico, Argentinië en Bolivia behoren - de regionale diplomatie een nieuwe vorm gegeven.

Veel linkse leiders hebben zich vriendelijker opgesteld tegenover autoritaire regeringen in Venezuela, Nicaragua en Cuba, waardoor het voor de Verenigde Staten en hun bondgenoten moeilijker is geworden om druk uit te oefenen.

Terwijl de Chileense Boric zich uitsprak over de mensenrechtenschendingen onder de Venezolaanse president Nicolas Maduro, zijn zowel Petro als Lula erop gebrand de diplomatieke banden met Caracas te herstellen.

De ideologische sympathieën van de regio waren in december te zien toen de linkse voormalige president van Peru, Pedro Castillo, probeerde het Congres te ontbinden voordat het hem in een afzettingsstemming uit zijn ambt ontzette.

De regeringen van Mexico, Colombia, Argentinië, Bolivia en Honduras veroordeelden Castillo's afzetting en sommigen noemden het een "staatsgreep". Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken verklaarde "verheugd" te zijn over de benoeming van zijn opvolger, president Dina Boluarte.

Lula erkende de afzetting van Castillo als "grondwettelijk", maar veroordeelde zijn poging om de wetgevende macht stil te leggen niet.

WAT HET BETEKENT VOOR 2023

Het nieuwe roze tij in de regio heeft een duidelijke groene tint, nu progressieve bewegingen de strijd tegen klimaatverandering hebben omarmd. Terwijl linkse politici van de oude garde, zoals de Mexicaanse president Andres Manuel Lopez Obrador, nog steeds positief staan tegenover fossiele brandstoffen, omarmen veel van zijn collega's hernieuwbare energie en natuurbehoud.

Lula's belangrijkste buitenlandadviseur heeft Brazilië opgeroepen om in de eerste helft van 2023 als gastheer op te treden voor een topontmoeting van naties met het Amazonewoud, samen met ontwikkelde landen die geïnteresseerd zijn in het behoud ervan.

Die en andere pogingen tot ongrijpbare "regionale integratie" op basis van een gemeenschappelijke ideologie dreigen echter hun kans te verliezen.

Castillo, die ongeveer anderhalf jaar na zijn verkiezing werd afgezet, is wellicht niet de enige linkse leider die moeilijke tijden tegemoet gaat.

De Argentijnse president Alberto Fernandez heeft een goedkeuringspercentage van ongeveer 20% in de aanloop naar de verkiezingen in oktober, waar hij en zijn bondgenoten een grote kans maken - een teken dat het roze tij binnenkort misschien weer zal keren.

Bekijk de Reuters round-up van nieuwsberichten die het jaar domineerden, en de vooruitzichten voor 2023.