Reinhart, die op 1 juli naar de Harvard Universiteit terugkeert na een verlof van twee jaar in overheidsdienst, zei dat de economische ellende waarmee Sri Lanka te kampen heeft slechts het topje van de ijsberg is en dat waarschijnlijk meer landen zich in de gelederen zullen voegen.

"Wees voorbereid op de lange adem," zei Reinhart tegen Reuters in een interview op afstand.

"Mijn vrees - maar ik denk dat het een vrees is die gebaseerd is op de historische ervaring - is dat het nog lang zal duren voor er een alomvattende aanpak komt die werkelijk een substantiële schuldvermindering oplevert. Jaren," zei zij, erop wijzend dat het historisch gemiddelde ongeveer acht jaar was.

Reinhart zei dat de ellende van Sri Lanka de gebalde kracht weerspiegelde van een valutacrisis, hoge inflatie, een ineenstorting van de produktie, financiële spanningen en een schuldencrisis, maar dat andere landen ook met grote problemen te kampen hadden.

"Er zijn meer Sri Lanka's op komst. Je hebt landen als Myanmar, Laos. Dat zijn geen grote spelers op de wereldmarkten, maar ze dalen wel," zei zij, en zij merkte op dat andere landen, waaronder Ghana en Egypte, met grote schokken te kampen hadden als gevolg van de oorlog in Oekraïne en de sterk stijgende voedsel- en energieprijzen.

"Er zijn een heleboel landen in precaire situaties," zei zij.

Reinhart zei dat het gemeenschappelijk kader voor schuldbehandelingen dat de Groep van 20 grote economieën en de Club van Parijs van officiële schuldeisers in oktober 2020 zijn overeengekomen, een teleurstelling is gebleken, met als resultaat dat er sinds de lancering in oktober 2020 nog geen enkele schuldherstructurering heeft plaatsgevonden.

Zij zei dat het gebrek aan vooruitgang niet verrassend was.

"De historische ervaring is als tanden trekken, en dan nog traag," zei zij. "Elke schuldeiser heeft om zijn eigen redenen voet bij stuk gehouden. China en de particuliere crediteuren hebben hun eigen redenen om te talmen."

Reinhart bagatelliseerde de vooruitzichten voor een significante verandering in de aanpak van de geavanceerde economieën van de toenemende problemen waarmee de ontwikkelingslanden te kampen hebben, waaronder het sneeuwbaleffect van de COVID-19 pandemie op leerresultaten en armoedecijfers.

"Dit gaat niet snel weg. Iedereen is in beslag genomen door zijn eigen problemen. Men heeft de neiging zich op de binnenlandse problemen te concentreren en al het andere gaat op de achtergrond," zei zij.

"Ik haat het om als een natte vod te zijn, maar ik denk wel dat het eerst erger zal worden voordat het beter wordt. Wij zijn nog bezig uit te zoeken wat het nieuwe normaal is," zei zij. "Mijn gevoel zegt dat wij nog moeilijkere tijden zullen meemaken voordat wij de hoek omslaan."