De man die de financiële markten naar zijn hand zet, heeft velen blij gemaakt. Tijdens zijn opeenvolgende hoorzittingen door het Huis van Afgevaardigden en de bankcommissie van de Senaat, zei de voorzitter van de Federal Reserve zich goed bewust te zijn van de risico's die een restrictief beleid met zich meebrengt voor de gezondheid van de Amerikaanse economie, terwijl hij ook aangaf dat het te vroeg loslaten van de druk de inflatie weer zou kunnen aanwakkeren. Na zowel warme als koude signalen te hebben gegeven, heeft de meer 'dovish' toon dan verwacht de verwachtingen van beleggers over toekomstige renteverlagingen bevestigd. Volgens het Fedwatch-instrument gepubliceerd door de CME flirt de kans op een verlaging van 25 basispunten tijdens de vergadering in juni nu met de drempel van 60 %. Als we kijken naar het aantal mensen dat inzet op een verlaging met 50 basispunten, zeg maar de grootste optimisten, overschrijdt het cijfer zelfs 70 %.

De toon van Christine Lagarde gaat in dezelfde richting. Nadat zij haar beleidsrentevoeten onveranderd had gelaten, bevestigde de ECB het goede pad dat de prijzen volgen en hoewel ze nog geen overwinning claimt, is de verzachting van het discours niet onopgemerkt gebleven. Het bewijs: de ontspanning die werd waargenomen op de obligatierendementen van de eurozone volgde mooi de aankondigingen van de Europese Centrale Bank. De Duitse rente op 10 jaar stuitte begin deze maand op zijn 200-daags voortschrijdende gemiddelde, op 2,50 %. We wachten echter op een doorbraak van 2,25 % bij sluiting om meer geloof te hechten aan het einde van de opleving die sinds het begin van het jaar is ingezet, met een verwachte terugkeer naar 1,90 %. De Amerikaanse rente op 10 jaar heeft de eerste steun op 4,20 % getrotseerd en test de 4,07 %, waarvan een doorbraak ook de recente dieptepunten op 3,85/78 % zou heropenen.