Dat zou normaal gesproken een beetje meer Amerikaanse vraag stimuleren dan momenteel wordt verwacht voor 2023-24, hoewel het ruime aanbod in rivaliserende exporteurs de Amerikaanse marktdominantie heeft aangetast, wat erop wijst dat het enorme Amerikaanse maïsareaal van vorig jaar buitensporig groot was.
Deze anomalie zou zich echter moeten corrigeren in 2024-25, dat voor de Verenigde Staten op 1 september begint.
Volgens schattingen van het Amerikaanse ministerie van Landbouw zullen de wereldwijde eindvoorraden maïs in 2023-24 met 7% stijgen, maar de Amerikaanse voorraden zullen met 60% toenemen. Dat is de meest scheve, Amerikaanse groei sinds 2004-2005, toen de Amerikaanse maïsvoorraden met 120% explodeerden en de wereldwijde voorraden met een bescheiden 25% stegen.
Een overproductie van Amerikaanse maïs in 2004 en 2023 is de meest logische verklaring, omdat de wereldwijde maïsvoorraden in 2004-05, de Amerikaanse voorraden niet meegerekend, met meer dan 3% daalden, en in 2023-24 een fractie zouden stijgen.
De enige andere recente uitschieter in wereldwijde versus Amerikaanse maïsvoorraden is 2012-13, toen een historische droogte in de VS de binnenlandse eindvoorraden maïs 17% lager deed uitkomen. De wereldwijde maïsuitvoer steeg dat jaar echter met 17% nadat bijna twee jaar van recordhoge prijzen de productiegroei in andere maïsexporterende landen stimuleerden.
USDA verwacht voorlopig dat de Amerikaanse eindvoorraden maïs in 2024-25 het hoogste niveau in 37 jaar zullen bereiken en nog eens 17% zullen stijgen ten opzichte van dit jaar, zelfs met een kleinere oogst. Maar in dat tempo zouden de wereldwijde maïsvoorraden in 2024-25 vlak kunnen blijven op het jaar en nog steeds in lijn zijn met de normale trends, dus een tweede opeenvolgend abnormaal jaar voor de Amerikaanse voorraden is onwaarschijnlijk.
19 JAAR AFSTAND
Er zijn overeenkomsten tussen 2004-05 en 2023-24, vooral wat de productie betreft. In 2004 steeg het maïsareaal in de V.S. met 3% tot het hoogste niveau in 19 jaar met 80,9 miljoen acres. Vorig jaar was het aantal hectares een 10-jarig hoogtepunt van 94,6 miljoen, een stijging van 7% ten opzichte van 2022.
De grootste factor in 2004 was de wereldschokkende opbrengst van 160,3 bushels per acre, zo'n 18,1 bpa boven het vorige record van het jaar ervoor. USDA's trendlijnopbrengst was 145 bpa dat jaar, wat ook voor een record zou hebben gezorgd.
De opbrengst van 2023 van 177,3 bpa was ook een record, en overtrof de vorige top van 176,7 uit 2021. Maar de oorspronkelijke trendopbrengst van USDA voor 2023 was 181,5, dus het record van vorig jaar was beduidend minder indrukwekkend dan in 2004.
Het gebruik van maïs voor ethanol is het grootste verschil tussen de huidige balans en die van 2004-05, omdat die laatste dateert van net voor de invoering van de Renewable Fuel Standard (RFS), die het bijmengen van op maïs gebaseerde ethanol in de Amerikaanse brandstofvoorziening verplicht stelde.
In 2004-05 was de ethanolproductie goed voor 12% van het totale maïsgebruik in de VS, vergeleken met 37% nu. Het exportaandeel van 14% in 2023-24 is 17% in 2004-05, en het totale maïsgebruik is vandaag de dag meer dan een derde hoger.
Deze grote verschuiving in het binnenlandse maïsgebruik is de reden waarom veel analisten uitgaan van 2007 bij het evalueren van potentiële resultaten voor de maïsvraag en -aanbod, wat betekent dat er geen post-RFS scenario's zijn waarmee de huidige situatie vergeleken kan worden.
Halverwege de jaren 2000 namen de Verenigde Staten meer dan 60% van de wereldwijde maïsuitvoer voor hun rekening en Brazilië gemiddeld ongeveer 6%. Voor beide wordt een aandeel van ongeveer 27% verwacht in 2023-24.
De Amerikaanse maïsprijzen begonnen 2005 op meerjarige dieptepunten en ondergingen toen een typische zomerrally die midden juli zijn hoogtepunt bereikte. De prijzen vielen terug naar lagere niveaus om 2005 af te sluiten, en pas in september 2006 begon de opwaartse verschuiving naar de prijzen van het RFS-tijdperk.
De meest actieve maïsfutures in Chicago toonden voor het laatst een handvat van $2 per bushel op 13 oktober 2006. Karen Braun is marktanalist voor Reuters. De hierboven geuite meningen zijn de hare.
