Een herzien ontwerp van de wet werd vorige week voor de tweede keer beoordeeld door het hoogste wetgevende orgaan van het land, het Permanent Comité van het Nationale Volkscongres (NPC). Het Chinese wetgevende orgaan keurt een wetsvoorstel gewoonlijk goed na een derde herziening.
Dit is wat we weten over de nieuwe wet en het garantiefonds voor financiële stabiliteit:
WAT IS DE WET OP DE FINANCIËLE STABILITEIT?
De wet is China's eerste uitgebreide stuk wetgeving dat specifiek gericht is op het voorkomen, oplossen en afwikkelen van risico's in de 66 biljoen dollar kostende financiële sector van het land, waaronder banken, verzekeraars, vermogensbeheerders en effectenfirma's vallen.
China heeft al eerder sectorspecifieke wetten aangenomen voor commerciële banken, effecten en verzekeringen, maar deze nieuwe wet vult een cruciale leemte in het regelgevingskader, aldus een notitie van het Chinese advocatenkantoor JunHe.
De wet biedt "een ontwerp op topniveau voor de preventie van systemische financiële risico's en voor het toezicht door verschillende instanties" en voorziet in de behoefte aan betere coördinatie tussen verschillende financiële regelgevers en marktdeelnemers om systemische financiële risico's te voorkomen, aldus analisten van Huatai Securities in een rapport op maandag.
Het wetsvoorstel werd in december 2022 voor het eerst herzien. Nieuwe herzieningen die maandag werden vrijgegeven, zeiden dat een centraal financieel werkend leidinggevend orgaan verantwoordelijk zou zijn voor de besluitvorming en het toezicht op het beleid voor financiële stabiliteit en ontwikkeling.
Financiële regelgevers en lokale overheden zouden volgens de herzieningen ook de verantwoordelijkheid moeten nemen om financiële risico's te voorkomen en onschadelijk te maken.
WAT IS HET FINANCIEEL STABILITEITSFONDS EN HOE WORDT HET GEFINANCIERD?
Een belangrijke prioriteit van de wet is de oprichting van een garantiefonds voor financiële stabiliteit. Het fonds is bedoeld als een back-up financieringsbron om financiële instellingen in moeilijkheden te redden en besmettingsrisico's te voorkomen. Het fonds zou volgens het wetsvoorstel voornamelijk geld inzamelen van financiële instellingen.
De centrale bank van China kan ook goedkope leningen verstrekken via de herleningsfaciliteit, aldus het wetsvoorstel, en voegde eraan toe dat de leningen moeten worden terugbetaald door inkomsten uit de verkoop van risicovolle instellingen.
De exacte omvang van het fonds is niet officieel bekendgemaakt. In 2022 zei de Chinese toezichthouder voor het bankwezen echter dat het fonds in eerste instantie 64,6 miljard yuan ($8,89 miljard) had opgehaald bij financiële instellingen.
Uiteindelijk zal het fonds naar verwachting 120 tot 180 miljard yuan per jaar ophalen, aldus analisten van China Securities, waardoor het groot genoeg zou zijn om elke grote financiële crisis het hoofd te bieden.
Het fonds zou systeemrelevante financiële bedrijven dekken die "te groot zijn om failliet te gaan", zoals grote banken en verzekeraars, evenals instellingen waarvan is vastgesteld dat ze hoge risico's lopen, aldus de analisten.
Om het morele risico te beperken, bepaalt het wetsvoorstel dat financiële bedrijven in moeilijkheden en hun grootste aandeelhouders eerst zichzelf moeten redden en alle nodige stappen moeten nemen om schulden te saneren en verliezen te herstellen voordat ze externe hulp inroepen.
WAAROM HEEFT CHINA HET FONDS NU NODIG?
De oprichting van het fonds brengt China op één lijn met internationale praktijken. Grote ontwikkelde economieën zoals de VS en de Europese Unie hebben vergelijkbare fondsen om kapitaalsteun te verlenen aan systeemrelevante instellingen in moeilijkheden.
China heeft al depositoverzekeringen, een verzekeringsgarantiefonds en een trustgarantiefonds opgezet, maar de omvang van deze fondsen is niet genoeg om financiële systeemrisico's aan te pakken.
De redding van de noodlijdende kleine regionale kredietverstrekker Baoshang Bank in 2019 gebruikte meer dan de helft van het depositoverzekeringsfonds, dat eind 2019 een saldo van 121,6 miljard yuan had.
Het financiële systeem van China staat momenteel voor meerdere uitdagingen als gevolg van een aanhoudende vastgoedcrisis en een traag economisch herstel. Kleine en middelgrote banken zijn een kwetsbaar onderdeel van de financiële sector geworden.
De financiële stabiliteit van China wordt ook bedreigd door de 9 biljoen dollar aan schulden die zijn opgebouwd door lokale overheidsfinancieringsvehikels (LGFV's), platforms die zijn opgericht om lokale overheidsprojecten te financieren.
Deze schuldenlast brengt potentiële besmettingsrisico's met zich mee, aangezien een groot aantal financiële instellingen, waaronder regionale banken en trustbedrijven, een grote blootstelling aan LGFV's hebben.
($1 = 7,2666 Chinese yuan renminbi) (Verslaggeving door Ziyi Tang en Ryan Woo; Bewerking door Sumeet Chatterjee en Jamie Freed)
