LME-zink op drie maanden wordt verhandeld rond $2.450 per ton, een daling van 18% ten opzichte van het begin van het jaar. Alleen het disfunctionele nikkelcontract heeft het slechter gedaan.
De relatieve underperformance van zink is te wijten aan een opeenstapeling van metaaloverschotten naarmate de wereldwijde markt verschuift van een aanbodtekort naar een groeiend overschot.
Het statistiekcomité van de International Lead and Zinc Study Group (ILZSG) kwam eerder deze maand bijeen en draaide zijn inschatting van april terug dat de markt dit jaar een klein aanbodtekort van 45.000 ton zou registreren.
De ILZSG denkt nu dat de zinkvoorraad het gebruik zal overstijgen met een fikse 248.000 ton, waarbij het overschot zal groeien tot 367.000 ton in 2024.
De LME-voorraden zijn ondertussen met 80.325 ton de laagste sinds juli. De discrepantie tussen prijs en voorraad is een teken dat de voorraadfinanciers weer in de stad zijn.
VERSCHUIVING NAAR OVERSCHOT
De verschuiving van de zinkmarkt naar een overschot na twee jaar van aanbodtekort is te wijten aan een zwakker dan verwachte vraag en een hoger dan verwachte productie.
De ILZSG heeft haar schattingen voor het wereldwijde gebruik naar beneden bijgesteld sinds haar laatste vergadering in april. De voorspelde groei in 2023 is verlaagd van 2,1% naar 1,1%, met Europa als het punt van maximale zwakte.
De Europese vraag zal dit jaar naar verwachting met 1,8% krimpen als gevolg van de vertragende activiteit in de bouwsector, die goed is voor ongeveer de helft van de vraag naar zink in de vorm van gegalvaniseerd staal.
De zinkproductie in Europa is ook gedaald omdat de hoge energiekosten de rentabiliteit van de smelterijen hebben verlaagd. De productie van geraffineerd metaal in de regio daalde vorig jaar met 11,6% en zal dit jaar naar verwachting met nog eens 2,6% krimpen, aldus ILZSG.
Elk effect op het aanbod is meer dan gecompenseerd door de bijzonder hoge runrates bij Chinese smelterijen, die dit jaar overtollige mijnconcentraten hebben opgeslorpt.
De nationale productie van geraffineerd zink in China zal dit jaar naar verwachting met 6,7% stijgen en volgend jaar met nog eens 4,1%, waardoor de wereldwijde productiegroei respectievelijk 3,7% en 3,3% zal bedragen.
Zelfs als we rekening houden met een herstel van de gebruiksgroei tot 2,5% in 2024, zal de stijging van de smelterijproductie de vraag ruimschoots overtreffen, waardoor er twee jaar lang een aanzienlijke overhang ontstaat.
NU ZIET U HET...
De markt kreeg in augustus een glimp te zien van dit metaaloverschot. Er werd in totaal 90.825 ton metaal op LME warrant geplaatst, waardoor de hoofdvoorraad aan het einde van de maand steeg tot het hoogste niveau in 18 maanden van 153.975 ton.
Maar het grootste deel van wat in augustus binnenkwam, werd snel geabsorbeerd en geannuleerd in voorbereiding op het fysiek laden uit het LME-opslagsysteem.
De hoofdvoorraden zijn teruggevallen naar het niveau van juli met 29.550 ton, of 37% van het totaal, nog steeds in de geannuleerde vertrekzone voor warrants.
Waar gaat het allemaal heen?
Een deel gaat misschien naar China, dat na een zeldzaam jaar van netto-uitvoer in 2022 weer netto-importeur van geraffineerd zink is geworden.
Een deel lijkt echter naar off-market financieringstransacties te gaan, waarbij Citi naar verluidt grote tonnages zink en aluminium voor dit doel heeft gekocht.
De financieringstransactie is gebaseerd op een voldoende brede contango tussen nabije en termijnmaanden om de opslagkosten te dekken en een winstgevende draai te maken door het metaal gewoon tijdens de looptijd van de deal vast te houden.
In augustus liep de benchmark LME time-spread tussen contante en driemaands levering < CMZN0-3> uit tot een contango van meer dan $30 per ton, wat de grootste contante korting was sinds begin 2021.
De winstgevendheid van de handel hangt ook af van de opslagkosten. De LME on-warrant opslagkosten kunnen erg hoog zijn, daarom verdwijnt zink in de schaduw onder een op maat gemaakte off-market huurovereenkomst.
VERBORGEN OVERSCHOT
Zink heeft dit soort voorraadfinanciering eerder gezien, het meest recent aan het einde van het vorige decennium, toen LME-opslagplaatsen in New Orleans het middelpunt van het spel waren.
Er is geen LME-geregistreerd zink in de Verenigde Staten en het grootste deel van wat zich in het uitwisselingsopslagsysteem bevindt, bevindt zich in Singapore en Port Klang in Maleisië.
Maar als we afgaan op het verleden, kunnen we een periode van volatiele tijdspreidingen verwachten wanneer financiers periodiek de cashdatum afknijpen om eigenaars te dwingen meer metaal aan hen vrij te geven.
Het recente patroon van voorraden opbouwen gevolgd door grootschalige vertrekken zal waarschijnlijk ook een terugkerend thema worden omdat financiers op zoek gaan naar goedkopere huurovereenkomsten buiten de beurs om.
De onderliggende realiteit is echter dat de financieringstransactie alleen zin heeft als er te veel en niet te weinig metaal is, wat de beursvoorraden ook lijken aan te geven.
De hier geuite meningen zijn die van de auteur, een columnist voor Reuters.
