Pan Asia Metals Limited meldt dat definitieve analyses en gewichten zijn gerapporteerd voor tests voor ertssortering die worden uitgevoerd op boorkernmonsters van het Reung Kiet Prospect (Reung Kiet) in Zuid-Thailand. Ertssortering is een relatief eenvoudig en goedkoop proces dat het opwaarderen van mineralen en het afstoten van laagwaardige mineralen en afval kan vergemakkelijken. Moderne ertssortering wordt al ongeveer 30 jaar toegepast.

Dankzij recente technologische verbeteringen, met name diverse sorteersensoren in combinatie met snelle gegevensverwerking, kan er op grote schaal worden gesorteerd. Sorteren is bijzonder doeltreffend voor het minimaliseren van de verdunning die in veel moderne mijnen optreedt. Dit kan leiden tot verbeteringen in kapitaal- en bedrijfskosten en andere efficiëntieverbeteringen.

Bij ertssortering worden individuele ertsdeeltjes gesorteerd van laagwaardig/afvalmateriaal op basis van verschillende fysieke en chemische eigenschappen van het materiaal. Gebroken en gescreend erts dat uit de mijn is gehaald, wordt via een transportband naar de ertssorteerder gevoerd. Sensoren detecteren welke afzonderlijke rotsen in de toevoer mineralisatie (erts) bevatten en welke afval zijn.

Terwijl het gesteente naar het einde van de transportband loopt en vrij valt, worden luchtstralen gebruikt om het erts (Accept) selectief weg te schieten van de afvalstroom (Reject), waardoor de kwaliteit van het erts wordt geconcentreerd in een kleiner tonnage. Het ertssorteermonster is afkomstig uit boorgat RKDD006 en bestaat uit een halve HQ-kern (63 mm diameter) voor het interval 54,5 m tot 81,5 m. Het totale gewicht van het monster bedroeg ongeveer 107 kg.

De kern werd gebroken bij Nagrom in Perth en gesorteerd op -50mm, +25mm en -25mm, +10mm. Er werd ook een fijn product van -10 mm geproduceerd. De gebroken kernmonsters laten een goede fysieke scheiding zien tussen aplo-pegmatiet, dat paarswit is, en de siltsteen die donkergrijs tot zwart is.

Het gebroken monster werd getest in het Steinhart Australia's Test Centre in Perth. Na theoretische modellering werden de gebroken monsters in één keer ingevoerd en onderworpen aan 3D-laserscanning en gecombineerde kleurencamerasensoren. Dit leverde een uitstekende scheiding op tussen de gemineraliseerde aplo-pegmatiet en het laagwaardige slibsteen.