De begrotingsregels ondersteunen de waarde van de euro door buitensporig lenen door de overheid te voorkomen, maar door de stijging van de staatsschuld als gevolg van de pandemie en de oorlog in Oekraïne zijn ze achterhaald en wordt er nu gesproken over een hervorming.
Omdat de schuldniveaus in de EU variëren van 18% van het BBP in Estland tot meer dan 170% in Griekenland, stelde de Europese Commissie voor om de bestaande schuldreductieregels te vervangen door individuele schuldreductietrajecten die over een periode van vier jaar worden vastgesteld zonder gemeenschappelijke cijfermatige benchmarks.
Duitsland vreest dat dit de Commissie te veel discretionaire macht zou geven om over de schuldpaden te onderhandelen en dat de langere tijdshorizon zal betekenen dat gebeurtenissen onderweg de overeengekomen doelen zullen ontkrachten.
"Kwantitatieve criteria die voor alle lidstaten gelden, helpen door duidelijke minimumeisen te formuleren die consolidatie mogelijk maken en groei ondersteunen," aldus het door Reuters ingeziene ontwerpartikel van de Duitse minister van Financiën Christian Lindner.
"Fiscaal beleid gaat tenslotte over het kwantificeren van politieke prioriteiten," schreef hij.
Het ontwerpartikel, over de definitieve versie waarvan nog onderhandeld wordt met verschillende andere regeringen die het moeten medeondertekenen, wordt gepubliceerd als de ministers van Financiën van de Europese Unie vrijdag in Luxemburg bijeenkomen om de hervorming van de regels te bespreken.
Een Duitse regeringsbron zei dat numerieke benchmarks en waarborgen een "rode lijn" waren voor Berlijn.
"Dat is onze belangrijkste eis en die zullen we niet laten vallen," zei de ambtenaar. Frankrijk, Italië en Spanje zijn van mening dat numerieke benchmarks voor iedereen het hele doel van de hervorming teniet zouden doen.
In het Duitse ontwerp staat dat meer tijd om de schuld te verminderen - de vier jaar of meer die de Commissie voorstelt in plaats van jaarlijkse verminderingen nu - gepaard moet gaan met ambitieuzere doelstellingen.
"De voorstellen van de Commissie beogen een verschuiving naar een grotere focus op de middellange termijn bij de budgettaire beleidsvorming. Dit heeft zijn voordelen, met name omdat de begrotingsrisico's verder reiken dan de korte termijn en deze niet kunnen worden genegeerd," aldus het ontwerp.
"Een sterkere focus op de middellange termijn zou echter meer geleidelijke, maar ambitieuze aanpassingen mogelijk moeten maken," aldus het ontwerp. (Verslaggeving door Anne Kauranen, aanvullende rapportage door Christian Kraemer in Berlijn, geschreven door Jan Strupczewski en Toby Chopra)
