Nadat belastingbetalers tijdens de wereldwijde financiële crisis van 2007-2009 geldschieters moesten redden, introduceerden regelgevers regels om een failliete geldschieter "op te lossen" zonder de markt in beroering te brengen.
Het doel was om te voorkomen dat het geld van belastingbetalers in de toekomst zou worden gebruikt en om ervoor te zorgen dat banken niet langer "te groot zouden zijn om failliet te gaan".
De Zwitserse autoriteiten vertrouwden echter op overheidsgeld om een overname van Credit Suisse door de binnenlandse rivaal UBS af te dwingen, wat twijfels opriep over het wereldwijde resolutiekader.
De bankencrisis in maart leidde er ook toe dat de Bank of England en het ministerie van Financiën een overname van de Britse dochteronderneming van Silicon Valley Bank door HSBC bewerkstelligden.
"Ik denk dat we veel hebben gedaan om het probleem van too big to fail op te lossen, maar het is echt belangrijk om te benadrukken dat dit geen eenmalige gebeurtenis is," vertelde Ramsden op een evenement georganiseerd door accountantskantoor Deloitte.
"Je moet die conclusie blijven testen."
De gebeurtenissen in maart toonden aan dat het nodig is om de "gereedschapskist" van de toezichthouders voor kleinere bankfaillissementen te verbeteren, en om de bereidheid te vergroten om banken met hun eigen middelen te "redden", zei hij.
De BoE zal volgende zomer een update publiceren over hoe gemakkelijk het zou zijn om een grote Britse bank te sluiten zonder verstoring voor klanten.
Om de kans op een soepele en succesvolle afloop te maximaliseren, zijn paraatheid en flexibiliteit in de opties die in een crisis kunnen worden gebruikt, essentieel, zei hij.
Hij drong er bij de banken op aan om gebruik te maken van de liquiditeitsfaciliteiten van de BoE, nadat het faillissement van de SVB duidelijk had gemaakt hoe sociale media het opnemen van deposito's kan versnellen. (Verslaggeving door Huw Jones; bewerking door Sarah Young en Christina Fincher)
