Het IMF zei dat zelfs een beperkte fragmentatie 0,2% van het wereldwijde BBP zou kunnen afsnoepen, maar zei dat er meer werk nodig was om de geschatte kosten voor het internationale monetaire systeem en het wereldwijde financiële vangnet (GFSN) te beoordelen.

De nota, die zondag laat werd vrijgegeven, merkte op dat de wereldwijde stromen van goederen en kapitaal waren afgevlakt na de wereldwijde financiële crisis van 2008-2009 en een toename van de handelsbeperkingen in de daaropvolgende jaren.

"De COVID-19 pandemie en de inval van Rusland in Oekraïne hebben de internationale betrekkingen verder op de proef gesteld en het scepticisme over de voordelen van globalisering vergroot," aldus het rapport.

Het rapport zei dat het aanhalen van de handelsbetrekkingen jarenlang had geleid tot een grote vermindering van de armoede in de wereld, terwijl consumenten met een laag inkomen in de geavanceerde economieën van lagere prijzen hadden kunnen profiteren.

Het verbreken van de handelsbetrekkingen "zou de landen met een laag inkomen en de minder welgestelde consumenten in de geavanceerde economieën het hardst treffen", aldus het rapport.

Beperkingen op grensoverschrijdende migratie zouden ontvangende economieën beroven van waardevolle vaardigheden, terwijl de geldovermakingen in economieën waar migranten vandaan komen, afnemen. Verminderde kapitaalstromen zouden leiden tot minder directe buitenlandse investeringen, terwijl een afname van de internationale samenwerking risico's met zich mee zou brengen voor de levering van essentiële mondiale collectieve goederen.

Het IMF zei dat bestaande studies suggereren dat hoe dieper de fragmentatie, hoe hoger de kosten, waarbij technologische ontkoppeling de verliezen als gevolg van handelsbeperkingen aanzienlijk vergroot.

Het IMF merkte op dat opkomende markteconomieën en lage-inkomenslanden waarschijnlijk het meeste risico lopen naarmate de wereldeconomie verschuift naar meer "financiële regionalisatie" en een gefragmenteerd wereldwijd betalingssysteem.

"Met minder internationale risicodeling zou (wereldwijde economische fragmentatie) kunnen leiden tot grotere macro-economische volatiliteit, ernstigere crises en een grotere druk op nationale buffers," aldus het rapport.

Het zou ook het vermogen van de wereldgemeenschap kunnen verzwakken om landen in een crisis te ondersteunen en het oplossen van toekomstige staatsschuldcrises kunnen bemoeilijken.