Zij ontmoetten elkaar in Roemenië voordat zij per bus door Europa reisden. Nu zitten zij echter in een herberg in de Noord-Franse havenstad Calais, nadat Britse grensagenten haar zus de toestemming geweigerd hebben om zonder visum aan boord van de veerboot te gaan.

"Ze vroegen om al die documenten, en om ze in het Engels te vertalen," vertelde Verbovetskyy, een hotelmedewerkster wier man met haar was meegereisd voor steun, buiten het hostel aan Reuters.

Verbovetskyy, uitgeput door de reis en bezorgd om haar moeder, die in Oekraïne was gebleven, zei dat ze niet zeker wist of het visum er wel door zou komen, omdat ze niet over alle nodige papieren beschikten.

De burgemeester van Calais, Natacha Bouchart, schatte dat ongeveer 600 Oekraïners die Groot-Brittannië probeerden te bereiken, in de haven waren geweigerd, van wie de helft nog steeds op een visum wachtte.

Bouchart heeft de plaatselijke herberg als noodopvang ter beschikking gesteld. De 150 kamers zijn vol en de plaatselijke autoriteiten zeggen dat Groot-Brittannië de daad bij het woord moet voegen.

"De Britten zeggen "wij zullen u ontvangen" maar dan eigenlijk nee, zij sluiten de deur. Het is onmenselijk," zei Bouchart, die voor het stadhuis van Calais stond, waar zowel de Franse als de Oekraïense vlag wapperden.

"WIJ ZULLEN BIDDEN EN WACHTEN

In tegenstelling tot de Europese Unie, die heeft gezegd dat elke Oekraïner die de oorlog ontvlucht is drie jaar in het 27 leden tellende blok mag blijven, eist Groot-Brittannië dat zij bij aankomst een geldig visum hebben.

Alleen degenen met familieleden in Groot-Brittannië kunnen een visum aanvragen. De Britse regering heeft gezegd dat een tweede visumroute, waarbij sponsoring door een organisatie, liefdadigheidsinstelling of bedrijf vereist is, binnenkort beschikbaar zal zijn.

"De routes die wij hebben ingesteld zijn het resultaat van uitgebreid overleg met de Oekraïense partners," zei een woordvoerder van het Britse ministerie van Binnenlandse Zaken. "Dit is een snel veranderend en ingewikkeld beeld en naarmate de situatie zich ontwikkelt zullen wij onze steun voortdurend in het oog houden."

Maar Verbovetskyy zei dat zelfs voor degenen die familie hebben, het proces ingewikkeld is. Zij is maandag met haar zuster naar Parijs gegaan om bij het Britse consulaat een visum aan te vragen en kreeg te horen dat zij pas na zes dagen een antwoord zouden krijgen.

"Wij zullen bidden en wachten," zei zij.

Parijs en Londen hebben elkaar de tent uitgezet over de strenge aanpak van de Britse regering.

Frankrijk heeft er bij Groot-Brittannië op aangedrongen consulaire diensten in Calais op te zetten. Bouchart zei dat Groot-Brittannië zijn procedures moet vereenvoudigen en stelde een "geen visum"-stempel voor Oekraïners voor.

Calais is geen onbekende voor de Frans-Britse spanningen over het beheer van de migratiestromen. De haven en de omliggende kustlijn zijn al lang een vertrekpunt voor mensen die met vrachtwagens en opblaasbare rubberboten naar Groot-Brittannië proberen te komen.

Honderden migranten uit Afrika en het Midden-Oosten, op de vlucht voor oorlog en vervolging of op zoek naar een beter leven in het buitenland, zitten verspreid in Calais.

Sommige liefdadigheidsinstellingen beweren dat er met twee maten gemeten wordt bij de behandeling van migranten uit Oekraïne en die van elders. Migranten in Calais klagen al lang over slechte toegang tot voedsel, water en onderdak.

"Het is goede wil tegenover mishandeling," zei Nikolai Posner, van de NGO Utopia 56 die migranten in Calais bijstaat.