ARCELORMITTAL 
De impasse rond Acciaierie d'Italia (ADI), zoals het bedrijf nu heet, is een grote kopzorg voor premier Giorgia Meloni, omdat duizenden banen in het onderontwikkelde zuiden van Italië op de tocht staan.
Hier volgt een uitleg van wat er mis is gegaan en wat er mogelijk nu gaat gebeuren.
WAT IS ILVA/ADI?
Ilva werd opgericht in 1905. De grootste fabriek kwam in de jaren 1960 in de zuidelijke stad Taranto. Op haar hoogtepunt produceerde ze meer dan 10 miljoen ton staal per jaar, maar na schandalen over haar slechte staat van dienst op milieugebied werd de groep in 2015 onder staatstoezicht geplaatst.
ArcelorMittal, 's werelds op één na grootste staalproducent, nam in 2018 de controle over Ilva over en bezit momenteel 62% van ADI, terwijl het staatsinvesteringsagentschap Invitalia de resterende 38% bezit.
Ongeveer 8.200 mensen werken rechtstreeks in de staalfabriek in Taranto, terwijl nog eens 3.500 mensen in aanverwante bedrijfstakken werken.
WAT IS ER MISGEGAAN?
Het bedrijf heeft zich nooit hersteld van de dramatische neergang in het afgelopen decennium. Minister van Industrie Adolfo Urso vertelde het parlement donderdag dat ADI haar productiedoelen niet heeft gehaald en in 2023 minder dan drie miljoen ton staal heeft geproduceerd, terwijl het doel vier miljoen was.
Het bedrijf heeft beloofd zijn activiteiten koolstofvrij te maken, maar dit zal miljarden euro's kosten.
Afgelopen september zei de regering dat ze milieu-initiatieven ter waarde van 2,27 miljard euro (2,5 miljard dollar) zou financieren, door fondsen van de Europese Unie (EU) aan te boren, in ruil voor verdere investeringen van ArcelorMittal, maar het memorandum van overeenstemming is voorlopig bevroren.
ArcelorMittal heeft geklaagd dat Rome zijn investeringsbeloften uit 2020 niet is nagekomen, toen Invitalia instemde met het nemen van haar belang.
De regering heeft deze week voorgesteld dat Invitalia 320 miljoen euro in ADI injecteert en vervolgens haar belang verhoogt naar 66%, als onderdeel van een breder plan om het kapitaal van het bedrijf te versterken.
ArcelorMittal weigerde echter garanties te geven dat het zelfs als minderheidsaandeelhouder verdere investeringen zou doen, waardoor het voorstel in rook opging.
Een bron dicht bij ArcelorMittal zei dat de groep bereid was om het plan van de regering te steunen op voorwaarde dat het dezelfde bestuursbevoegdheden zou behouden als Invitalia.
Maar Urso zei dat een dergelijke optie niet aanvaardbaar was voor de overheid, ook in het licht van de Europese beperkingen op het gebied van staatssteun.
WAT IS HET VOLGENDE?
Urso zei dat er "drastische maatregelen" nodig waren om ADI nieuw leven in te blazen, en voegde eraan toe dat de regering van plan was om een nationaal staalplan op te stellen.
De zaak dreigt voor de rechter te eindigen, waarbij zowel de regering als ArcelorMittal elkaar beschuldigen van het niet nakomen van hun wederzijdse verplichtingen.
Een van de mogelijke kortetermijnoplossingen die de regering overweegt, is om de activiteiten onder bijzonder beheer te plaatsen en een of meer commissarissen aan te stellen om te voorkomen dat ADI gesloten wordt.
Die optie zou vergelijkbaar zijn met het Chapter 11 faillissement in de VS, dat een bedrijf of individu in staat stelt om zijn schulden en verplichtingen te reorganiseren. Het zou de regering ook kunnen helpen om tijd te winnen bij het zoeken naar een nieuwe industriële partner voor ADI.
De vakbonden dringen er bij Meloni op aan om de groep te hernationaliseren, een stap die haaks zou staan op de doelstelling van Rome om haar belangen in staatsbedrijven te verkleinen. Het is ook niet duidelijk of de EU een dergelijke stap zou goedkeuren, of dat ArcelorMittal naar de rechter zou stappen om te proberen dit te voorkomen. ($1 = 0,9121 euro) (Verslaggeving door Giuseppe Fonte en Angelo Amante, Redactie door Crispian Balmer en Keith Weir)
