In Louisiana werkt een consortium van bedrijven, waaronder het Zwitserse bedrijf Climeworks, samen om een soortgelijke faciliteit te bouwen die elk jaar een miljoen ton van het broeikasgas uit de lucht kan zuigen, gesteund door honderden miljoenen dollars aan subsidies van de Amerikaanse overheid.
De DAC-projecten (Direct Air Capture) bevinden zich in naburige staten, maar de bedrijven die ze leiden, verschillen van elkaar als het gaat om hun visie op hoe koolstofverwijdering - een dure en grotendeels onbewezen reeks technologieën om de opwarming van de aarde te bestrijden of zelfs om te keren - moet worden ingezet in een klimaatvriendelijke toekomst en welke rol olie en gas daarbij moeten spelen.
Occidental zegt dat een deel van de koolstof in olievelden zou worden geïnjecteerd om de druk op te voeren en de productie van ruwe olie te verhogen - een strategie die volgens Occidental de toekomstige consumptie van fossiele brandstoffen in de wereld kan vrijwaren van de gevolgen voor het klimaat.
Climeworks en haar partner Heirloom zeggen daarentegen dat de koolstof rechtstreeks naar ondergrondse opslag gaat en dat de technologie hand in hand moet gaan met een overgang naar hernieuwbare energie.
De botsende filosofieën weerspiegelen een wereldwijd debat over de rol die koolstofverwijderingstechnologieën moeten spelen om de wereld te behoeden voor een stijging van meer dan 1,5 graad Celsius. Dit debat zal centraal staan op de 28e klimaatveranderingsconferentie van de Verenigde Naties in Dubai van 30 november tot 12 december.
De gastheer van de COP28-conferentie, OPEC-lid de Verenigde Arabische Emiraten, promoot het gebruik van koolstofverwijdering - een reeks technologieën om overtollige CO2 uit de atmosfeer te houden - als middel om de uitstoot van fossiele brandstoffen te verminderen, in plaats van de fossiele brandstoffen zelf te elimineren. Wetenschappers hebben gezegd dat koolstofverwijdering nodig is om de klimaatdoelstellingen te halen.
Deze aanpak wordt gesteund door wereldwijde producenten die willen blijven profiteren van fossiele brandstoffen, maar stuit op scepsis bij milieuactivisten en sommige regeringen die het zien als een truc om de levensduur van olie en gas te verlengen en die tijdens COP28 aandringen op strenge taal om fossiele brandstoffen volledig uit te bannen.
Het Internationaal Energieagentschap (IEA) benadrukte de kloof door vorige week te zeggen dat de olie- en gasindustrie te veel vertrouwt op koolstofafvang om de uitstoot te verminderen en noemde de aanpak "een illusie", wat leidde tot een boze reactie van de OPEC, die de technologie ziet als een reddingslijn voor toekomstig gebruik van fossiele brandstoffen.
Wij denken dat geen enkele vorm van directe luchtafvang als industrie gebruikt mag worden als rechtvaardiging voor het verlengen of uitbreiden van de productie van fossiele brandstoffen, zei Vikrum Aiyer, hoofd klimaatbeleid bij Heirloom, een partner in de installatie in Louisiana.
Project Cypress.
De verschillende benaderingen weerspiegelen ook een belangrijke financiële dynamiek in de koolstofverwijderingsindustrie: Op de korte termijn is het veel gemakkelijker om geld te verdienen aan het vangen van koolstof als dat gepaard gaat met een extraatje zoals een hogere olieproductie.
Anders zou het enorme prijskaartje voor koolstofverwijdering op wereldschaal op de schouders van de regeringen terecht moeten komen, willen deze projecten overleven.
REDDER OF VIJGENBLAD?
Het IEA zegt dat DAC tegen 2050 wel 1 miljard ton per jaar zou moeten afvangen als de wereld haar doelstellingen voor het koolstofarm maken van de aarde wil halen, een enorme schaalvergroting ten opzichte van de 10.000 ton die er momenteel wordt afgevangen.
Een groot probleem is dat de DAC-technologie zowel duur als onbewezen op schaal is. Koolstof afvangen met DAC kost ergens tussen de 600 en 1000 dollar per ton, voornamelijk vanwege de enorme hoeveelheid energie die nodig is om de apparatuur te laten werken.
Er zijn nu twee commerciële DAC-faciliteiten in bedrijf - een Climeworks-project in IJsland dat slechts 4.000 ton CO2 per jaar kan afvangen en het Heirloom-project in Californië dat 1.000 ton per jaar kan afvangen, waarbij de rest van de uitstoot die door DAC wordt verwijderd, wordt toegeschreven aan kleine proefprojecten.
Meer dan 100 andere DAC-projecten bevinden zich in verschillende stadia van ontwikkeling, maar het is onduidelijk hoeveel er voltooid zullen worden of wanneer, of hoe ze financieel zouden overleven.
Meer volwassen koolstofafvang- en -opslagtechnologie (CCS), die emissies opvangt bij een puntbron zoals een schoorsteen, moet ook snel worden opgeschaald om een verschil te kunnen maken. Volgens het Global CCS Institute zijn er wereldwijd 41 operationele commerciële CCS-projecten met de capaciteit om jaarlijks 49 miljoen ton op te slaan - ongeveer een duizendste van 's werelds totale energie- en industriegerelateerde CO2-uitstoot.
De meeste daarvan gebruiken de koolstof voor verbeterde oliewinning (EOR) of zijn gekoppeld aan ethanolfabrieken die koolstofarme kredieten willen genereren, aldus het instituut.
Aankomend COP President Sultan al-Jaber heeft gezegd dat de technologie om koolstof op te vangen of te verwijderen in elk realistisch scenario nodig is om de klimaatdoelstellingen van de wereld te halen. De nationale oliemaatschappij van de VAE, ADNOC, heeft onlangs samengewerkt met Occidental om investeringen in DAC-fabrieken en CO2-vastleggingscentra in de VS en de VAE te evalueren.
LICENTIE OM DOOR TE GAAN
Vicki Hollub, CEO van Occidental, heeft gezegd dat DAC de olie-industrie een vergunning kan geven om de komende 60, 70, 80 jaar door te gaan.
Het bedrijf zegt dat het Stratos-project in Texas verwijderde koolstof zou gebruiken om olie terug te winnen, of om koolstofkredieten te genereren waarmee het zijn olie als netto nul kan bestempelen, en de brandstoffen die daaruit worden geraffineerd als koolstofarm.
Wat wij zeggen is dat er een zeer transparante, zeer geloofwaardige manier is om de uitstoot van die vaten olie aan te pakken," zei Mike Avery, voorzitter van 1PointFive, een dochteronderneming van Occidental die de DAC-projecten ontwikkelt.
Occidental heeft ook een apart voorstel voor een DAC-hub in Texas dat een half miljard dollar aan federale subsidies heeft opgeleverd. Dat project zal CO2 ondergronds opslaan en heeft geen verband met olie en gas, aldus het Ministerie van Energie.
In Louisiana willen de voorstanders van Climeworks en Heirloom's Project Cypress duidelijk maken dat de technologie geen rol mag spelen in het verlengen van de toekomst van fossiele brandstoffen, zelfs als dat betekent dat ze zich moeten vastleggen op beperktere inkomstenbronnen dan rivalen zoals Occidental.
Hun geld zal in plaats daarvan verdiend worden door koolstofverwijderingscredits te verkopen aan bedrijven die niet betrokken zijn bij fossiele brandstoffen en die onvermijdelijke emissies willen compenseren, of aan overheden die op schema willen blijven met klimaatdoelstellingen.
Als je luchtafvang gebruikt om meer brandstoffen uit de grond te halen, ontneem je marktpotentieel voor duurzame energie," zegt Christoph Gebald, CEO van Climeworks. "Dit is niet in lijn met de energietransitie.
