In zogenaamde contracts for differences wordt een prijs vastgesteld voor verhandelbare koolstofkredieten, die zware vervuilers kunnen krijgen als ze de vervuiling verminderen. Als de marktprijs voor de credits onder het in het contract vastgelegde minimum daalt, vult de regering het verschil aan.
Het Canadese systeem zal worden beheerd via een groeifonds dat in de begroting van vorig jaar is aangekondigd en dat "in de komende maanden" operationeel zal zijn en "vooral gericht zal zijn op grote projecten", aldus de bron, die niet gemachtigd was om officieel te spreken.
Het ministerie van Financiën had geen onmiddellijk commentaar.
Sommige grote vervuilers, zoals teerzandproducenten, zeggen dat het gebrek aan prijszekerheid hen ervan heeft weerhouden aanzienlijke investeringen te doen in emissiereductieprojecten zoals koolstofafvang en -opslag. Zij vrezen ook dat dure projecten weggegooid geld zijn als de koolstofprijsstelling in de toekomst wordt geschrapt.
Minister van Financiën Chrystia Freeland presenteert dinsdag de begrotingswet 2023-2024 aan het parlement. Contracten voor verschillen zouden kunnen worden gebruikt door bedrijven die investeren in koolstofafvang- of waterstofprojecten, aldus de bron, die voorbeelden noemt.
"Mensen hebben het over grote kapitaalinvesteringen in deze netto-nul overgang. Dit geeft bedrijven gewoon wat zekerheid, vooral op de langere termijn", aldus de bron.
