Verhoudingsgewijs afwezig: De coronavirus pandemie, een crisis die zijn weerga in de eeuw niet kent en die sinds eind 2019 naar schatting 6,5 miljoen mensen het leven heeft gekost en brede zwakke plekken in de organisatie van de wereldeconomie aan het licht heeft gebracht, wordt rechtstreeks behandeld in één panel over paraatheid, en twee andere over kwesties met betrekking tot het economisch herstel.

Nu de wereld verscheurd is door oorlog, schokken in de grondstofprijzen, een mogelijke recessie, stress op de financiële markten en een verschuiving in de richting van ontglobalisering, is de aanslepende gezondheidscrisis, die veel van deze problemen veroorzaakte of versnelde - en die internationale instellingen tot voor kort vrijwel bij elkaar hield - op de achtergrond geraakt.

De pandemie "is nog niet helemaal van het toneel verdwenen", zei IMF-directeur Kristalina Georgieva vorige week in opmerkingen die het decor vormden voor de vergaderingen van deze week. Maar ze zei dat de huidige prioriteiten voor mondiale economische functionarissen liggen bij het beheersen van de inflatie, het verbeteren van het begrotingsbeleid na de massale uitgaven aan het begin van de pandemie, en het vinden van manieren om ontwikkelingslanden te beschermen tegen de wereldwijde stijging van de rente.

"Het is volkomen verrassend" dat een gezondheidsgebeurtenis die op de wereldeconomie blijft drukken, zo snel op de prioriteitenlijst is komen te staan, zei Robin Brooks, directeur en hoofdeconoom bij het Institute of International Finance. "De wereld kan er heel anders uitzien ... Hoe krijgen we de groei terug? Hoe bouwen we fiscale ruimte op, aangezien we zoveel hebben verbruikt" om de eerste schok van de pandemie te bestrijden?

SPIEGELWERELD

De wereldwijde groep functionarissen die deze week in Washington bijeenkomt, komt voor het eerst sinds het begin van de pandemie persoonlijk bijeen, en ze lopen in een ketel met misschien wel een half dozijn of meer acute problemen - laat staan fundamentele uitdagingen zoals klimaatverandering.

Rusland, een belangrijke grondstoffenproducent, heeft een ware paria-status vanwege zijn invasie in Oekraïne; Europa wordt geconfronteerd met het vooruitzicht van een recessie als gevolg van risico's die deels verband houden met de oorlog; de economie van China hapert onder zijn nog steeds strenge nul-COVID-beleid; een winterse energiecrisis ligt mogelijk in het verschiet; op de financiële markten is liquiditeitsproblemen ontstaan; de inflatie lijkt hardnekkig; de reactie van de Amerikaanse centrale bank op de stijgende prijzen heeft de financiële markten onder druk gezet.

In die context lijkt de pandemie misschien minder dringend. Hoewel het aantal gevallen in Europa weer toeneemt en men zich altijd zorgen maakt over een nieuwe mutatie, bedroeg het dagelijkse aantal sterfgevallen dat aan het coronavirus werd toegeschreven in de week die eindigde op 9 oktober gemiddeld iets meer dan 1400, ongeveer een tiende van wat er op het hoogtepunt van de crisis werd gezien, volgens gegevens van het Johns Hopkins Coronavirus Resource Center.

Toch blijft het een van de belangrijkste factoren die op dit moment de wereldwijde economische resultaten beïnvloeden, van de voortdurende impact van het strenge beleid van China om de verspreiding van het virus tegen te gaan tot de chronische schok op de arbeidsmarkten.

Landen als Japan worstelen nog steeds met beperkingen en hebben pas onlangs de beperkingen voor buitenlandse reizigers opgeheven, terwijl bedrijven worstelen om te begrijpen hoe markten, consumenten en werknemers hebben veranderd wat ze willen en wat ze bereid zijn ervoor te betalen - of betaald te krijgen.

Economen begrijpen nog maar net hoe de gebeurtenissen van de afgelopen twee jaar de wereld hebben veranderd, en hoewel sommigen het risico van een brede "regimeverandering" uitsluiten, lijken sommige naschokken van de pandemie steeds permanenter.

In het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten is er een blijvend tekort aan werkgelegenheid. Het banenherstel in Amerikaanse sectoren zoals onderwijs en kinderopvang blijft bijvoorbeeld achter, een feit dat van invloed kan zijn op hoe de rest van de beroepsbevolking functioneert gezien de impact van die delen van de economie op gezinnen.

Studies zijn begonnen met het documenteren van een mogelijk permanente klap voor het arbeidsaanbod als gevolg van de pandemie. In een recente analyse werd geconcludeerd dat aanhoudende infecties ongeveer een half miljoen mensen in de Verenigde Staten werkloos houden; een recente enquête van de U.S. Census over langdurige COVID-ziekte schatte dat 8,5 miljoen mensen met een baan symptomen hadden die minstens drie maanden duurden en hun vermogen om dagelijkse activiteiten uit te voeren beperkten.

In het Verenigd Koninkrijk zijn sinds het begin van de pandemie meer dan 377.000 mensen langdurig ziek geweest, ongeveer 1% van de beroepsbevolking.

Dit is misschien nog maar het begin van wat de pandemie heeft betekend en hoe de wereld zich misschien moet voorbereiden op de volgende schok.

Combineer de aanhoudende tekorten aan arbeidskrachten met verstoringen van het aanbod en andere nieuwe "fricties", aldus Diane Swonk, hoofdeconoom bij KPMG, en er kan een "spiegelwereld" ontstaan van wat er eerder was, met "kortere conjunctuurcycli, frequentere renteverhogingen en inflatie".

"Dit gaat niet weg," zei ze.