Een belangrijk gespreksonderwerp zijn de suggesties van een groep ontwikkelingslanden onder leiding van Barbados, het zogenaamde "Bridgetown Initiatief".
De belangrijkste eisen van het Bridgetown-initiatief zijn:
LIQUIDITEITSSTEUN
De lidstaten van de V.N. moeten de overdracht van $100 miljard aan zogenaamde "Speciale Trekkingsrechten", een monetaire reservevaluta, naar programma's die de klimaatbestendigheid ondersteunen en leningen aan lage-inkomenslanden subsidiëren, versnellen.
Het Internationaal Monetair Fonds moet de toeslagen - extra rentebetalingen die worden opgelegd aan landen met een zware schuldenlast - twee tot drie jaar opschorten.
Het moet de "verbeterde toegangslimieten" herstellen die tijdens de COVID-pandemie zijn ingesteld voor twee instrumenten voor financiële noodhulp, de Rapid Credit Facility (RCF) en Rapid Financing Instruments.
HOUDBAARHEID VAN DE SCHULD
De crediteurlanden van de G20 moeten hun gemeenschappelijk kader voor de herstructurering van de schuld van arme landen die in gebreke blijven, herontwerpen, met name door de besprekingen over schuldverlichting te versnellen en landen met een gemiddeld inkomen toegang te geven.
Het IMF moet de herstructurering van onhoudbare schulden aanmoedigen op een manier die consistent is voor alle landen, en de manier waarop het de schuld analyseert veranderen om investeringen te stimuleren die toekomstige besparingen opleveren, zoals die voor klimaataanpassing.
Publieke en private schuldeisers moeten rampenclausules opnemen in leningsovereenkomsten, zodat landen hun schuldbetalingen kunnen ombuigen naar rampenbestrijding, en hoogrentende en kortlopende schulden herfinancieren met kredietgaranties en langere looptijden.
De lidstaten van de V.N. moeten afspreken om $100 miljard per jaar bijeen te brengen voor een fonds dat de klimaatgerelateerde verliezen en schade van ontwikkelingslanden moet helpen betalen.
PRIVÉKAPITAAL
Het IMF en de multilaterale ontwikkelingsbanken zouden $100 miljard per jaar aan valutarisicogaranties moeten aanbieden om investeringen van de privésector aan te moedigen in projecten die ontwikkelingslanden helpen om over te schakelen op een koolstofarme economie.
Ze moeten ook hun steun aan landen uitbreiden om hen te helpen een pijplijn van investeringswaardige projecten aan te leggen, en meer gebruik maken van gemengde financiering en andere structuren waarbij publieke kredietverstrekkers meer projectrisico op zich nemen.
ONTWIKKELINGSKREDIET
De G20 en andere aandeelhouders van de Wereldbank, het IMF en ontwikkelingsinstellingen moeten de aanbevelingen uit 2022 van een panel van deskundigen om de kredietverlening door de multilaterale ontwikkelingsbanken te stimuleren, volledig uitvoeren.
Ze moeten een extra $100 miljard per jaar aan vers kapitaal toezeggen aan de verschillende instellingen en het kapitaal van de Bijzondere Trekkingsrechten overhevelen naar multilaterale ontwikkelingsbanken, te beginnen met de Afrikaanse Ontwikkelingsbank tegen september 2023.
Ze moeten de hefboomwerking van de International Development Association van de Wereldbank, die concessionele financiering verstrekt, vergroten, de noodhulpfaciliteit volledig financieren tot $6 miljard tegen eind 2023, en de financiering van de IDA opschalen tot $279 miljard.
Ze moeten de toegangslimieten tot concessionele financiering verhogen via de Poverty Reduction and Growth Trust en de Resilience & Sustainability Trust.
Ze moeten de subsidiabiliteit van financiering beoordelen in het licht van de kwetsbaarheid van een land en goedkope leningen met een looptijd van 50 jaar verstrekken om hen te helpen investeren in onder andere klimaatbestendigheid, waterzekerheid, paraatheid voor pandemieën en toegang tot hernieuwbare energie.
Ze moeten de manier waarop landen een aanvraag kunnen indienen om toegang te krijgen tot leningen over de hele wereld vereenvoudigen en harmoniseren. De internationale financiële instellingen moeten ook ontwikkelingsplannen financieren die gemeenschappelijke hulpbronnen helpen beschermen.
VERHANDELEN
Groepen zoals de Wereldhandelsorganisatie en andere belangrijke handelspartners moeten samenwerken met regeringen om de toeleveringsketens te versterken zodat ze veerkrachtiger worden, zodat ze ten goede komen aan landen die grondstoffen produceren en de kwetsbaren beschermen.
REGERING
De gouvernementele aandeelhouders van internationale financiële instellingen moeten de manier veranderen waarop ze gestructureerd en beheerd worden om ze meer "inclusief en rechtvaardig" te maken. (Verslaggeving door Simon Jessop en Leigh Thomas; Redactie door Christina Fincher)
