Al snel werden ze bijna allemaal geëlimineerd. In één geval kwamen ze erachter dat het zes jaar zou duren om een noodzakelijke spoorverbinding aan te leggen. Andere hadden geen toegang tot schone energie - cruciaal voor een project voor "groene" elektrische voertuigen. Sommige boden niet genoeg geschoolde arbeidskrachten in de buurt.
"We zaten aan een deadline," zei Scott Keogh, de CEO van Scout, dus namen ze genoegen met een perceel in South Carolina dat alle gewenste kenmerken heeft, maar iets kleiner is dan ze aanvankelijk wilden - 1.600 in plaats van 2.000 hectare.
Het gedrang van Scout laat een uitdaging zien waar tientallen wereldwijde fabrikanten mee te maken hebben. Aangewakkerd door een combinatie van flinke stimuleringsmaatregelen van de overheid, een overgang naar nieuwe transport- en energietechnologieën en nationale veiligheidszorgen over het vertrouwen op verre leveranciers, vooral in China, vindt er in de VS een explosieve groei van fabrieksgebouwen plaats.
Maar al die nieuwbouw heeft een vastgoedprobleem. Meer specifiek, een "megasite" probleem. Hoewel er in de V.S. land in overvloed is, zijn er niet zo veel plaatsen waar snel een fabriek van meer dan een miljard dollar neergezet kan worden.
Volgens 25 economische ontwikkelingsgroepen, staats- en lokale ambtenaren, nutsbedrijven en bedrijven die door Reuters werden geïnterviewd, zou de renaissance van de fabriek al snel op een barrière kunnen stuiten vanwege de schaarste aan kant-en-klare megasites.
Dat zou een probleem zijn voor de regering Biden, die wetgeving heeft doorgedrukt om de ontwikkelingen te stimuleren. Bedrijven hebben tientallen projecten aangekondigd sinds de aanname van de Inflation Reduction Act en de CHIPS Act vorig jaar.
Een functionaris van het Witte Huis zei dat het een "hoogwaardig probleem" was om te hebben, en voegde eraan toe: "Mensen vinden plaatsen om te bouwen. Ik geloof niet dat ik ook maar één bedrijf heb horen afzien van plannen om door te gaan omdat ze geen locatie konden vinden."
GRAFIEK: Industriële 'megasite' projecten sinds 2018 https://www.reuters.com/graphics/USA-ECONOMY/MEGASITES/gdvzqnrympw/chart.png
AGRESSIEVE TIJDLIJNEN
Er is geen eenduidige definitie voor een megasite, maar over het algemeen verwijst het naar een zeer groot perceel - een veel voorkomende drempel is 1.000 hectare - dat gekoppeld is aan transport, goedkope en bij voorkeur hernieuwbare energie en een nabijgelegen aanbod van geschoolde arbeidskrachten.
Lokale economische ontwikkelingsagentschappen en staten hebben lange tijd grote industriële ontwikkelingen gecultiveerd door land te verzamelen en nutsvoorzieningen te installeren in de hoop de volgende grote autofabriek of staalfabriek te lokken met de belofte van snelle bouw.
Snelheid is vaak de sleutel. Toen producent van elektrische voertuigen Rivian Automotive Inc. op zoek was naar een plek om een fabriek van $5 miljard te bouwen, overwoog het een plek net buiten Fort Worth, Texas.
Maar de EV-fabrikant "had een aantal behoorlijk agressieve tijdschema's met betrekking tot wanneer ze bepaalde elementen van de transportinfrastructuur nodig hadden," aldus Robert Sturns, directeur van de afdeling economische ontwikkeling van Fort Worth. Fort Worth kon daar niet aan voldoen en het project werd eind 2021 in Georgia uitgevoerd.
De vereisten voor megalocaties kunnen zeer specifiek zijn. De $20 miljard kostende halfgeleiderfabriek van Intel Corp die in Ohio gebouwd gaat worden, mocht niet te dicht bij een spoorlijn liggen, omdat passerende treinen onacceptabele trillingen kunnen veroorzaken, aldus het bedrijf.
Zelfs voor kleinere fabrieken kan het moeilijk zijn om snel te bouwen in deze omgeving.
CubicPV, dat siliciumwafers maakt die gebruikt worden in zonnepanelen, startte een landelijke zoektocht naar een locatie van 100 tot 130 hectare onmiddellijk nadat de IRA afgelopen augustus werd goedgekeurd. Ze hebben een strak tijdschema, zei Todd Templeton, de commercieel directeur van het bedrijf, omdat de IRA-belastingvoordelen aan het eind van dit decennium aflopen.
Ze hebben honderden locaties bestudeerd, maar stuitten voortdurend op wegversperringen. Sommige locaties zeiden dat het twee of drie jaar zou duren om alleen al de nutsvoorzieningen geïnstalleerd te krijgen, aldus Templeton. Ze kiezen uit twee goede mogelijkheden en streven ernaar om de fabriek in 2025 open te hebben.
Gregg Wassmansdorf, senior managing director van global strategy consulting bij Newmark Group Inc, schat dat er nog minder dan twee dozijn echte megalocaties beschikbaar zijn in het hele land, in zeer verschillende stadia van ontwikkeling.
"Elk bedrijf wil natuurlijk megasites die klaar zijn voor ontwikkeling," zegt Christopher Chung, directeur van het Economic Development Partnership of North Carolina. "Maar die zijn min of meer uitgezocht, met hier en daar een paar uitzonderingen."
GRAFIEK: Amerikaanse productie 'megasite' land rush https://www.reuters.com/graphics/USA-ECONOMY/MEGASITES/egpbyjzzgvq/chart.png
EEN MACHTSPROBLEEM
Didi Caldwell, president van adviesbureau Global Location Strategies in Greenville, South Carolina, gebruikt een database van fDi Markets, een in Londen gevestigd bedrijf dat grote grensoverschrijdende investeringen wereldwijd volgt, om te meten hoe snel de vraag naar megasites in de VS is gegroeid.
Volgens die bron, zei ze, waren er vorig jaar 20 industriële projecten met investeringen van meer dan $1 miljard en de belofte om minstens 1.000 banen te creëren, aangekondigd in de VS - een stijging ten opzichte van 15 het jaar daarvoor, en slechts acht het jaar daarvoor.
In de anderhalf decennium vóór de recente piek lag het jaarlijkse gemiddelde net boven de vijf en in veel jaren werden er slechts drie of vier grote projecten aangekondigd.
Een grote beperking, vooral voor energievretende fabrieken zoals batterijcentrales, is de behoefte aan grote hoeveelheden elektrisch vermogen.
"Voor sommige van deze projecten zijn honderden megawatts nodig," zegt Caldwell. "Tegelijkertijd sluiten we veel kolencentrales."
Hoewel de VS veel investeert in de bouw van groene energiebronnen, hebben deze projecten ook te kampen met vertragingen. Uit een rapport van Lawrence Berkeley National Laboratory bleek dat een typisch project dat in 2022 gebouwd werd, vijf jaar nodig had vanaf de eerste aanvraag om het met het elektriciteitsnet te verbinden tot commerciële exploitatie, tegenover drie jaar in 2015.
De kosten en de moeilijkheidsgraad van het bouwen van nieuwe langeafstandstransmissielijnen zijn de afgelopen jaren ook enorm gestegen, aldus Rob Gramlich, voorzitter van Grid Strategies LLC, een ingenieurs- en economisch analysebureau dat zich richt op de energie-industrie.
Er is een haast om meer megasites voor te bereiden. Michigan heeft er net vier aangelegd. De gouverneurs van South Carolina, Virginia en North Carolina hebben elk voorgesteld om de komende jaren honderden miljoenen dollars te spenderen aan het klaarmaken van industriële sites. Illinois zal dit jaar 40 miljoen dollar aan subsidies toekennen om bestaande locaties klaar te maken voor bedrijven die snel willen verhuizen.
Maar het creëren van nieuwe megalocaties is inherent moeilijk. Milieuregels beperken de ontwikkelingen vaak, lokale gemeenschappen verzetten zich er soms tegen, en alleen al de schaal van de projecten vereist vaak precies de juiste mix van voorwaarden om het haalbaar te maken.
Bedrijven willen zeker meer megaparken omwille van hun portemonnee.
"De reden dat ze meer megaparken willen, is natuurlijk dat ze dan kunnen concurreren voor betere prijzen" wanneer ze uit meer opties kunnen kiezen, zegt Mike Tracy, directeur van de Agile Group, die bedrijven zoals autofabrikanten adviseert.
Er zijn ook de immateriële zaken.
De VW Scout-fabriek ligt bijvoorbeeld in het zicht van een belangrijke snelweg die de kustregio's van South Carolina met het Middenwesten verbindt. Dat betekent dat de naam Scout, die VW na vier decennia inactief te zijn geweest nieuw leven inblaast, dagelijks in het zicht komt van tienduizenden passerende automobilisten.
"We hebben een heleboel mensen die vanuit het noorden of het midwesten over die snelweg komen en vlak langs die fabriek rijden als ze naar de stranden van South Carolina en Georgia en Florida gaan," zei Harry Lightsey III, de minister van Handel van South Carolina. "Dat was allemaal belangrijk."
