Syndax Pharmaceuticals, Inc. kondigde aan dat gegevens van het fase 1-gedeelte van de lopende fase 1/2 AUGMENT-101 studie van revumenib bij patiënten met nucleofosmine-mutant (mNPM1) en KMT2A-rearranged (KMT2Ar) relapsed/refractory (R/R) acute leukemie en een analyse die MEN1-mutaties beschrijft die in de studie zijn waargenomen, zijn gepubliceerd in het tijdschrift Nature. Revumenib is de zeer selectieve, orale meninremmer van het bedrijf. De Fase 1 publicatie in Nature omvat gegevens van 68 patiënten die beoordeeld konden worden op veiligheid, waarvan 60 patiënten beoordeeld konden worden op werkzaamheid, vanaf een data cutoff van maart 2022.

De patiënten werden zwaar voorbehandeld met een mediaan van vier eerdere therapieën, en 46% (31/68) van de patiënten had ten minste één eerdere stamceltransplantatie. Binnen de effectief te evalueren populatie was het totale responspercentage 53% (32/60) met een CR/CRh-percentage van 30% (18/60), en 78% (14/18) van de patiënten met CR/CRh bereikten meetbare restziekte (MRD)-negativiteit. De mediane tijd tot CR/CRh-respons in het onderzoek was 1,9 maanden, en de mediane duur van de CR/CRh-respons was 9,1 maanden in de evalueerbare populatie vanaf de afsluiting van de gegevens.

In totaal 38% (12/32) van de responders ging over tot transplantatie, waarvan negen in remissie ten tijde van de afsluiting van de gegevens, waarvan zeven langer dan zes maanden en vier langer dan een jaar. Elf (92%) patiënten die een transplantatie ondergingen, waren MRD-negatief vóór de transplantatie. Revumenib werd goed verdragen, en in de studie werden geen nieuwe veiligheidssignalen vastgesteld, ook niet bij patiënten die een stamceltransplantatie ondergingen.

Er waren geen stopzettingen wegens behandelingsgerelateerde bijwerkingen. De enige dosisbeperkende toxiciteit was asymptomatische graad 3 QT-verlenging, waargenomen bij 10% van de patiënten die op of onder de RP2D werden behandeld en bij 13% van de patiënten die bij alle geteste doses werden behandeld. Er werden geen ventriculaire arrythmieën of andere klinische gevolgen van QTc-verlenging gemeld.

Differentiatiesyndroom trad op bij 16% van de patiënten, allemaal van graad 2, en de patiënten reageerden op de standaardbehandeling van steroïden met of zonder hydroxyureum.