Wat te zeggen over degenen die hun winstverwachtingen op middellange termijn naar beneden bijstellen! Dat is wat Sanofi afgelopen vrijdag deed, met als argument dat dit nodig was om meer te kunnen investeren in onderzoek en ontwikkeling om zo op lange termijn waarde te creëren.

De redactie van MarketScreener is die verklaring niet ongenegen. Het Franse farmaceutische bedrijf werd te lang gekenmerkt door een opvallend gebrek aan ambitie inzake innovatie en door een te grote toegeeflijkheid aan de eisen van zijn aandeelhouders.

De kwartaalresultaten die vrijdag werden gepubliceerd, wijzen op niets anders dan de gebruikelijke stabiliteit waaraan we bij Sanofi gewend zijn geraakt. Het derde kwartaal toont een bescheiden vertraging, dat wel, maar over de eerste negen maanden van het jaar zijn de omzet en de operationele winst stabiel.

De dividenduitkering neemt aanzienlijk toe – het bewijs dat Sanofi evenmin radicaal van stijl verandert - en de kasstroom zou tot op de cent vergelijkbaar zijn geweest zonder een negatief effect van het werkkapitaal.

Als de nettoschuld toeneemt, is dat in de eerste plaats te wijten aan de veelbelovende overname van Provention eerder dit jaar. Als het potentieel van die overname volledig wordt benut, zou dat de diabetesactiviteiten van Sanofi in sterke mate kunnen doen heropleven, ondanks de concurrentie van Ozempic.

Heeft de markt moeite met de wens van de groep om zich te concentreren op biofarma - dat wil zeggen om flink te investeren in R&D? De strategie is inderdaad riskanter dan de vroeger bevoorrechte verticale en horizontale integraties, maar ook winstgevender als de dingen wél werken.

In dit spel hebben de majors (de grote spelers) een doorslaggevend voordeel, want hun aanzienlijke schaal stelt hen in staat om het risico ruimschoots te spreiden door voor elke categorie meerdere onderzoeksprogramma's te integreren in hun goed gevulde en gediversifieerde pijplijnen. Successen worden bovendien snel geëxploiteerd dankzij ongeëvenaarde commerciële slagkracht.

De evolutie van Sanofi is vergelijkbaar met wat we zien bij andere grote farmaceutische bedrijven. We denken natuurlijk aan Novartis, dat onlangs van de scheiding van zijn generieke divisie Sandoz een feit maakte - zie ons recente artikel hierover. De Franse groep is hier geen uitzondering.

De markt was wel enigszins afgekoeld door de recente tegenslagen van Pfizer. Afgezien van de covid-episode heeft de Amerikaanse gigant, pionier van deze strategie van concentratie in O&O, uiteindelijk een eerder teleurstellend beursparcours gekend sinds zijn transformatie.

Kortom, er zijn grote projecten aan de gang bij Sanofi. In dat opzicht is de benoeming van Frédéric Oudéa tot voorzitter van de raad van bestuur een signaal dat niet misleidt.

De eerste grote stap: de scheiding van de divisie consumentengeneesmiddelen – waaronder bijvoorbeeld blockbuster Doliprane - die binnen een jaar zou moeten volgen. De operatie zal veel strategischer zijn dan de scheiding van Europapi.

Verder verandert de koers niet. Sanofi richt zich op gespecialiseerde behandelingen in oncologie en zeldzame ziekten, ver weg van de consumentenproducten die aan de basis van zijn succes stonden.

Sommige sombere analisten wijzen ook op de kritieke afhankelijkheid van de groep van de blockbuster Dupixent, die dit jaar bijna een kwart van de geconsolideerde omzet zal vertegenwoordigen. Het is het vermelden waard dat dit niets nieuws is voor Sanofi, dat vroeger hyperblootgesteld was aan Lantus.

De afgelopen vijftien jaar is het aandeel van de groep verhandeld binnen een perfect afgelijnde vork tussen tien tot twintig keer de winst. Het valt langzaam terug naar deze bodem, wat liefhebbers van het genre ongetwijfeld zullen waarderen.